Salmo 30Salmo 30 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Ang kanta sa pagdedikar sang templo.
Pangamuyo nga Pagpasalamat
1Ginadayaw ko ikaw, Ginoo,
kay ginluwas mo ako sa katalagman
kag wala mo pagtuguti nga magkalipay ang akon mga kaaway sa akon kahimtangan.
2Ginoo nga akon Dios,
nagapangayo ako sang bulig sa imo,
kag gin-ayo mo ako.
3Ginluwas mo ako sa kamatayon.
Wala mo pagtuguti nga mapatay ako.
4Magkanta kamo sang mga pagdayaw sa Ginoo,
kamo nga iya matutom nga katawhan.
Dayawa ninyo siya bilang pagdumdom sa iya pagkabalaan.
5Kay ang iya kaakig wala nagadugay,
pero ang iya kaayo nagapadayon hasta san-o.
Ayhan nagakasubo kita sa kagab-ihon,
pero pag-abot sang kaagahon magakalipay kita.
6Sang malig-on ang akon kahimtangan, nagsiling ako nga indi gid ako maano.
7Ini tungod sa kaayo mo, Ginoo.
Ginpalig-on mo ako pareho sa isa ka bukid.
Pero sang nagpanago ka sa akon, hinadlukan ako.
8Nagpanawag ako sa imo, Ginoo, nga nagapakitluoy.
Siling ko,
9“Ano bala ang makuha mo kon mapatay ako?
Makadayaw bala sa imo ang patay nga tawo?
Makasugid bala siya sang imo katutom?
10Ginoo, pamatii ako kag kaluoyi.
Buligi ako!”
11Gani, ginbayluhan mo ang akon pagpangasubo sang malipayon nga pagsaot.
Ginpauba mo sa akon ang sako nga ginsul-ob ko sang nagpangasubo ako,
kag ginhatagan mo ako sang kalipay,
12agod indi lang ako maghipos, kundi magkanta ako sang mga pagdayaw sa imo.
Ginoo nga akon Dios, pasalamatan ko ikaw sa wala sing katapusan.
Tu m’as rendu à la vie
1Cantique pour l’inauguration du Temple. Un psaume de David.
2Je te loue, ô Eternel, ╵car tu m’as tiré du gouffre.
Tu n’as pas permis ╵que mes ennemis ╵se réjouissent à mes dépens.
3Eternel, mon Dieu,
je t’ai appelé ╵à mon aide, ╵et tu m’as guéri :
4Eternel, tu m’as fait échapper ╵au séjour des morts,
tu m’as rendu à la vie, ╵en m’évitant de rejoindre ╵les gens qui descendent ╵au tombeau.
5Chantez donc à l’Eternel, ╵vous tous qui lui êtes attachés !
Apportez-lui vos louanges ! ╵Proclamez sa sainteté !
6Son courroux dure un instant,
sa faveur est pour la vie.
Si, le soir, des pleurs subsistent,
au matin, la joie éclate.
7Je vivais paisiblement, ╵et je me disais :
« Je ne tomberai jamais. »
8Eternel, dans ta faveur, ╵tu avais fortifié ╵la montagne où je demeure.
Tu t’es détourné de moi, ╵et je fus désemparé.
9J’ai crié vers toi, ╵Eternel,
et j’ai imploré ta grâce, ╵ô Seigneur :
10« Si je descends dans la tombe,
si je meurs, quel avantage ╵en retires-tu ?
Celui qui n’est plus ╵que poussière, ╵peut-il te louer encore,
peut-il proclamer ╵ta fidélité ?
11Ecoute, Eternel, ╵aie pitié de moi,
Eternel, viens à mon aide ! »
12Tu as transformé mes pleurs ╵en une danse de joie,
et tu m’as ôté ╵mes habits de deuil ╵pour me revêtir ╵d’un habit de fête,
13afin que, de tout mon cœur, ╵et sans me lasser, ╵je te chante.
Eternel, mon Dieu, ╵je te louerai à jamais.
