Salmo 31Salmo 31 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta.
Pangamuyo sang Tawo nga Nagasalig sa Dios
1Ginoo, sa imo ako nagapangayo sang proteksyon.
Indi pag-itugot nga mahuy-an ako.
Luwasa ako tungod kay matarong ka.
2Pamatii ako kag luwasa gilayon.
Protektari ako pareho sa palalipdan nga bato;
depensahi ako pareho sa mabakod nga palanaguan.
3Tungod kay ikaw ang akon palalipdan nga bato kag mabakod nga palanaguan,
tuytuyi kag ubayi ako agod mapadunggan ka.
4Ilikaw ako sa siod nga ginbutang sang akon mga kaaway para sa akon,
kay ikaw ang akon mabakod nga dalangpan.
5Ginatugyan ko sa imo ang akon kabuhi.31:5 kabuhi: sa literal, espiritu.
Luwasa ako, Ginoo, Dios nga masaligan.
6Ginakaugtan ko ang mga nagasimba sa mga dios-dios nga wala man lang sing pulos,
kay nagasalig ako sa imo, Ginoo.
7Magakalipay gid ako tungod sang imo gugma,
kay nakita mo ang akon mga pag-antos,
kag nahibaluan mo ang akon mga kalisod.
8Wala mo ako gintugyan sa akon mga kaaway;
ginluwas mo ako sa katalagman.
9Ginoo, kaluoyi ako kay nalisdan ako.
Nagapalamarok ang akon mata sang hibi,
kag nagapalangluya na ako.
10Puno sang kasubo ang akon kabuhi.
Pila na ka tuig nga nagahibi ako permi.
Nagapalangluya na ako tungod sang akon mga pag-antos,31:10 pag-antos: Amo ini sa Septuagint kag sa Syriac. Sa Hebreo, kalautan.
kag daw nagakamudmod na ang akon mga tul-an.
11Ginapakahuy-an ako sang tanan ko nga kaaway,
labi na sang akon mga kasimanwa.
Bisan ang akon mga kilala nahadlok na nga magpalapit sa akon.
Kon makita nila ako sa dalan nagapalagyo sila.
12Ginakalimtan na nila ako, nga daw sa napatay na ako.
Para sa ila pareho ako sa buka nga kolon nga wala na sing pulos.
13Mabatian ko ang paghinutikay sang madamo nga mga kaaway.
Bisan diin ako magkadto nahadlok ako,
kay nagaplano sila nga patyon ako.
14Pero nagasalig ako sa imo, Ginoo.
Ikaw ang akon Dios.
15Ang akon kapalaran ara sa imo;
luwasa ako sa akon mga kaaway nga nagahingabot sa akon.
16Ipakita ang imo kaayo sa akon nga imo alagad;
tungod nga ginahigugma mo ako, luwasa ako.
17Indi pag-itugot nga mahuy-an ako, Ginoo,
kay nagapanawag ako sa imo.
Pakahuy-i ang mga malaot kag pamatya sila
agod magpakalinong sila sa lulubngan.31:17 lulubngan: ukon, lugar sang mga patay.
18Pahipusa inang mga butigon, nga nagapabugal kag nagatamay sa mga matarong.
19Daw ano kadako sang imo kaayo nga ginatigana mo sa mga nagatahod sa imo.
Samtang nagatulok ang mga tawo,
ginapakitaan mo sang kaayo ang mga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
20Ginatago mo sila sa lugar nga ara ang imo presensya,
kag didto luwas sila sa pagpanglibak31:20 pagpanglibak: ukon, malain nga plano. kag pagpang-insulto31:20 pagpang-insulto: ukon, pagpang-akusar. sang mga tawo.
21Dalayawon ka, Ginoo!
Kay makatilingala gid ang pagpakita mo sang imo gugma sa akon
sang didto ako sa ginkibon nga siyudad.
22Sa akon kahadlok naghunahuna ako nga ginsikway mo na ako.
Pero ginpamatian mo ang akon pagpakitluoy sang nagpangayo ako sang bulig sa imo.
23Higugmaa ninyo ang Ginoo,
kamo nga iya matutom nga katawhan.
Ginatipigan sang Ginoo ang mga matutom sa iya,
pero ginasilutan niya sing puwerte gid ang mga matinaas-taason.
24Magpakalig-on kamo kag magpakaisog,
kamo nga nagalaom sa Ginoo.
J’ai mis ma confiance en l’Eternel
1Au chef de chœur. Psaume de David.
2C’est en toi, Eternel, ╵que je cherche un refuge.
Que jamais cela ne tourne à ma confusion !
Toi qui es juste, ╵délivre-moi31.2 Pour les v. 2-4, voir 71.1-3.,
3tends l’oreille vers moi !
Viens vite ! Viens me délivrer !
Sois pour moi un rocher ╵entouré de murailles, ╵une solide forteresse
où je trouverai le salut !
4Oui, tu es pour moi un rocher, ╵et une forteresse :
à cause de ce que tu es, ╵toi, tu me guideras ╵et tu me conduiras.
5Du piège que l’on m’a tendu ╵tu me feras sortir,
puisque tu es ma forteresse.
6Je remets mon esprit ╵entre tes mains31.6 Cité en Lc 23.46.,
tu m’as libéré, Eternel, ╵toi, le Dieu véritable.
7Je les hais, tous ceux qui s’attachent ╵à des idoles de néant ;
je me confie en l’Eternel.
8Ton amour me fait jubiler, ╵il me remplit de joie
puisque tu as vu ma misère,
que tu as porté attention ╵à ma grande détresse.
9Tu ne m’as pas abandonné ╵au pouvoir de mes ennemis,
et tu m’as mis au large.
10Aie pitié de moi, Eternel, ╵je suis dans la détresse,
le chagrin me ronge les yeux, ╵l’âme et le corps entier.
11Ma vie se consume en tourments,
mes années en gémissements.
Les forces m’abandonnent ╵à cause de ma faute31.11 Autre traduction : à cause de ma misère.
et mon corps dépérit.
12A cause de mes ennemis, ╵je dois porter l’opprobre,
de mes voisins, je suis la honte
et je fais peur ╵à ceux qui me connaissent.
Ceux qui me croisent en chemin ╵s’écartent loin de moi31.12 Voir 38.12 ; 41.10 ; 69.9 ; 88.9, 19 ; Jb 19.13-19 ; Jr 12.6 ; 15.17..
13Ils m’ont rayé de leur mémoire : ╵me voilà comme un mort,
je suis comme un objet perdu.
14J’entends toutes les médisances ╵que l’on répand à mon sujet.
Autour de moi, c’est la terreur :
ils se concertent contre moi,
ils forment des complots ╵pour m’enlever la vie31.14 Voir Jr 6.25 ; 20.3, 10 ; 46.5 ; 49.29..
15Mais moi, ô Eternel, ╵je me confie en toi.
Je dis : « Tu es mon Dieu ! »
16Mes destinées sont dans ta main.
Délivre-moi ╵de la main de mes ennemis, ╵car ils s’acharnent contre moi.
17Regarde-moi avec bonté : ╵je suis ton serviteur !
Viens me sauver dans ton amour !
18Que je ne sois pas dans la honte, ╵ô Eternel, quand je t’invoque,
mais que les méchants soient honteux
et réduits au silence ╵dans le séjour des morts !
19Qu’ils soient rendus muets ╵tous ces menteurs aux lèvres fausses
qui parlent avec arrogance ╵contre le juste,
avec orgueil, avec mépris.
20Combien est grande la bonté
que tu tiens en réserve ╵en faveur de ceux qui te craignent,
et que tu viens répandre, ╵sur ceux qui s’abritent en toi,
au vu de tous les hommes.
21Auprès de toi, ╵tu leur donnes un refuge ╵loin des machinations des hommes.
Tu les préserves dans ta tente ╵des langues médisantes.
22Béni soit l’Eternel,
car il m’a témoigné ╵son merveilleux amour
lorsque je me trouvais ╵dans une cité assiégée.
23Désemparé, je me disais :
« Il ne se soucie plus de moi. »
Mais tu m’as entendu ╵quand je te suppliais,
quand je t’appelais à mon aide.
24Soyez remplis d’amour ╵pour l’Eternel, ╵vous qui lui êtes attachés !
L’Eternel garde ╵ceux qui lui sont fidèles,
mais il punit sévèrement ╵les arrogants.
25Soyez forts et prenez courage,
vous qui vous attendez ╵à l’Eternel.
