1Sɛdeɛ Awurade de nʼabufuhyeɛ omununkum
akata Ɔbabaa Sion so nie?
Wato Israel animuonyam
firi soro abɛhwe fam;
wankae ne nan ntiasoɔ
wɔ nʼabufuo da no.
2Awurade annya ahummɔborɔ
na wamene Yakob atenaeɛ nyinaa;
nʼabufuhyeɛ mu, wadwiri
Yuda Ɔbabaa aban denden no agu fam.
Wagu nʼahennie ne ne mmapɔmma
ho fi.
3Ɔde abufuhyeɛ atwitwa
Israel mmɛn nyinaa.
Wayi ne banbɔ
wɔ ɛberɛ a atamfoɔ no reba.
Wasɔ wɔ Yakob mu sɛ ogyadɛreɛ
a ɛhye biribiara a atwa ho ahyia.
4Wapoma ne bɛmma te sɛ ɔtamfoɔ;
ne nsa nifa ayɛ krado.
Sɛdeɛ ɔtamfoɔ yɛ no, wakunkum
wɔn a wɔyɛ fɛ wɔ anisoɔ nyinaa;
wahwie nʼabufuhyeɛ sɛ ogya
agu Ɔbabaa Sion ntomadan so.
5Awurade ayɛ sɛ ɔtamfoɔ;
wamene Israel.
Wamene nʼahemfie nyinaa
asɛe nʼabandenden.
Wama awerɛhoɔdie ne agyaadwotwa adɔɔso
ama Yuda Ɔbabaa.
6Wama nʼatenaeɛ ada mpan sɛ turo;
wasɛe ne dwabirem.
Awurade ama Sion werɛ afiri
nʼafahyɛ ne home nna;
wɔ nʼabufuhyeɛ mu no
wabu ɔhene ne ɔsɔfoɔ animtia.
7Awurade apo nʼafɔrebukyia
na wagyae ne kronkronbea mu.
Ɔde nʼahemfie afasuo
ahyɛ nʼatamfoɔ nsa.
Wɔteam wɔ Awurade efie
te sɛ afahyɛ da.
8Awurade sii nʼadwene pi sɛ ɔbɛsɛe
Ɔbabaa Sion ɔfasuo a atwa ne ho ahyia no.
Ɔde susuhoma too ho
na wannyae ɔsɛeɛ no.
Ɔmaa apie ne afasuo dii abooboo;
wɔn nyinaa sɛeɛ.
9Nʼapono amem fam;
wɔn adaban nso, wabubu mu asɛe no.
Ne ɔhene ne ne mmapɔmma, watwa wɔn asuo kɔ amanaman no mu,
mmara nni hɔ bio,
na nʼadiyifoɔ nnnya anisoadehunu a
ɛfiri Awurade hɔ bio.
10Ɔbabaa Sion mpanimfoɔ
tete fam ayɛ komm;
wɔde mfuturo agu wɔn tirim
afirafira ayitoma.
Yerusalem mmabaawa
asisi wɔn tiri ase.
11Mʼani rentumi nnyae nisuteɛ,
me yafunu mu retwa me,
mʼakoma rete atɔ fam,
ɛfiri sɛ wɔasɛe me nkurɔfoɔ,
ɛfiri sɛ mmɔfra ne mmotafowa totɔ piti
wɔ kuropɔn no mmɔntene so.
12Wɔbisa wɔn maamenom sɛ,
“Ɛhe na aduane ne nsã wɔ?”
Ɛberɛ a wɔtotɔ piti sɛ apirafoɔ
wɔ kuropɔn no mmɔntene so,
ɛberɛ a wɔn nkwa resa
wɔ wɔn maamenom abasa so.
13Ɛdeɛn na mɛtumi aka ama woɔ?
Ɛdeɛn ho na mɛtumi de wo atoto,
Ao, Yerusalem Ɔbabaa?
Ɛdeɛn na mɛtumi de asusu woɔ,
de akyekyere wo werɛ,
Ao, Sion Ɔbabaa Bunu?
Wʼapirakuro so sɛ ɛpo.
Hwan na ɔbɛtumi asa ama woɔ?
14Wʼadiyifoɔ anisoadehunu
yɛ atorɔ a ɛho nni mfasoɔ;
wɔanna mo amumuyɛ adi
ansi mo nnommumfa ano.
Nkɔmhyɛ a wɔde maa mo no
yɛ atorɔ ne nnaadaa.
15Wɔn a wɔtwam wo ɛkwan soɔ nyinaa
bobɔ wɔn nsam gu wo so;
wɔdi wo ho fɛ na wɔwoso wɔn tiri
gu Yerusalem Ɔbabaa so ka sɛ,
“Yei ne kuropɔn a na wɔfrɛ no
ahoɔfɛ a ɛdi mu no?
Asase nyinaa anigyedeɛ no nie?”
16Wʼatamfoɔ nyinaa baeɛ wɔn anom
kakraa tia wo;
wɔsere na wɔtwɛre wɔn se
na wɔka sɛ, “Yɛamene no.
Ɛda a na yɛretwɛn no nie;
Yɛatena ase ahunu.”
17Awurade ayɛ deɛ ɔhyehyɛeɛ;
wama nʼasɛm a
ɔhyɛɛ dadaada no aba mu.
Watu wo agu a wanhunu wo mmɔbɔ,
wama ɔtamfoɔ no ani agye
wama wʼatamfoɔ no mmɛn so.
18Nnipa no akoma
su frɛ Awurade.
Ao, Sion Ɔbabaa fasuo,
ma wo nisuo nsene sɛ asubɔnten
awia ne anadwo;
nnye wʼahome
mma wʼani nso nnya ahomeɛ.
19Sɔre, su denden anadwo
ɔdasuom mfitiaseɛ;
hwie wʼakoma mu nsɛm sɛ nsuo
gu Awurade anim.
Ma wo nsa so kyerɛ no
wo mma nkwa enti,
wɔn a ɛkɔm ama wʼatotɔ baha
wɔ mmɔntene so.
20“Hwɛ na dwene ho, Ao, Awurade:
Hwan na wode no afa saa ɛkwan yi so pɛn?
Ɛsɛ sɛ mmaa we wɔn yafunu mma nam anaa,
mma a wɔahwɛ wɔn?
Ɛsɛ sɛ wɔkum ɔsɔfoɔ ne odiyifoɔ
wɔ Awurade kronkronbea anaa?
21“Mmɔfra ne mpanin adeda abɔ mu
mfuturo mu wɔ mmɔntene so,
me mmeranteɛ ne mmabaawa
atotɔ wɔ akofena ano.
Wakum wɔn wɔ wʼabufuo da;
wayam wɔn na wannya ahummɔborɔ.
22“Sɛdeɛ wotoo wo nsa frɛ wɔ apontoɔ da no,
saa ara na wofrɛfrɛɛ
amanehunu firi afanan nyinaa tiaa me.
Awurade abufuo da no,
obiara annwane na obiara anka:
wɔn a mehwɛɛ wɔn na metetee wɔn no,
me ɔtamfoɔ adwerɛ wɔn.”
Álef
Lm 2 Este capítulo es un poema acróstico, que sigue el orden del alfabeto hebreo. 1¡Ay, el Señor cubrió a la hija de Sión
con la nube de su furor!2:1 ¡Ay … furor! Alt. ¡Cómo el Señor, en su enojo, / ha tratado con reproches a la hija de Sión!
Desde el cielo echó por tierra
el esplendor de Israel;
en el día de su ira se olvidó
del estrado de sus pies.
Bet
2Sin compasión el Señor ha devorado
todas las moradas de Jacob;
en su furor ha derribado
los baluartes de la hija de Judá
y ha puesto su honra por los suelos,
al humillar al reino y a sus príncipes.
Guímel
3Dio rienda suelta a su furor
y deshizo todo el poder2:3 todo el poder. Lit. todo cuerno. de Israel.
Nos vimos frente al enemigo
y el Señor nos negó su ayuda.2:3 nos negó su ayuda. Lit. retiró su mano derecha.
Ardió en Jacob como un fuego encendido
que consumía cuanto le rodeaba.
Dálet
4Como enemigo, tensó el arco;
lista estaba su mano derecha.
Como enemigo, eliminó
lo placentero a la vista.
Como fuego, derramó su ira
sobre las tiendas de la hija de Sión.
He
5El Señor se porta como enemigo:
ha devorado a Israel.
Ha devorado todos sus palacios
y destruido sus baluartes.
Ha multiplicado el luto y los lamentos
por la hija de Judá.
Vav
6Ha destrozado su morada como a un jardín;
ha derribado su lugar de reunión.
El Señor ha hecho que Sión olvide
sus fiestas solemnes y sus sábados;
en el ardor de su ira
rechazó al rey y al sacerdote.
Zayin
7El Señor ha rechazado su altar;
ha abandonado su santuario.
Ha puesto en manos del enemigo
las murallas de sus palacios.
¡Lanzan gritos en la casa del Señor
como en día de fiesta!
Jet
8El Señor decidió derribar
la muralla que rodea a la hija de Sión.
Tomó la vara y midió;
destruyó sin compasión.
Hubo lamentos en rampas y muros;
todos ellos se derrumbaron.
Tet
9Las puertas se han desplomado;
él rompió por completo sus cerrojos.
Su rey y sus príncipes
andan entre las naciones;
ya no hay Ley
y sus profetas no reciben visiones de parte del Señor.
Yod
10En la hija de Sión los ancianos
se sientan silenciosos en el suelo;
se echan ceniza sobre la cabeza
y se visten de luto.
Las jóvenes de Jerusalén
bajan sus cabezas de vergüenza.
Caf
11Las lágrimas inundan mis ojos;
siento una profunda agonía.2:11 siento … agonía. Lit. mis entrañas se agitan.
Estoy con el ánimo2:11 Estoy con el ánimo. Lit. Mi hígado está derramado. por los suelos
porque mi pueblo ha sido destruido.
Niños e infantes desfallecen
por las calles de la ciudad.
Lámed
12«¿Dónde hay pan y vino?»,
preguntan a sus madres
mientras caen por las calles
como heridos de muerte,
mientras en los brazos maternos
exhalan el último suspiro.
Mem
13¿Qué puedo decir de ti,
hija de Jerusalén?
¿A qué te puedo comparar?
¿Qué ejemplo darte como consuelo,
virginal hija de Sión?
Profundas como el mar son tus heridas.
¿Quién podría sanarte?
Nun
14Tus profetas te anunciaron
visiones falsas y engañosas.
No denunciaron tu maldad;
no evitaron tu cautiverio.
Los mensajes que te anunciaban
eran falsos y engañosos.
Sámej
15Todos los que pasan por el camino
aplauden burlones al verte.
Ante ti, hija de Jerusalén, menean sus cabezas
y entre silbidos preguntan:
«¿Es esta la ciudad llamada perfecta en su hermosura?
¿El gozo de toda la tierra?».
Pe
16Todos tus enemigos abren la boca
para hablar mal de ti;
rechinando los dientes, declaran burlones:
«Nos la hemos comido viva.
Llegó el día tan esperado;
¡hemos vivido para verlo!».
Ayin
17El Señor ha llevado a cabo sus planes;
ha cumplido su palabra,
que decretó hace mucho tiempo.
Sin piedad, te echó por tierra;
dejó que el enemigo se burlara de ti,
y enalteció el poder2:17 poder. Lit. cuerno. de tus oponentes.
Tsade
18El corazón de la gente
clama al Señor con angustia.
Muralla de la hija de Sión,
¡deja que día y noche
corran tus lágrimas como un río!
¡No te des un momento de descanso!
¡No retengas el llanto de tus ojos!2:18 no retengas … ojos. Lit. no acalles a la niña de tus ojos.
Qof
19Levántate y clama por las noches,
cuando empiece la vigilancia nocturna.
Deja correr el llanto de tu corazón
como agua derramada ante el Señor.
Eleva tus manos a Dios en oración
por la vida de tus hijos,
que desfallecen de hambre
y quedan tendidos por las calles.
Resh
20«Mira, Señor, y considera:
¿A quién trataste alguna vez así?
¿Habrán de comerse las mujeres
a sus hijos, fruto de sus entrañas?
¿Habrán de matar a sacerdotes y profetas
en el santuario del Señor?
Shin
21»Jóvenes y ancianos por igual
yacen en el polvo de las calles;
mis jóvenes y mis doncellas
cayeron a filo de espada.
En tu enojo les quitaste la vida;
¡los masacraste sin piedad!
Tav
22»Como si convocaras a un día de fiesta,
convocaste contra mí terror de todas partes.
En el día de la ira del Señor
nadie pudo escapar, nadie quedó con vida.
A mis seres queridos, a los que eduqué,
los aniquiló el enemigo».