เยรูซาเล็มถูกล้อม
1“วิ่งหนีเอาชีวิตรอดเถิด ชาวเบนยามินเอ๋ย!
จงหนีจากเยรูซาเล็ม!
จงเป่าแตรในเทโคอา!
ส่งสัญญาณขึ้นเหนือเบธฮัคเคเรม!
เพราะภัยพิบัติโผล่ขึ้นมาจากทางเหนือ
เป็นหายนะร้ายแรง
2เราจะทำลายธิดาแห่งศิโยน6:2 คือ ชาวเยรูซาเล็ม เช่นเดียวกับข้อ 23
ผู้งดงามและบอบบางเหลือเกิน
3คนเลี้ยงแกะและฝูงสัตว์ของเขาจะมาต่อสู้เธอ
พวกเขาจะตั้งเต็นท์ล้อมเมือง
แต่ละคนเลี้ยงสัตว์ของเขา”
4“จงเตรียมทำศึกกับศิโยน!
จงลุกขึ้น ให้เราบุกโจมตียามเที่ยงวัน!
แต่อนิจจา กลางวันคล้อยลงแล้ว
และร่มเงาของยามเย็นทอดยาว
5ดังนั้นจงลุกขึ้น ให้เราโจมตีตอนกลางคืน
และทำลายป้อมปราการต่างๆ เสีย!”
6พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“จงโค่นต้นไม้
แล้วก่อเชิงเทินเพื่อสู้กับเยรูซาเล็ม
กรุงนี้ต้องถูกลงโทษ
เพราะเต็มไปด้วยการกดขี่ข่มเหง
7ดั่งบ่อน้ำปล่อยน้ำไหลออกมา
กรุงนี้ก็ได้ปล่อยความชั่วร้ายออกมา
ความทารุณอำมหิตและการทำลายล้างดังกระหึ่มในเมืองนี้
ความเจ็บป่วยและบาดแผลของมันมีอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
8เยรูซาเล็มเอ๋ย จงรับการเตือน
มิฉะนั้นเราจะเบือนหน้าหนีจากเจ้า
และทำให้ดินแดนของเจ้าถูกทิ้งร้าง
จนไม่มีใครอยู่อาศัยได้”
9พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“แม้แต่ชนอิสราเอลที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือก็ต้องถูกทำลายซ้ำ
เหมือนคนเก็บองุ่น
ตรวจดูองุ่นแต่ละเถา
เพื่อเก็บพวกที่คลาดสายตาไป”
10จะให้ข้าพเจ้าพูดและเตือนใครได้?
ใครจะฟังข้าพเจ้า?
หูของพวกเขาถูกอุด6:10 ภาษาฮีบรูว่าไม่ได้เข้าสุหนัต
พวกเขาจึงไม่ได้ยิน
พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าระคายหูของพวกเขา
พวกเขาจึงไม่อยากฟัง
11แต่พระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็สุมอยู่ที่ข้าพเจ้า
สุดที่ข้าพเจ้าจะอัดอั้นไว้
“จงระบายออกมาเหนือเด็กๆ ตามท้องถนน
เหนือกลุ่มคนหนุ่มที่มาชุมนุมกัน
ทั้งสามีและภรรยาก็ไม่เว้น
รวมถึงคนเฒ่าคนแก่ที่ร่วงโรยไป
12บ้านเรือนของเขาจะตกเป็นของคนอื่น
พร้อมทั้งที่นาและภรรยา
เมื่อเรายื่นมือออก
ต่อสู้ประชากรที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
13“ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด
ล้วนโลภมุ่งกำไร
พวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตก็ไม่ต่างกัน
ล้วนโกหกหลอกลวง
14พวกเขาทำแผลให้ประชากรของเรา
ราวกับว่าไม่สาหัสรุนแรงเท่าไร
พวกเขากล่าวว่า ‘สันติสุข สันติสุข’
ทั้งๆ ที่ไม่มีสันติสุข
15พวกเขาละอายใจในความประพฤติอันน่าขยะแขยงของตนบ้างหรือเปล่า?
เปล่าเลย พวกเขาไม่ละอายสักนิด
ไม่รู้เลยว่าการมียางอายนั้นเป็นอย่างไร
ฉะนั้นพวกเขาจะล้มลงในหมู่ผู้ที่ล้มลง
เขาจะตกต่ำลงเมื่อเราลงโทษเขา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
16องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“จงยืนที่ทางแพร่งและมองดู
จงถามถึงหนทางโบราณ
จงถามหาหนทางที่ดีและดำเนินในทางนั้น
แล้วเจ้าจะพบการพักสงบสำหรับจิตใจของเจ้า
แต่เจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่ยอมเดินทางสายนั้น’
17เราตั้งยามไว้เหนือเจ้าและกล่าวว่า
‘ฟังเสียงแตรเถิด!’
แต่เจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่ฟัง’
18ฉะนั้นจงฟังให้ดี ประชาชาติทั้งหลาย
เหล่าพยานเอ๋ย
จงสังเกตสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเขา
19แผ่นดินโลกเอ๋ย จงฟังเถิด
เรากำลังนำภัยพิบัติมาเหนือชนชาตินี้
เป็นผลจากแผนชั่วของพวกเขาเอง
เพราะพวกเขาไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา
และได้ละทิ้งบทบัญญัติของเรา
20เราแยแสอะไรกับเครื่องหอมจากเชบา
หรือเครื่องเทศอันหอมหวลจากแดนไกล?
เครื่องเผาบูชาของเจ้าไม่เป็นที่ยอมรับ
เครื่องบูชาทั้งหลายของเจ้าไม่ได้ทำให้เราพอใจ”
21ด้วยเหตุนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสว่า
“เราจะตั้งเครื่องกีดขวางไว้ต่อหน้าชนชาตินี้
ซึ่งจะทำให้ทั้งผู้เป็นบิดาและผู้เป็นบุตรสะดุดล้ม
เพื่อนบ้านและมิตรสหายจะพินาศ”
22องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“ดูเถิด กองทัพจะมา
จากดินแดนทางเหนือ
ชนชาติยิ่งใหญ่กำลังถูกเร่งเร้า
จากทุกมุมโลก
23พวกเขามีทั้งธนูและหอก
โหดเหี้ยมและไร้ความเมตตา
เสียงควบม้าของพวกเขา
เหมือนเสียงทะเลคำราม
พวกเขายกกระบวนทัพมา
เพื่อโจมตีเจ้า ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย”
24เราได้ยินกิตติศัพท์เลื่องลือเกี่ยวกับกองทัพ
ของเขา
แขนขาของเราก็หมดเรี่ยวหมดแรง
ความทุกข์ทรมานเกาะกุมเรา
เราเจ็บปวดเหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
25อย่าออกไปที่ทุ่งนา
หรือเดินตามถนน
เพราะศัตรูถือดาบพร้อมที่จะสังหาร
และไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่ความสยดสยอง
26พี่น้องร่วมชาติเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบ
และเกลือกกลิ้งอยู่ในกองขี้เถ้าเถิด
จงร้องไห้คร่ำครวญอย่างรันทดขมขื่น
เหมือนสูญเสียลูกชายคนเดียวที่มีอยู่
เพราะในทันทีทันใด
ผู้ทำลายล้างจะยกมาโจมตีเรา
27“เราได้ทำให้เจ้าเป็นนักวิเคราะห์แร่
และประชากรของเราเป็นสินแร่
เพื่อเจ้าจะสังเกต
และทดสอบวิถีทางต่างๆ ของพวกเขา
28พวกเขาล้วนเป็นนักกบฏดื้อด้าน
เที่ยวนินทาว่าร้ายไปทั่ว
พวกเขาเป็นเหมือนทองสัมฤทธิ์และเหล็ก
ล้วนประพฤติตัวเสื่อมทราม
29สูบลมก็สูบอย่างดุเดือด
เพื่อให้ไฟเผาตะกั่วให้หมดไป
แต่การถลุงก็เปล่าประโยชน์
คนชั่วไม่ถูกหลอมชำระให้บริสุทธิ์ได้เลย
30พวกเขาจะได้ชื่อว่าเป็น ‘เงินที่ถูกทิ้งแล้ว’
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงละทิ้งพวกเขาแล้ว”
Atamfoɔ Atwa Yerusalem Ho Ahyia
1“Benyaminfoɔ monnwane nkɔbɔ mo ho adwaa!
Monnwane mfiri Yerusalem!
Monhyɛne totorobɛnto no wɔ Tekoa!
Monsi frankaa no wɔ Bet-Hakerem!
Ɛfiri sɛ amanehunu bobɔ firi atifi fam,
ɔsɛeɛ bi a ɛyɛ hu.
2Mɛsɛe Ɔbabaa Sion
ɔhoɔfɛfoɔ sɔɔnɔ no.
3Atamfoɔ bɛba abɛtwa ne ho ahyia te sɛ nnwanhwɛfoɔ;
wɔbɛsisi wɔn ntomadan atwa ne ho ahyia
na wɔn mu biara bɛhwɛ ne kyɛfa so.”
4“Monsiesie mo ho ne no nkɔko!
Monsɔre, momma yɛnkɔto nhyɛ ne so owigyinaeɛ!
Nanso, hwɛ, onwunu redwo,
na anwummerɛ sunsumma reyɛ tenten.
5Enti, monsɔre momma yɛnkɔto nhyɛ ne so anadwo
na yɛnsɛe nʼaban hodoɔ!”
6Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:
“Montwitwa nnua no ngu fam
na monsisi epie ntia Yerusalem.
Ɛsɛ sɛ wɔtwe kuropɔn yi aso;
nhyɛsoɔ ahyɛ no ma.
7Sɛdeɛ abura pu ne nsuo no,
saa ara nso na ɔpu nʼamumuyɛ.
Wɔte awurukasɛm ne ɔsɛeɛ nka wɔ ne mu;
ne yadeɛ ne nʼapirakuro wɔ mʼanim daa.
8Fa kɔkɔbɔ, Ao Yerusalem,
anyɛ saa a metwe me ho afiri wo ho
na mama wʼasase ada mpan
a obiara ntumi ntena soɔ.”
9Deɛ Asafo Awurade seɛ nie:
“Ma wɔnyiyi Israel nkaeɛfoɔ no mu yie
sɛdeɛ wɔyiyi bobe mu;
fa wo nsa fa mman no so bio,
sɛ obi a ɔretete bobe aba.”
10Hwan na mɛtumi akasa akyerɛ no na mabɔ no kɔkɔ?
Hwan na ɔbɛtie me?
Wɔn aso asisi
enti wɔnte asɛm.
Awurade asɛm yɛ akyiwadeɛ ma wɔn
na wɔn ani nnye ho.
11Nanso Awurade abufuhyeɛ ahyɛ me ma,
na mentumi nkora so.
“Hwie gu mmɔfra a wɔwɔ mmɔntene so
ne mmaranteɛ a wɔahyia;
ɛbɛka okunu ne ɔyere,
mmasiriwa ne wɔn a onyini adoko wɔn.
12Sɛ metene me nsa
wɔ wɔn a wɔte asase no so a
wɔbɛdane wɔn afie ama afoforɔ,
na wɔn mfuo ne wɔn yerenom bɛka ho,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
13“Ɛfiri akumaa so kɔsi ɔkɛseɛ so,
wɔn nyinaa yɛ adifudepɛfoɔ de pɛ ahonya;
adiyifoɔ ne asɔfoɔ te saa,
wɔn nyinaa yɛ asisifoɔ.
14Wɔmia me nkurɔfoɔ apirakuro
te sɛ deɛ ɛnyɛ hu.
Wɔka sɛ, ‘Asomdwoeɛ, asomdwoeɛ’
wɔ mmerɛ a asomdwoeɛ nni hɔ.
15Wɔn ani wu wɔ wɔn animguaseɛ nneyɛɛ no ho anaa?
Dabi, wɔn ani nnwu koraa;
wɔnnim fɛreɛ mpo.
Enti sɛ metwe wɔn aso a, wɔbɛtotɔ wɔ atɔfoɔ mu;
wɔbɛhwehwe ase,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
16Yei ne deɛ Awurade seɛ,
“Monnyina nkwantanan no so na monhwɛ;
mommisa tete akwan no,
mommisa baabi a ɛkwan pa no da na monnante so,
na mobɛnya homeɛ ama mo akra.
Nanso mokaa sɛ, ‘yɛnnante so.’
17Mede awɛmfoɔ sisii mo so na mekaa sɛ,
‘Montie totorobɛnto nnyegyeeɛ no!’
Nanso, mokaa sɛ, ‘Yɛrentie.’
18Ɛno enti, monyɛ aso, Ao amanaman;
monhwɛ, Ao adansefoɔ,
deɛ ɛbɛto wɔn.
19Yɛ aso, Ao asase:
Mede amanehunu reba saa nnipa yi so,
wɔn nneyɛɛ so aba,
ɛfiri sɛ wɔantie me nsɛm
na wɔapo me mmara.
20Nnuhwam a ɛfiri Seba
anaa ahwedeɛ pa a ɛfiri akyirikyiri asase so fa me ho bɛn?
Mennye wo hyeɛ afɔdeɛ no nto mu;
wʼafɔrebɔ ahodoɔ no nsɔ mʼani.”
21Ɛno enti, deɛ Awurade seɛ nie:
“Mede akwansideɛ bɛgu saa nkurɔfoɔ yi anim.
Agyanom ne mmammarima nyinaa bɛsuntisunti wɔ so;
ayɔnkofoɔ ne nnamfonom bɛyera.”
22Sɛdeɛ Awurade seɛ nie:
“Monhwɛ, akodɔm bi reba,
wɔfiri atifi fam asase so;
wɔrekanyane ɔman kɛseɛ bi
afiri nsase ano.
23Wɔkurakura bɛmma ne pea;
wɔn tirim yɛ den, na wɔnni ahummɔborɔ.
Wɔn nnyegyeeɛ te sɛ ɛpo asorɔkye.
Sɛ wɔtete wɔn apɔnkɔ so a,
wɔba te sɛ mmarima a wɔrekɔ ɔko.
Wɔrebɛto ahyɛ wo so, Ao Ɔbabaa Sion.”
24Yɛate wɔn ho nsɛm,
na yɛn nsa sesa yɛn ho sɛ deɛ awu.
Ehu akyekyere yɛn
ɔyea aba wɔn so, te sɛ ɔbaa a ɔreko awoɔ.
25Mfiri adi nkɔ wiram
na nnante akwan no so,
ɛfiri sɛ ɔtamfoɔ no wɔ akofena,
na baabiara ayɛ hu.
26Ao me nkurɔfoɔ, monfira ayitoma
na mommunimuni nsõ mu.
Momfa adwadwotwa yaaya nni awerɛhoɔ
sɛdeɛ wɔsu ma ɔbabarima korɔ,
ɛfiri sɛ mpofirim ara ɔsɛefoɔ no
bɛba yɛn so.
27“Mayɛ wo obi a ɔsɔ fagudeɛ hwɛ
na me nkurɔfoɔ yɛ dadeben,
a wobɛhwɛ wɔn
na woasɔ wɔn akwan ahwɛ.
28Wɔn nyinaa yɛ atuatefoɔ a wɔyɛ den,
wɔnenam di nsekuro.
Wɔyɛ den sɛ kɔbere ne dadeɛ;
wɔn nyinaa yɛ wɔn adeɛ wɔ porɔeɛ ɛkwan so.
29Afa no bɔ mframa denden
de ogya nane sumpii no,
nanso ahobereɛ no yɛ ɔkwa.
Ɛntumi nyiyii bɔne no mfirii wɔn mu.
30Mɛfrɛ wɔn dwetɛ a wɔapo,
ɛfiri sɛ Awurade apo wɔn.”
