ไม่มีใครเที่ยงธรรม
1“จงวิ่งไปวิ่งมาตามถนนหนทางในกรุงเยรูซาเล็ม
จงมองไปรอบๆ และพิเคราะห์ดู
จงค้นหาตามลานเมืองต่างๆ
หากเจ้าหาพบแม้แต่คนเดียว
ที่ซื่อสัตย์และแสวงหาความจริง
เราก็จะยกโทษให้เมืองนี้
2ถึงแม้พวกเขากล่าวว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’
พวกเขาก็กำลังสาบานเท็จ”
3ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเนตรของพระองค์มองหาความจริงไม่ใช่หรือ?
พระองค์ทรงเฆี่ยนพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักเจ็บ
ทรงขยี้พวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่ยอมปรับปรุงแก้ไข
พวกเขาทำหน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าหิน
และไม่ยอมกลับตัวกลับใจ
4ข้าพเจ้าคิดว่า “คนเหล่านี้เป็นเพียงคนยากไร้
พวกเขาเป็นคนโง่เขลา
เพราะพวกเขาไม่รู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่รู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตน
5ฉะนั้นข้าพเจ้าจะไปหาบรรดาผู้นำ
และจะพูดกับพวกเขา
คนเหล่านั้นย่อมรู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า
รู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตนอย่างแน่นอน”
แต่คนเหล่านั้นก็พร้อมใจกันหักแอก
และทลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ด้วยเหมือนกัน
6ฉะนั้นสิงโตจากป่าจะมาเล่นงานพวกเขา
สุนัขป่าจากทะเลทรายจะเข้าขย้ำ
เสือดาวจะซุ่มอยู่ใกล้เมืองต่างๆ ของพวกเขา
คอยฉีกเนื้อคนที่ออกมานั้นเป็นชิ้นๆ
เพราะการทรยศของพวกเขาร้ายแรงนัก
และชอบหวนกลับไปทำบาป
7“ควรหรือที่เราจะอภัยให้พวกเจ้า?
ลูกหลานของพวกเจ้าได้ละทิ้งเรา
และสาบานโดยอ้างพระต่างๆ ซึ่งไม่ใช่พระเจ้า
เราได้จัดหาทุกสิ่งที่จำเป็นให้พวกเขา
แต่พวกเขาก็ยังคบชู้
และแห่กันไปยังสำนักนางโลม
8พวกเขาเป็นม้าหนุ่มกลัดมันที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี
ต่างกระสันหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“จะไม่ให้เราแก้แค้น
ชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
10“จงไปตามแถวต่างๆ ของสวนองุ่นของเยรูซาเล็มและทำลายเสีย
แต่อย่าทำลายจนหมดสิ้น
จงตัดกิ่งต่างๆ จากเถาองุ่น
เพราะประชากรเหล่านี้ไม่ได้เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
11พงศ์พันธุ์อิสราเอลและพงศ์พันธุ์ยูดาห์
ได้นอกใจเราจนถึงที่สุด”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
12พวกเขาโกหกเกี่ยวกับองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
“พระองค์จะไม่ทรงทำอะไรหรอก!
จะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเรา
เราจะไม่มีวันเห็นการฆ่าฟันหรือการกันดารอาหาร
13บรรดาผู้เผยพระวจนะเป็นเพียงลม
ไม่มีพระวจนะในคนเหล่านั้น
ดังนั้นเขาพูดอะไรออกมาก็ขอให้ตกแก่ตัวเขาเอง”
14ฉะนั้นพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“เนื่องจากเหล่าประชากรได้พูดเช่นนี้
เราจะทำให้ถ้อยคำของเราในปากของเจ้านั้นเป็นไฟ
และให้ประชากรเหล่านี้เป็นฟืนที่ไฟนี้จะเผาผลาญ
15โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอล” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
“เรากำลังนำชนชาติหนึ่งจากแดนไกลมาสู้กับเจ้า
เป็นชนชาติโบราณที่ยืนหยัดมานาน
เป็นชนชาติที่เจ้าไม่รู้จักภาษาของเขา
ไม่เข้าใจคำพูดของเขา
16แล่งธนูของเขาเป็นเหมือนหลุมศพที่เปิดกว้าง
คนของเขาล้วนแต่เป็นนักรบเกรียงไกร
17พวกเขาจะกลืนกินพืชผลและอาหารของเจ้า
กลืนกินลูกชายลูกสาวของเจ้า
พวกเขาจะกลืนกินทั้งฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์ของเจ้า
กลืนกินทั้งเถาองุ่นและต้นมะเดื่อ
พวกเขาจะใช้ดาบทำลายล้าง
เมืองป้อมปราการต่างๆ ที่เจ้าเชื่อว่าปลอดภัย”
18องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “แม้ถึงเวลานั้น เราก็จะไม่ทำลายพวกเจ้าให้สูญสิ้นไป 19และเมื่อเหล่าประชากรถามว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจึงทรงทำสิ่งทั้งหมดนี้กับเรา?’ เจ้าจะบอกพวกเขาว่า ‘พวกเจ้าได้ละทิ้งพระเจ้า และได้ปรนนิบัติบรรดาพระต่างชาติในแผ่นดินของเจ้าเองอย่างไร บัดนี้พวกเจ้าจะต้องไปปรนนิบัติชนต่างชาติในแผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของพวกเจ้าอย่างนั้น’
20“จงประกาศต่อพงศ์พันธุ์ของยาโคบ
และป่าวร้องในยูดาห์ว่า
21ฟังนะ ประชากรผู้โง่เขลาและสิ้นคิด
ผู้ซึ่งมีตาแต่มองไม่เห็น
ผู้ซึ่งมีหูแต่ไม่ได้ยิน
22เจ้าควรจะยำเกรงเราไม่ใช่หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
“เจ้าควรจะสั่นสะท้านเมื่ออยู่ต่อหน้าเราไม่ใช่หรือ?
เราตั้งหาดทรายเป็นขอบเขตให้ทะเล
เป็นเครื่องกีดขวางนิรันดร์ซึ่งทะเลจะฝ่าข้ามไปไม่ได้
คลื่นอาจจะม้วนตัว แต่ก็เอาชนะไม่ได้
มันอาจจะร้องคำราม แต่ก็ล้ำเขตไปไม่ได้
23แต่ชนชาตินี้มีใจดื้อด้านและชอบกบฏ
พวกเขาได้หันหนีเราไป
24พวกเขาไม่รู้จักบอกตัวเองว่า
‘ให้เรายำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
ผู้ประทานฝนฤดูใบไม้ร่วงและฝนฤดูใบไม้ผลิให้ตกต้องตามฤดูกาล
ผู้ให้ความมั่นใจว่าเราจะได้เก็บเกี่ยวพืชผลตามฤดูอย่างแน่นอน’
25เพราะพวกเจ้าทำผิด สิ่งเหล่านี้จึงสูญสิ้นไป
บาปทั้งหลายของเจ้าได้ทำให้เจ้าพลาดจากสิ่งดีๆ
26“ในหมู่ประชากรของเรามีคนชั่วร้าย
ซึ่งหมอบคอยอยู่เหมือนคนที่วางบ่วงดักนก
และเหมือนคนที่วางกับดักจับคน
27บ้านของพวกเขาเต็มไปด้วยการหลอกลวง
เหมือนกรงที่เต็มไปด้วยนก
พวกเขากลายเป็นคนมั่งมีและทรงอิทธิพล
28ทั้งอ้วนพีและล่ำสัน
พวกเขาทำชั่วอย่างไร้ขีดจำกัด
ไม่ช่วยให้ลูกกำพร้าพ่อได้รับความยุติธรรมในคดีความ
ไม่ปกป้องสิทธิของผู้ยากไร้
29จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“จะไม่ให้เราแก้แค้น
ชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
30“สิ่งน่าสะพรึงกลัวและน่าตกใจ
ได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
31คือบรรดาผู้เผยพระวจนะพยากรณ์เท็จ
เหล่าปุโรหิตปกครองโดยสิทธิอำนาจของตนเอง
และประชากรของเราก็รักวิถีแบบนี้
แต่พวกเจ้าจะทำอย่างไรในบั้นปลาย?
Obiara Nyɛ Ɔteneneeni
1“Monni akɔneaba wɔ Yerusalem mmɔntene so,
monhwɛ mo ho nhyia nhwɛ,
monhwehwɛ adwaberem nyinaa.
Sɛ mohunu onipa baako mpo a
ɔyɛ pɛ na ɔdi nokorɛ a,
mede kuropɔn yi ho bɛkyɛ no.
2Ɛwom sɛ wɔka sɛ, ‘Sɛ Awurade te ase yi,’
nanso wɔda so ka ntam hunu.”
3Ao Awurade, wopɛ nokorɛ enti
wobɔɔ wɔn hwee fam, nanso wɔante yea biara;
wodwerɛɛ wɔn, nanso wɔpoo ntenesoɔ.
Wɔyɛɛ wɔn anim denden kyenee ɔboɔ
na wɔpoo ahunu.
4Mesusuu sɛ, “Yeinom nko ara ne ahiafoɔ no;
wɔyɛ nkwaseafoɔ nso,
ɛfiri sɛ wɔnnim Awurade akwan,
deɛ wɔn Onyankopɔn hwehwɛ.
5Enti mɛkɔ ntuanofoɔ no nkyɛn
akɔkasa akyerɛ wɔn;
ampa ara wɔnim Awurade akwan
deɛ wɔn Onyankopɔn hwehwɛ.”
Nanso wɔn nso de adwene korɔ abubu kɔnnua no
atete nkyehoma no mu.
6Ɛno enti gyata bi a ɔfiri kwaeɛm bɛto ahyɛ wɔn so,
pataku bi a ɔfiri anweatam so bɛtete wɔn mu.
Ɔsebɔ bi bɛtɛ wɔn abɛn wɔn nkuro
na obiara a ɔbɛyi ne ti no ɔbɛtete ne mu nketenkete,
ɛfiri sɛ wɔn adɔnyɛ no ano yɛ den
na wɔn akyirisane aboro so.
7“Adɛn enti na ɛsɛ sɛ mede mo ho kyɛ mo?
Mo mma apo me
wɔde anyame a wɔnyɛ anyame aka ntam.
Memaa wɔn deɛ wɔhia nyinaa,
nanso, wɔbɔɔ adwamam
na wɔbɔɔ yuu kɔɔ adwamanfoɔ afie mu.
8Mpɔnkɔnini aniberefoɔ a wɔhwɛ wɔn yie,
wɔn mu biara su di ne yɔnko yere akyi.
9Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ yei ho?”
Sei na Awurade seɛ.
“Ɛnsɛ sɛ mʼankasa metɔ
ɔman a ɛte sei so were anaa?
10“Momfa ne bobe nturo no mu na monsɛe no,
nanso monnsɛe no koraa.
Mompempan ne mman no,
ɛfiri sɛ saa nnipa yi nyɛ Awurade dea.
11Israel fiefoɔ ne Yuda fiefoɔ
anni me nokorɛ koraa,”
Awurade na ɔseɛ.
12Wɔadi atorɔ afa Awurade ho,
wɔkaa sɛ, “Ɔrenyɛ hwee!
Ɔhaw biara remma yɛn so;
yɛrenhunu akofena anaa ɛkɔm da.
13Adiyifoɔ no yɛ mframa bi kɛkɛ
na asɛm no nte wɔn mu;
enti momma deɛ wɔka no mmra wɔn so.”
14Enti yei ne deɛ Asafo Awurade, Onyankopɔn seɛ:
“Esiane sɛ nnipa no aka saa nsɛm yi enti,
mɛyɛ me nsɛm a ɛwɔ wʼanomu no ogya
na saa nnipa yi ayɛ nnyina a ogya no bɛhye.
15Ao, Israel fiefoɔ,” Awurade na ɔseɛ,
“Mede ɔman bi a ɛwɔ akyirikyiri rebɛtia wo,
tete ɔman a ɛyɛ ɔmantease,
nnipa a monnim wɔn kasa,
na monnte wɔn kasa ase.
16Wɔn agyan mmɔtɔwa te sɛ damena a ano da hɔ;
wɔn nyinaa yɛ nnɔmmarima.
17Wɔbɛsɛe mo nnɔbaeɛ ne mo aduane,
asɛe mo mmammarima ne mo mmammaa;
wɔbɛsɛe mo nnwankuo ne mo anantwikuo,
asɛe mo bobe ne mo mmɔrɔdɔma.
Wɔde akofena bɛsɛe
nkuropɔn a ɛwɔ banbɔ a mode mo werɛ ahyɛ mu no.
18“Afei saa nna no mu mpo,” sei na Awurade seɛ, “Merensɛe mo korakora. 19Na sɛ nnipa no bisa sɛ, ‘Adɛn enti na Awurade, yɛn Onyankopɔn, ayɛ yɛn sei’ a, mobɛka akyerɛ wɔn sɛ, ‘Sɛdeɛ moagya me hɔ akɔsom ananafoɔ anyame wɔ mo ankasa mo asase so no, saa ara na seesei mobɛsom ananafoɔ wɔ asase a ɛnyɛ mo dea so.’
20“Monka yei nkyerɛ Yakob fiefoɔ
na mo mpae mu nka wɔ Yuda sɛ:
21Montie, mo nkwaseafoɔ ne nnipa a monni adwene,
mowɔ ani nso monhunu adeɛ,
na mowɔ aso nso monte asɛm:
22Ɛnsɛ sɛ mosuro me anaa?” Sei na Awurade seɛ.
“Ɛnsɛ sɛ mo ho popo wɔ mʼanim anaa?
Mede anwea ato hyeɛ ama ɛpo,
ɛhyeɛ a ɛwɔ hɔ daa a ɛrentumi ntra.
Asorɔkye bɛbɔ nanso ɛrentumi mmu mfa so;
ɛbɛhuru so nanso ɛrentumi ntra.
23Nanso, saa nnipa yi wɔ asoɔden ne atuateɛ akoma;
wɔatwe wɔn ho afiri me ho kɔ.
24Wɔnnka nkyerɛ wɔn ho sɛ,
‘Momma yɛnsuro Awurade yɛn Onyankopɔn,
a ɔma osu tɔ wɔ ne mmerɛ mu,
deɛ ɔma yɛn awerɛhyɛmu wɔ ɔtwaberɛ nnapɛn a wahyɛ no ho.’
25Mo amumuyɛ abɔ yeinom agu;
mo bɔne ama adepa abɔ mo.
26“Amumuyɛfoɔ bi wɔ me nkurɔfoɔ yi mu
a wɔtɛ sɛ nnipa a wɔsum nnomaa afidie,
na wɔte sɛ wɔn a wɔsum mfidie yi nnipa.
27Sɛdeɛ nnomaa ahyɛ kɛntɛn ma no
saa ara na nsisie ahyɛ wɔn afie ma;
wɔayeyɛ adefoɔ na wɔanya tumi.
28Wɔadodɔre sradeɛ ama wɔn ho ayɛ srasra.
Wɔn amumuyɛsɛm no nni awieeɛ;
wɔnnka nwisiaa asɛm mma wɔn nni bem,
na wɔmmɔ ahiafoɔ tumi ho ban.
29Ɛnsɛ sɛ metwe wɔn aso wɔ yeinom ho anaa?”
Sei na Awurade seɛ.
“Ɛnsɛ sɛ mʼankasa metɔ
ɔman a ɛte sei so were anaa?
30“Adeɛ a ɛyɛ hu ne ahodwirie
asi wɔ asase no so:
31Adiyifoɔ no hyɛ nkɔntorɔ,
asɔfoɔ no de wɔn dibea di tumi,
na me nkurɔfoɔ no pɛ no saa ara.
Nanso awieeɛ no, ɛdeɛn na wobɛyɛ?”
