1Eis que fiz um pacto com os meus olhos
de não os fixar com luxúria numa rapariga.
2Senão, que poderia esperar lá de cima, de Deus,
e que herança do Todo-Poderoso, lá das alturas?
3Não manda ele a desgraça ao perverso,
a calamidade aos que fazem o mal?
4Ele vê tudo o que faço,
cada passo que dou.
5Se eu tivesse mentido e defraudado alguém,
6mas Deus pesa-me em balanças fiéis
e sabe que sou íntegro!
7Se eu me afastei do caminho de Deus,
se, no íntimo, cobicei aquilo que os olhos viam,
se sou culpado de qualquer outro pecado,
8então que os outros ceifem aquilo que eu semeei,
que tudo o que plantei seja arrancado de raiz!
9Se o meu coração se deixou apaixonar por outra mulher,
ou se fiquei à espreita na porta do meu próximo,
10então que a minha mulher moa cereal para outro homem
e que outros disponham dela à sua vontade.
11Pois teria cometido um mal que merece castigo.
12Seria como um fogo devastador,
que consumiria toda a minha colheita.
13Se alguma vez tivesse sido injusto para o meu criado,
ou para a minha criada, quando tiveram questões contra mim,
14que teria eu a responder se Deus quisesse interrogar-me sobre isso?
15Pois foi Deus quem me criou, tanto a mim,
como aos meus trabalhadores, fez-nos a todos.
16Se alguma vez prejudiquei os pobres
ou fiz chorar viúvas,
17ou se tenho saboreado sozinho o meu alimento,
recusei dá-lo ao órfão com fome,
18aliás, na minha casa, sempre se cuidou bem dos órfãos,
tratando-os como nossos próprios filhos,
e desde a infância aprendi que a viúva deve ser amparada.
19Ou se alguma vez vi alguém tremendo de frio
e não o agasalhei com roupa,
20e porque não o aqueci com a lã dos meus cordeiros
não fui abençoado,
21se levantei a mão contra um órfão,
valendo-me da influência que exerço no tribunal,
22se fiz alguma destas coisas,
então que o meu braço se rasgue do ombro,
e se rompa da articulação.
23Tenho muito medo do castigo de Deus;
sim, receio isso mais do que qualquer outra coisa!
Porque se tiver de enfrentar a majestade de Deus,
que esperança me resta?
24Se alguma vez coloquei a minha confiança no ouro,
25se a minha felicidade se baseou unicamente na riqueza,
26se olhei para o Sol, a brilhar no firmamento,
ou para a Lua, deslocando-se no céu, no seu caminho de esplendor,
27e deixei que o coração ficasse intimamente enfeitiçado,
pondo-me a adorar esses astros
e a beijar a minha mão perante eles,
28que seja igualmente castigado pelos juízes, como deve ser.
Pois que, se fiz alguma dessas coisas,
isso quereria dizer que reneguei o Deus dos céus.
29Se me alegrei com a desgraça de um inimigo,
30na verdade, nunca amaldiçoei ninguém
nem sobre ninguém reclamei vingança.
31Se algum dos meus empregados foi mandado embora, com fome,
a realidade é que nunca fechei a porta a ninguém,
32nem sequer ao estrangeiro,
pelo contrário, a minha casa estava aberta a toda a gente.
33Se, como Adão, tentei encobrir as minhas faltas,
com receio daquilo que o povo poderia dizer,
34se, com medo de afrontas, recusei reconhecer as minhas culpas
e não procurei intervir a favor de outros,
35quem me dera que alguém me ouvisse
e tentasse dar atenção aos meus argumentos!
Vejam: eu próprio assino a minha defesa;
peço que o Todo-Poderoso me mostre em que é que errei,
apoiando as acusações que os meus inimigos me fazem.
36Haveria de guardar o processo desse julgamento como uma coroa!
37Dir-lhe-ia exatamente aquilo que fiz e porque o fiz,
apresentando-lhe a minha defesa como a alguém
que tem, verdadeiramente, competência para me ouvir.
38Ou se a minha terra me acusa
de ter roubado o fruto que ela produz,
39se tirei a vida a alguém
para poder ficar com as suas propriedades,
40então que cresçam ali cardos, em vez de trigo,
e joio, em lugar de cevada.”
Fim das palavras de Job.
1“Ipinangako ko sa aking sarili na hinding-hindi ako titingin nang may pagnanasa sa isang dalaga. 2Sapagkat anong igaganti ng Makapangyarihang Dios na nasa langit sa mga ginagawa ng tao? 3Hindi baʼt kapahamakan at kasawian para sa mga gumagawa ng kasamaan? 4Alam ng Dios ang lahat ng aking ginagawa. 5Kung nagsinungaling man ako at nandaya, 6hahayaan kong hatulan ako ng Dios, dahil siya ang nakakaalam kung nagkasala nga ako. 7Kung hindi ako sumunod sa tamang daan, o kung sinunod ko ang nais ng aking mata, at dinungisan ko ang aking sarili, 8masira nawa ang aking mga pananim o di kayaʼy pakinabangan ng iba. 9Kung naakit ako ng ibang babae o napaibig sa asawa ng aking kapwa, 10kunin nawa at sipingan ng ibang lalaki ang asawa ko. 11Sapagkat ang pangangalunya ay kasalanang nakakahiya, at dapat na parusahan ang taong ganyan ang ginagawa. 12Iyan ay parang mapamuksang apoy na uubos sa lahat ng aking kabuhayan.
13“Kung hindi ko pinahalagahan ang karapatan ng aking alipin nang dumaing sila sa akin, 14anong gagawin ko kung hatulan ako ng Dios? Anong isasagot ko kung tanungin niya ako? 15Hindi baʼt ang Dios na lumikha sa akin ang siya ring Dios na lumikha sa aking mga alipin?
16“Kung hindi ako tumulong sa mga dukha at sa mga biyuda na nahihirapan, 17at kung naging madamot ako sa mga ulila, parusahan nawa ako ng Dios. 18Pero mula pa noong kabataan ko, tumutulong na ako sa mga ulila, at sa buong buhay ko hindi ko pinabayaan ang mga biyuda. 19Kapag nakakita ako ng taong nahihirapan sa lamig dahil kapos siya sa damit, 20binibigyan ko siya ng damit pangginaw na yari sa balahibo ng aking mga tupa. At buong puso siyang nagpapasalamat sa akin. 21Kung pinagbuhatan ko ng kamay ang mga ulila, dahil alam kong malakas ako sa hukuman, 22maputol sana ang mga braso ko. 23Hindi ko magagawa ang mga bagay na iyan dahil natatakot ako sa parusa at kapangyarihan ng Dios.
24“Hindi ako nagtiwala sa aking kayamanan o nag-isip man na magbibigay ito sa akin ng katiyakan. 25Hindi ko ipinagyabang ang kayamanan ko at lahat ng aking ari-arian. 26Hindi ako sumamba sa araw na nagbibigay ng liwanag o sa buwan na kumikinang. 27Ang puso koʼy hindi nahikayat na sumamba sa mga ito. 28Kung nagkasala ako sa paggawa ng mga ito, dapat akong parusahan dahil nagtaksil ako sa Dios na nasa langit.
29“Hindi ko ikinatuwa ang kapahamakan ng aking kaaway o ang pagsapit sa kanila ng kahirapan. 30Hindi ako nagkasala sa pamamagitan ng pagsumpa sa kanila. 31Alam ng aking mga kasambahay na pinapakain ko ang lahat kahit na ang mga dayuhan. 32Hindi ko pinabayaang matulog kahit saan ang mga dayuhan, dahil palaging bukas ang pintuan ng aking tahanan para sa kanila. 33Hindi ko itinatago ang aking kasalanan katulad ng ginagawa ng iba. 34Hindi ako tumahimik o nagtago dahil takot ako sa anumang sasabihin ng mga tao.
35“Kung mayroon lang sanang makikinig ng panig ko, nakahanda akong lumagda para patunayan na wala akong kasalanan. Kung may reklamo ang Dios na Makapangyarihan laban sa akin, ipapakiusap ko sa kanyang sabihin niya ito sa akin o kayaʼy isulat na lang. 36At ikakabit ko ito sa aking balikat o sa ulo ko na parang korona para ipakita sa lahat na nakahanda akong humarap sa mga usapin. 37Sasabihin ko sa Dios ang lahat ng aking ginawa. Haharap ako sa kanya katulad ng pinuno na hindi nahihiya.
38“Kung inaabuso ko ang aking lupain, o kinamkam ko ito sa iba,31:38 Kung … iba: sa literal, Kung magrereklamo ang lupain ko laban sa akin at inaararo ito na basa sa luha. 39o kung pinasama ko ang loob ng mga manggagawa sa aking lupain dahil kinuha ko ang kanilang ani ng walang bayad, 40tumubo nawa sa lupain ko ang mga matitinik na halaman at mga damo sa halip na trigo at sebada.”
Dito natapos ang mga sinabi ni Job.
