Job 32 – OL & TCB

O Livro

Job 32:1-22

Eliú

1Os três homens recusaram continuar a responder a Job, por este insistir na sua inocência. 2Então Eliú, filho de Baraquel, o buzita, da família de Rão, irritou-se, porque Job recusava admitir que tinha pecado e não queria admitir que Deus o castigava com razão. 3Por outro lado, estava também zangado com os três amigos de Job porque, tendo sido incapazes de responder aos seus argumentos, continuavam, contudo, a condená-lo. 4Eliú esperou até esta altura para falar, porque os outros eram todos mais velhos que ele. 5Quando viu que não tinham mais nada a responder-lhe, tomou a palavra, com indignação.

6E disse: “Eu sou jovem e vocês mais velhos que eu;

por isso, me mantive retirado e calado,

sem ousar dizer o que pensava.

7Visto que os mais velhos são mais sabedores,

a experiência fala mais alto.

8Mas a sabedoria e a inteligência que o homem tem

é o espírito que há no homem,

o sopro do Todo-Poderoso que lhe proporciona entendimento.

9Nem sempre os idosos são sábios,

nem os mais velhos têm sempre conhecimento do que é mais certo.

10Portanto, escutem-me e permitam-me que expresse a minha opinião.

11Esperei todo este tempo,

para ver se nas vossas palavras rebuscadas

encontrava alguma explicação profunda.

12Escutei-vos com muita atenção,

mas nenhum de vocês foi capaz de refutar a Job,

nem ao menos de responder adequadamente às suas afirmações.

13E não me venham dizer: ‘Descobrimos a sabedoria!’

Pois somente Deus, e não um homem, lhe pode responder.

14Se Job tivesse discutido comigo,

nunca lhe teria respondido com esse tipo de lógica!

15Agora aí estão vocês, desiludidos,

esgotada a vossa capacidade de resposta.

16Haveria eu de continuar a esperar em silêncio? Não!

17Vou também dar já a minha resposta.

18O meu espírito me pressiona;

estou cheio de palavras.

19Sou como um barril de vinho, fechado, sem ventilação!

Estou pronto a rebentar com palavras!

20Sou obrigado a falar, para poder respirar;

por isso, deixem-me dizer tudo o que preciso, como resposta.

21Não serei parcial a favor de alguém,

e a ninguém lisonjearei.

22Se eu fosse hábil na lisonja,

o meu Criador logo me castigaria.

Tagalog Contemporary Bible

Job 32:1-22

Nagsalita si Elihu

1Kinalaunan, tumigil na sa pagsasalita ang tatlong kaibigan ni Job, dahil ipinipilit ni Job na wala siyang kasalanan.

2May isang tao roon na ang pangalan ay Elihu. Anak siya ni Barakel, na taga-Buz. Mula siya sa angkan ni Ram. Nagalit siya kay Job dahil sinisisi nito ang Dios, sa halip na ang kanyang sarili. 3Nagalit din siya sa tatlong kaibigan ni Job dahil hindi nila napatunayang nagkasala si Job at lumalabas pa na ang Dios ang may kasalanan. 4At dahil mas matanda sila kaysa kay Elihu, naghintay muna si Elihu na matapos silang magsalita bago siya nagsalita kay Job. 5Pero nang wala ng masabi ang tatlo, nagalit siya. 6Kaya sinabi niya, “Bata pa ako at kayoʼy matatanda na, kaya nag-aatubili akong magsalita. Hindi ako nangahas na magsalita sa inyo tungkol sa nalalaman ko. 7Ang akala ko ay kayo ang dapat magturo dahil matatanda na kayo at maraming nalalaman. 8Pero ang totoo, ang espiritu ng Dios na Makapangyarihan na nasa tao, ang siyang nagbibigay ng pang-unawa. 9Ang katandaan ay hindi garantiya ng karunungan at kaalaman kung ano ang tama. 10Kaya pakinggan ninyo ako. Sasabihin ko ang nalalaman ko. 11Naghintay ako habang iniisip ninyo kung ano ang nararapat ninyong sabihin. Pinakinggan ko ang inyong mga katuwiran. 12Pinakinggan kong mabuti ang mga sinabi ninyo, pero ni isa sa inyoʼy walang nakapagpatunay na nagkasala si Job; ni hindi ninyo nasagot ang mga pangangatwiran niya. 13Huwag ninyong sasabihing, ‘Napag-alaman naming mas marunong siya. Hayaan ninyong ang Dios ang sumagot sa kanya at hindi ang tao!’ 14Kung sa akin siya nakipagtalo, hindi ko siya sasagutin na katulad ng mga sinabi ninyo. 15Hindi na kayo makakibo ngayon at wala nang maisagot sa kanya. 16At ngayong wala na kayong maisagot, kailangan ko pa bang maghintay? 17Ako rin ay may sasabihin ayon sa nalalaman ko. 18Dahil marami akong gustong sabihin, at hindi ko na talaga ito mapigilan. 19Para akong bagong sisidlang-balat na punong-puno at malapit nang sumabog. 20Kinakailangan kong magsalita para gumaan ang pakiramdam ko. 21Wala akong kakampihan o pupurihin. 22Hindi ako marunong mambola. Kung gagawin ko ito, parusahan nawa ako ng aking Manlilikha.”