Castigo e libertação de Jerusalém
1“Ai de Ariel29.1 Palavra de difícil tradução. Indica provavelmente a parte mais alta do altar onde eram queimadas as vítimas oferecidas em sacrifício. Ver Ez 43.15-16; 29.2. Neste texto designa a cidade de Jerusalém e o mesmo acontece no v. 7., a cidade que David ocupou! Ano após ano fazem as vossas muitas ofertas e podem até acrescentá-las! 2Mas eu vos enviarei uma pesada sentença e haverá choro e tristeza. Jerusalém se tornará para mim como a antiga Ariel, uma fornalha de Deus. 3Eu serei o vosso inimigo. Rodearei Jerusalém e levantarei um cerco contra ela; construirei à sua volta pontes de ataque para a destruir. 4A tua voz será como um sopro, como um débil gemido, porque sairá debaixo da terra onde estás enterrada.
5No entanto, repentinamente, os teus implacáveis inimigos voarão para longe, como fino pó levado pelo vento. 6Num instante, eu, o Senhor dos exércitos, cairei sobre eles com raios, tremores de terra, tufões e fogo. 7Todas as nações que combatem Ariel desaparecerão como um sonho! 8Tal como uma pessoa a morrer de fome sonha com comida, mas continua esfomeada, e um indivíduo cheio de sede sonha com bebida, mas permanece enfraquecido e com sede ao acordar, assim acontecerá com a multidão das nações que lutam contra o monte Sião, que de maneira nenhuma alcançarão.”
9Estão admirados e incrédulos? Não acreditam nisso? Pois então, já que o querem, continuem assim cegos e vão por diante! O vosso entendimento está obtuso e não é do vinho! Cambaleiam, mas não é por terem bebido! 10É porque o Senhor derramou sobre vocês um espírito de profundo adormecimento; fechou os olhos dos vossos profetas e videntes. 11Por isso, todos estes acontecimentos futuros são como um livro fechado para eles. Dá-se esse livro a alguém que sabe ler e dirá: “Não posso lê-lo, está fechado e selado!” 12Dá-se a outra pessoa que não sabe ler e dirá: “Tenho pena, mas nem sequer sei ler!”
13Assim, o Senhor diz: “Este povo aproxima-se de mim com os lábios, mas o seu coração está longe de mim. Honra-me apenas com tradições humanas aprendidas de cor. 14Por isso, continuarei a fazer uma obra espantosa com eles; será destruída a sabedoria dos seus sábios e escondida a competência dos inteligentes.”
15Ai dos que tentam esconder os seus planos do Senhor! Que tentam agir às escuras, para que Deus não veja! “Quem poderá ver-nos?”, dizem para consigo mesmos. “Quem poderá saber disto?” 16Como é possível ser-se tão estúpido! Não será ele, o oleiro, muito maior do que vocês, os vasos de barro que ele faz? Serão vocês capazes de dizer: “Não foi ele quem nos fez!”? Uma máquina dirá do seu inventor: “Não percebe nada disto!”?
17Porventura o Líbano não se tornará num campo fértil e não se pensará que o campo fértil é uma floresta? 18Nesse dia, os surdos ouvirão as palavras do livro e os cegos, livres da escuridão e das trevas, as compreenderão. 19Os humildes serão cheios da alegria que vem do Senhor e os pobres rejubilarão no Santo de Israel. 20Os tiranos serão reduzidos a nada, os escarnecedores acabarão e os que conspiram o mal serão mortos: 21o violento, que briga com o seu próximo sem razão, os que, escondidos, fazem uma espera para bater no juiz que os sentenciou, e aqueles que são sempre desonestos e injustos.
22Esta é a razão por que o Senhor, que resgatou Abraão, diz aos descendentes de Jacob: “O meu povo não mais ficará envergonhado, nem a sua face se cobrirá de palidez. 23Porque, quando virem os seus filhos e o que vou fazer no meio deles, me reconhecerão como o Deus santo de Jacob e ficarão espantados. Louvarão o Santo de Israel e o adorarão! 24Os que andam no erro acreditarão na verdade e os que sempre refilam terão, enfim, o desejo de ser ensinados!
Ang Mensahe bahin sa Jerusalem
1Miingon ang Ginoo, “Alaot ang Jerusalem,29:1 Jerusalem: sa Hebreo, Ariel. ang siyudad nga gipuy-an ni David! Sige, pasauloga kini nga siyudad sa iyang mga pista matag tuig. 2Apan sulongon ko kini, ug manghilak ug magbakho ang mga lumulupyo niini. Ug alang kanako, ang tibuok nga siyudad mahimong sama sa halaran nga napuno sa dugo.29:2 mahimong sama sa halaran nga napuno sa dugo: sa Hebreo, mahimong sama sa Ariel. 3Palibotan ko ang siyudad sa Jerusalem. Maghimo akog mga damba ug tambakan kog yuta ang palibot sa inyong mga paril, ug sulongon ko kamo. 4Malaglag kamo, ug mahimong sama sa usa ka kalag nga naghagawhaw gikan sa ilalom sa yuta. 5Apan sa kaulahian, ang inyong mga kaaway nga daghan kaayo mahimong sama sa abog o tahop nga paliron sa hangin. Kalit lang kini mahitabo kanila. 6Duawon sa Ginoo nga Makagagahom ang Jerusalem inubanan sa dalogdog, linog, dakong kabanha, buhawi, bagyo, ug nagdilaab nga kalayo. 7-8Mawala sama sa usa ka damgo ang daghang mga nasod nga nakiggira sa Jerusalem ug miguba sa mga paril niini. Sama sila sa tawo nga nagdamgo nga mikaon, apan sa pagmata niya, gigutom pa gihapon siya, o sama sa tawo nga nagdamgo nga miinom, apan momata siya nga luya kay wala matagbaw ang iyang kauhaw.”
9Kamong mga taga-Judah, liboga ninyo ang inyong kaugalingon ug pagpakabuang kamo. Taptapi ninyo ang inyong mga mata ug pagpakabuta kamo. Naghubog kamo ug nagsusapinday apan dili tungod sa bino. 10Kay gipahinanok kamo sa Ginoo. Gitabonan niya ang inyong mga ulo ug mga mata, nga mao ang inyong mga propeta.
11Alang kaninyo, kining tanan nga gipadayag kaninyo sama sa libro nga selyado. Kon ipabasa mo kini sa tawo nga mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ko kana mabasa tungod kay selyado.” 12Ug kon ipabasa mo sa dili mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ako mahibalong mobasa.”
13Mi-ingon ang Ginoo, “Kining katawhan nagdayeg ug nagpasidungog kanako sa baba lang, apan ang ilang kasingkasing layo kanako. Ug ang ilang pagsimba kanako sumala lang sa mga kasugoan sa tawo. 14Busa pahinganghaon ko pag-usab kini nga mga tawhana sa sunod-sunod nga mga katingalahang butang. Ug wad-on ko ang kaalam sa mga maalamon ug ang kahibalo sa mga utokan.”
15Alaot kamong naningkamot sa pagtago sa inyong mga plano gikan sa Ginoo. Naghimo kamo sa inyong mga buluhaton diha sa kangitngit ug nagaingon, “Walay makakita o makahibalo sa atong gihimo.” 16Mga hungog kamo! Bali ang inyong pangisip. Giisip ninyong sama sa yutang kolonon ang tighimo ug kolon.29:16 Giisip… kolon: Ang buot ipasabot, Giisip nila nga morag tinuga ang Dios nga Magbubuhat. Makaingon ba ang hinimo nga butang sa naghimo kaniya, “Dili ikaw ang naghimo kanako?” Makaingon ba ang kolon sa nagaumol kaniya, “Wala kay hibangkaagan?”
17Sa dili madugay ang kakahoyan sa Lebanon mahimong tabunok nga uma, ug ang tabunok nga uma mahimong kakahoyan. 18Nianang higayona, ang bungol makadungog na sa mga pulong nga gibasa gikan sa libro. Ug ang buta, nga pulos kangitngit lang ang iyang makita, makakita na. 19Ug tungod sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, maglipay pag-usab ang mga mapainubsanon ug ang mga kabos. 20Mawala na ang mga mapintas ug mabiay-biayon nga mga tawo. Mangamatay ang tanang mahigugmaon sa pagpakasala 21apil ang tanang nagbutang-butang sa uban, ang mga nagtuis sa katarong sa hukmanan, ug ang mga naghatag ug mga bakak nga pagsaksi aron dili mahatagan ug hustisya ang mga walay sala.
22Busa ang Ginoo, ang Dios nga nagluwas kang Abraham, nagaingon mahitungod sa mga kaliwat ni Jacob, “Sugod karon, wala na silay angay ikaulaw o kahadlokan. 23Kay kon makita nila ang akong mga binuhatan, tahoron nila ako, ang Balaan nga Dios ni Jacob, ug ilhon nila ang akong pagkabalaan. Kahadlokan nila ako nga Dios sa Israel. 24Ang mga naglibog makasabot na unya sa kamatuoran, ug ang nagreklamo malipay na nga tudloan.”
