Juízo sobre Samaria
1Ai da Samaria, rodeada pelo seu rico vale, coroa orgulhosa e o deleite dos bêbedos de Efraim! Ai da sua beleza passageira, o glorioso ornamento duma nação de gente caída nas valetas das ruas, vencida pelo vinho! 2Porque o Senhor enviará um poderoso exército contra vocês; será como uma tremenda saraivada que vos cairá em cima e vos abaterá até ao chão. 3A coroa soberba, o gozo dos ébrios de Efraim, será atirada ao chão e pisada aos pés dos seus inimigos. 4A sua beleza superficial, com todo aquele fértil vale a rodeá-la, desaparecerá de repente como o primeiro figo maduro que é rapidamente colhido e engolido.
5Então, por fim, o Senhor dos exércitos, ele próprio se tornará a sua glória, a coroa de beleza do seu povo, daqueles que escaparam. 6Ele dará aos seus juízes um grande desejo de justiça e uma grande coragem aos seus soldados, que se batem até à última gota de sangue, fazendo recuar o combate até às portas da cidade. 7No entanto, neste momento Jerusalém é governada por bêbedos! Os seus sacerdotes e os seus profetas cambaleiam, vacilam e tropeçam, cometendo erros e enganos absolutamente estúpidos. 8As suas mesas estão cobertas de vómito. Por toda a parte há sujidade.
9“Mas afinal quem pensa Isaías que é”, diz o povo, “para falar assim desta maneira? Seremos nós criancinhas que ainda mal sabem falar? 10Anda aqui a dar-nos sentenças e mais sentenças, sempre aos bocadinhos, uma linha de cada vez, em palavras muito simples!”
11Na verdade, por lábios estranhos e por outra língua falará a este povo. 12A quem disse: “Este é o lugar de descanso! Deem repouso ao que está cansado! Este é o lugar do alívio!” Mas não quiseram ouvir. 13Então o Senhor tornará a soletrar tudo novamente para eles, repetindo uma e outra vez em palavras muito simples. Mesmo assim, com essa mensagem simples e tão direta, eles tropeçarão e cairão, serão apanhados e capturados.
14Portanto, ouçam a palavra do Senhor, governantes escarnecedores que dominam o povo que está em Jerusalém: 15“Fizemos um pacto com a morte, uma aliança com o mundo dos mortos!”, dizem vocês. “Quando o flagelo destruidor passar não nos apanhará, porque fizemos da mentira o nosso refúgio e da falsidade um esconderijo!”
16Mas o Senhor Deus diz: “Eis que ponho em Sião a principal pedra da construção, uma pedra segura; será uma preciosa pedra de esquina, solidamente assentada. Aquele que nele crer não ficará ansioso. 17Pegarei na linha e no prumo da justiça para verificar a verticalidade da muralha que estão a construir. A saraiva varrerá o refúgio da mentira; uma avalanche inundará o esconderijo da falsidade. 18Anularei a vossa aliança com a morte e com o mundo dos mortos, de tal forma que, quando vier o flagelo destruidor, serão esmagados. 19Essa cheia tornará a vir, uma e outra vez, arrebatando-vos, até que por fim a força inconfundível da verdade dos meus avisos vos acordará.”
20A cama que fizeram é demasiado curta para se deitarem; os cobertores são muito curtos, não vos tapam o bastante. 21O Senhor virá de repente e com ira, como no monte Perazim e no vale de Gibeão, para fazer algo estranho e invulgar, para destruir o seu próprio povo! 22Por isso, não escarneçam mais, para que o vosso castigo não venha a tornar-se ainda mais duro; porque Deus, o Senhor dos exércitos, me disse duma forma muito clara que está decidido a esmagar-vos.
23Ouçam-me! Ouçam o que vos quero dizer! 24Será que um lavrador passa todo o tempo a lavrar sem nunca chegar a semear? Ficará ele o tempo todo a abrir sulcos na terra sem nunca vir a plantar? 25Não será que depois de nivelar o solo, acabará por plantar sementes, os grãos de nigela e depois os de cominho, o trigo, o milho miúdo e a cevada, nos regos convenientes, e o centeio nas margens? 26Ele bem sabe o que deve fazer, porque é Deus quem o ensina e lhe faz ver como são as coisas.
27Ele não debulha todos os grãos da mesma maneira. Um malho nunca é usado sobre a ervilhaca; bate-se antes com uma vara. Não se passa uma roda debulhadora sobre cominhos; sacodem-se antes, levemente, com um pau. 28O trigo esmiuça-se facilmente, por isso, não se trilha continuamente. 29O Senhor dos exércitos é um conselheiro maravilhoso e dá sabedoria ao lavrador.
Ang Mensahe bahin sa Samaria
1Alaot ang Samaria, ang daw korona nga bulak, nga garbo sa palahubog nga mga pangulo sa Israel.28:1 Israel: sa Hebreo, Efraim. Kining siyudara nahimutang sa tabunok nga patag, apan ang iyang katahom mawala sama sa bulak nga malaya. 2Pamati! May giandam ang Ginoo nga usa ka lig-on ug gamhanan nga nasod nga molaglag sa Samaria. Sama kini sa mapintas nga bagyo ug naghaguros nga baha. 3Yatak-yatakan niya ang Samaria, ang daw korona nga bulak, nga garbo sa palahubog nga mga pangulo sa Israel. 4Kining siyudara nahimutang sa tabunok nga yuta, apan ang iyang katahom mawala sama sa bulak nga malaya. Malaglag kini diha-diha dayon. Sama sa bunga sa igos nga unang mahinog, kuhaon kini dayon sa makakita ug kaonon.
5Nianang panahona, ang Ginoo nga Makagagahom mahimong sama sa matahom nga korona nga bulak sa iyang nahibiling mga katawhan. 6Hatagan niya ang mga maghuhukom ug tinguha sa pagpatunhay sa hustisya. Ug hatagan niyag kaisog batok sa mga kaaway ang mga sundalo nga nagaguwardya sa pultahan sa siyudad.
7Apan karon nagsusapinday sa kahubog ang mga pari ug mga propeta. Ang mga propeta nagkasinayop na sa ilang pagsabot sa mga panan-awon, ug ang mga pari nagkapandol sa ilang paghukom. 8Ang ilang mga lamisa napuno na sa ilang mga suka. Wala na gayoy bahin nga limpyo. 9Nagreklamo pa sila mahitungod kanako: “Unsa ba ang hunahuna niya kanato, mga bata nga bag-o lang nalutas? Nganong ingnon man niya kita niana pagtudlo? 10Kon magtudlo siya—litra por litra, linya por linya, leksyon por leksyon.”
11Tungod kay dili sila mamati, makigsulti ang Ginoo niini nga mga tawhana pinaagi sa mga langyaw ug lahi ang pinulongan. 12Mao kini ang iyang isulti: “Makaangkon unta kamog kapahulayan diha sa inyong yuta.” Apan dili pa gihapon sila mamati.
13Busa tudloan sila sa Ginoo litra por litra, linya por linya, leksyon por leksyon. Ug matumba sila sa ilang paglakaw, masamaran, malit-agan, ug madakpan.
14Busa kamong mga mabiay-biayon nga mga tigdumala niining mga katawhan sa Jerusalem, pamatia ninyo ang Ginoo! 15Kay mapasigarbohon kamo nga moingon, “Naghimo kamig kasabotan uban sa kamatayon aron dili kini modangat kanamo, ug may kasabotan kami sa dapit sa mga patay nga dili kami dad-on didto. Busa dili kami maunsa bisan moabot pa ang katalagman nga sama sa baha, kay nagsalig kami sa mga bakak ug nagpasalipod kami sa pagpanglimbong.”
16Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Pamati! Magbutang akog bato nga patukoranan sa Zion: usa ka bato nga kasaligan, lig-on ug bililhon. Ang motuo kaniya dili gayod mapakyas.28:16 dili gayod mapakyas: sa Septuagint, dili maulawan. 17Himuon ko nga sukdanan ang hustisya ug tunton ang pagkamatarong. Ipabanlas ko sa bagyo ug baha ang bakak nga inyong gisaligan ug gisalipdan. 18Mahimong walay pulos ang inyong kasabotan uban sa kamatayon, ug ang inyong gikasabotan sa dapit sa mga patay. Kay kon moabot ang katalagman nga sama sa baha, malaglag kamo. 19Moabot kini kanunay matag adlaw, buntag ug gabii, ug malaglag gayod kamo niini.”
Malisang gayod kamo kon masabtan ninyo kini nga mensahe. 20Kay sama kamo sa tawo nga dili makatuy-od sa iyang paghigda tungod kay mubo ang katre ug gamay kaayo ang habol.28:20 Ang buot ipasabot, ang Kasugoan sa Juda sa Ehipto dili makahatag ug kasigurohan batok sa mga kaaway. 21Sa pagkatinuod, mosulong ang Ginoo sama sa iyang gihimo didto sa Bukid sa Perazim ug sa Kapatagan sa Gibeon. Himuon niya ang kadaot nga wala damha sa iyang katawhan.
22Busa, karon ayaw na kamo pagbugalbugal, kay basin kon mograbe pa ang iyang silot kaninyo. Kay nadungog ko gayod mismo gikan sa Ginoong Dios nga Makagagahom nga laglagon niya ang inyong tibuok nga yuta. 23Pamatia ninyo pag-ayo ang akong gisulti. 24Magsige na lang ba ug daro ang mag-uuma, ug dili na motanom? 25Dili ba nga kon andam na ang yuta, sabwagan niya ang mga tamnanan ug mga binhi nga angay niini, sama sa mga panakot, trigo, barley, ug espelta? 26Gitudloan sa Dios ang mag-uuma sa hustong buhaton. 27Dili niya angay paagian sa bug-at nga panggiok ang inani nga mga panakot aron magiok; hinuon bunal-bunalan niya kini ug kahoy. 28Ang trigo nga himuong pan daling madugmok, busa dili niya kini sigehag giok. Gamitan niya ug karomata nga may mga kabayo sa paggiok, apan sigurohon niya nga dili kini mangadugmok. 29Kini nga kaalam gikan sa Ginoo nga Makagagahom. Maayo kaayo ang iyang tambag ug katingalahan gayod ang iyang kaalam.
