Псалам 74
Асафова поучна песма.
1Зашто си нас, о, Боже, одбацио довека?
Зашто да се јарост твоја пуши на стадо твоје паше?
2Присети се своје заједнице што си је од давнина стекао,
племена свога наследства које си откупио –
горе Сион на којој си пребивао.
3Кораке своје окрени ка руинама вечним,
свему чему је наудио противник у Светињи.
4Душмани твоји ричу усред твог места састанка,
поставише заставе своје за знакове.
5Познати су као човек
што секиру на шипражје диже;
6и онда секиром и полугама
све резбарије ломи.
7Светилиште твоје до тла спалише,
опоганише Пребивалиште имена твог.
8У срцу су своме рекли: „Хајде да их сасвим потлачимо!“
Спалили су сва Божија места састанка у земљи.
9А наше знакове видели нисмо,
ни пророка још нема,
и никога с нама ко би знао – докле?
10Докле ће се, о, Боже, ругати душманин?
Хоће ли противник довека твоје име да презире?
11Зашто руку своју, баш своју десницу, повлачиш?
Из недара својих извуци је и сатри их!
12А Бог цар мој је од давнина,
посред земље спасоносна дела чини.
13Силом својом ти си море разделио,
у водама смрскао си главе морским неманима.
14Левијатану си главе раздробио,
народима уз обалу за храну си га дао.
15Ти си дао да набуја и врело и поток,
ти си непресушне пресушио реке.
16Твој је дан, баш као и ноћ;
ти си поставио и месец и сунце.
17Ти си земљи одредио сваку међу;
и лето и зиму начинио ти си.
18Сети се тог противника који те презире, Господе,
и безумних што презиру ти име.
19Не дај звери живот голубице своје,
довека не заборави на живот својих сиромаха.
20Погледај на савез,
јер се мрачни крајеви земље напунише местима насиља.
21Не дај угњетеном да се понижен врати,
нека име твоје славе и сиромах и убоги.
22Устани, о, Боже, свој случај одбрани!
Сети се презира безумног према теби од јутра до сутра.
23Не заборави глас душмана својих,
поклич што се непрестано диже,
оних што се против тебе буне.
Salmo 74
Poema da família de Asafe.
1Por que nos rejeitaste definitivamente, ó Deus?
Por que se acende a tua ira contra as ovelhas da tua pastagem?
2Lembra-te do povo que adquiriste em tempos passados,
da tribo da tua herança, que resgataste,
do monte Sião, onde habitaste.
3Volta os teus passos para aquelas ruínas irreparáveis,
para toda a destruição que o inimigo causou em teu santuário.
4Teus adversários gritaram triunfantes
bem no local onde te encontravas conosco,
e hastearam suas bandeiras em sinal de vitória.
5Pareciam homens armados com machados
invadindo um bosque cerrado.
6Com seus machados e machadinhas
esmigalharam todos os revestimentos de madeira esculpida.
7Atearam fogo ao teu santuário;
profanaram o lugar da habitação do teu nome.
8Disseram no coração: “Vamos acabar com eles!”
Queimaram todos os santuários do país.
9Já não vemos sinais milagrosos;
não há mais profetas,
e nenhum de nós sabe até quando isso continuará.
10Até quando o adversário irá zombar, ó Deus?
Será que o inimigo blasfemará o teu nome para sempre?
11Por que reténs a tua mão, a tua mão direita?
Não fiques de braços cruzados! Destrói-os!
12Mas tu, ó Deus, és o meu rei desde a antiguidade;
trazes salvação sobre a terra.
13Tu dividiste o mar pelo teu poder;
quebraste as cabeças das serpentes das águas.
14Esmagaste as cabeças do Leviatã74.14 Ou monstro marinho
e o deste por comida às criaturas do deserto.
15Tu abriste fontes e regatos;
secaste rios perenes.
16O dia é teu, e tua também é a noite;
estabeleceste o sol e a lua.
17Determinaste todas as fronteiras da terra;
fizeste o verão e o inverno.
18Lembra-te de como o inimigo tem zombado de ti, ó Senhor,
como os insensatos têm blasfemado o teu nome.
19Não entregues a vida da tua pomba aos animais selvagens;
não te esqueças para sempre da vida do teu povo indefeso.
20Dá atenção à tua aliança,
porque de antros de violência se enchem os lugares sombrios do país.
21Não deixes que o oprimido se retire humilhado!
Faze que o pobre e o necessitado louvem o teu nome.
22Levanta-te, ó Deus, e defende a tua causa;
lembra-te de como os insensatos zombam de ti sem cessar.
23Não ignores a gritaria dos teus adversários,
o crescente tumulto dos teus inimigos.
