Псалам 137
1Седели смо тамо, поред река Вавилона
и плакали кад би се сетили Сиона.
2О тамошње смо врбе
повешали харфе своје,
3јер су наши тлачитељи од нас захтевали песму;
мучитељи наши да се веселимо:
„Певајте нам песму о Сиону!“
4Како да певамо Господњу песму
у туђинској земљи?
5О, Јерусалиме, ако бих тебе заборавио,
заборављена била и десница моја!
6Језик ми се за непце слепио
ако те се не сетио,
ако се не радовао Јерусалиму
више него и најбољем своме!
7О, Господе, сети се Едомаца
што су на дан пада Јерусалима говорили:
„Разваљујте! Разваљујте га до темеља!“
8О, ћерко вавилонска,
што ћеш бити разорена!
Благо оном који ти узврати истом мером,
онако како си чинила нама.
9Благо оном ко ти нејач зграби
и о стену смрска!
Salmo 137
1Junto aos rios da Babilônia nós nos sentamos e choramos
com saudade de Sião.
2Ali, nos salgueiros,
penduramos as nossas harpas;
3ali os nossos captores pediam-nos canções,
os nossos opressores exigiam canções alegres, dizendo:
“Cantem para nós uma das canções de Sião!”
4Como poderíamos cantar as canções do Senhor
numa terra estrangeira?
5Que a minha mão direita definhe,
ó Jerusalém, se eu me esquecer de ti!
6Que me grude a língua ao céu da boca,
se eu não me lembrar de ti
e não considerar Jerusalém
a minha maior alegria!
7Lembra-te, Senhor, dos edomitas
e do que fizeram quando Jerusalém foi destruída,
pois gritavam: “Arrasem-na!
Arrasem-na até aos alicerces!”
8Ó cidade137.8 Hebraico: filha. de Babilônia, destinada à destruição,
feliz aquele que lhe retribuir o mal que você nos fez!
9Feliz aquele que pegar os seus filhos
e os despedaçar contra a rocha!
