Psalm 102
A prayer of a suffering person who has become weak. They pour out their problems to the Lord.
1Lord, hear my prayer.
Listen to my cry for help.
2Don’t turn your face away from me
when I’m in trouble.
Pay attention to me.
When I call out for help, answer me quickly.
3My days are disappearing like smoke.
My body burns like glowing coals.
4My strength has dried up like grass.
I even forget to eat my food.
5I groan out loud because of my suffering.
I’m nothing but skin and bones.
6I’m like a desert owl.
I’m like an owl among destroyed buildings.
7I can’t sleep. I’ve become
like a bird alone on a roof.
8All day long my enemies laugh at me.
Those who make fun of me use my name as a curse.
9I eat ashes as my food.
My tears fall into what I’m drinking.
10You were very angry with me.
So you picked me up and threw me away.
11The days of my life are like an evening shadow.
I dry up like grass.
12But Lord, you are seated on your throne forever.
Your fame will continue for all time to come.
13You will rise up and show deep concern for Zion.
The time has come for you to help Zion.
14The stones of your destroyed city are priceless to us.
Even its dust brings deep concern to us.
15The nations will worship the Lord.
All the kings on earth will respect his glorious power.
16The Lord will build Zion again.
He will appear in his glory.
17He will answer the prayer of those who don’t have anything.
He won’t say no to their cry for help.
18Let this be written down for those born after us.
Then people who are not yet born can praise the Lord.
19Here is what should be written.
“The Lord looked down from his temple in heaven.
From heaven he viewed the earth.
20He heard the groans of the prisoners.
He set free those who were sentenced to death.”
21So people will talk about him in Zion.
They will praise him in Jerusalem.
22Nations and kingdoms
will gather there to worship the Lord.
23When I was still young, he took away my strength.
He wasn’t going to let me live much longer.
24So I said, “My God, don’t let me die in the middle of my life.
You will live for all time to come.
25In the beginning you made the earth secure.
You placed it on its foundations.
Your hands created the heavens.
26They will pass away. But you will remain.
They will all wear out like a piece of clothing.
You will make them like clothes
that are taken off and thrown away.
27But you remain the same.
Your years will never end.
28Our children will live with you.
Their sons and daughters will be safe in your care.”
สดุดี 102
(คำอธิษฐานของผู้ตกทุกข์ได้ยาก ยามอับจน และระบายความในใจต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า)
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดสดับฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์
ขอให้เสียงทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือของข้าพระองค์นั้นขึ้นไปถึงพระองค์
2ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์
เมื่อข้าพระองค์ทุกข์ยาก
ขอทรงเอียงพระกรรณสดับฟัง
เมื่อข้าพระองค์ร้องทูล ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยเร็ว
3เพราะวันคืนของข้าพระองค์ลับหายไปประหนึ่งควัน
กระดูกของข้าพระองค์ถูกแผดเผาเหมือนถ่านลุกโชน
4จิตใจของข้าพระองค์ห่อเหี่ยวและเฉาไปเหมือนต้นหญ้า
ข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหาร
5เพราะข้าพระองค์คร่ำครวญโหยไห้
จนผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
6ข้าพระองค์เป็นเช่นนกฮูกในถิ่นกันดาร
เป็นเช่นนกฮูกท่ามกลางซากปรักหักพัง
7ข้าพระองค์ไม่อาจข่มตาให้หลับ
ข้าพระองค์เป็นเหมือนนกเดียวดายบนหลังคา
8ศัตรูของข้าพระองค์เย้ยหยันอยู่วันยังค่ำ
คู่อริใช้ชื่อข้าพระองค์เป็นคำแช่งด่า
9เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหาร
และผสมน้ำตาลงในเครื่องดื่ม
10เนื่องด้วยพระพิโรธอันยิ่งใหญ่ของพระองค์
พระองค์ได้ทรงยกข้าพระองค์ขึ้นและเหวี่ยงข้าพระองค์ทิ้ง
11วันเวลาของข้าพระองค์เป็นเหมือนเงาในยามเย็น
ข้าพระองค์เหี่ยวเฉาไปดั่งต้นหญ้า
12ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ประทับเหนือบัลลังก์ตลอดกาล
พระเกียรติของพระองค์เลื่องลือตลอดทุกชั่วอายุ
13พระองค์จะทรงลุกขึ้นและจะทรงเอ็นดูสงสารศิโยน
เพราะบัดนี้ถึงเวลาแล้วที่จะเมตตาเมืองนั้น
เวลาที่ทรงกำหนดมาถึงแล้ว
14เพราะก้อนหินของเมืองนั้นเป็นที่รักของผู้รับใช้ของพระองค์
และผงคลีดินของเมืองนั้นทำให้พวกเขาเกิดใจสงสาร
15ประชาชาติทั้งหลายจะเกรงกลัวพระนามพระยาห์เวห์
มวลกษัตริย์ของโลกจะยำเกรงพระเกียรติสิริของพระองค์
16เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสร้างศิโยนขึ้นใหม่
และพระองค์จะมาปรากฏด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์
17พระองค์จะทรงตอบคำอธิษฐานของคนสิ้นไร้ไม้ตอก
พระองค์จะไม่ทรงดูแคลนคำทูลวิงวอนของพวกเขาเลย
18ขอให้บันทึกเรื่องนี้ไว้เพื่อคนรุ่นหลัง
เพื่อคนที่จะเกิดมาจะได้สรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า
19“องค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรลงมาจากสถานนมัสการเบื้องบน
จากสวรรค์พระองค์ทรงมองดูโลก
20เพื่อสดับฟังเสียงครวญครางของเหล่านักโทษ
และทรงปลดปล่อยผู้ต้องโทษประหาร”
21ดังนั้นพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะถูกประกาศในศิโยน
และคำสรรเสริญพระองค์จะถูกประกาศในเยรูซาเล็ม
22ยามเมื่อชนชาติและอาณาจักรต่างๆ
มาร่วมชุมนุมเพื่อนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า
23พระองค์ทรงตัดกำลังข้าพเจ้าทิ้งกลางคัน102:23 หรือทิ้งโดยอำนาจของพระองค์
ทรงบั่นทอนวันเวลาของข้าพเจ้าให้สั้นลง
24ข้าพเจ้าจึงร้องทูลว่า
“ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปกลางคัน
ปีเดือนของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุ
25ในปฐมกาลพระองค์ทรงวางฐานรากของแผ่นดินโลก
และฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์
26สิ่งเหล่านี้จะพินาศไป แต่พระองค์ทรงดำรงอยู่
ทั้งหมดนี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
พระองค์จะทรงเปลี่ยนมันเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า
พวกมันจะถูกโยนทิ้งไป
27แต่พระองค์เองยังคงเหมือนเดิม
และปีเดือนของพระองค์จะไม่สิ้นสุด
28พงศ์พันธุ์ของผู้รับใช้ของพระองค์จะดำรงชีวิตอยู่ต่อหน้าพระองค์
ลูกหลานของพวกเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ต่อหน้าพระองค์”
