1Prijs de Here, bid tot Hem.
Vertel alle volken wat Hij heeft gedaan.
2Zing lofliederen voor Hem.
Getuig van alle wonderen die Hij doet.
3Zijn grote en heilige naam is u tot steun,
laat ieder die op de Here vertrouwt,
blij zijn over Hem.
4Vraag alles aan de Here
en laat zijn kracht u tot steun zijn,
blijf voortdurend in contact met Hem.
5Herinner u alle wonderen die Hij heeft gedaan.
Denk nog eens na over de bijzondere dingen
die Hij in het verleden deed en hoe Hij oordeelde.
6U bent het nageslacht van zijn dienaar Abraham
en kinderen van Jakob.
Hij heeft u uitgekozen.
7De Here is onze God
en Hij oordeelt alles op aarde.
8Het verbond dat Hij met u sloot,
zal Hij nooit vergeten,
Hij sloot het met het hele volk Israël,
voor altijd.
9Evenmin vergeet Hij ooit
zijn verbond met Abraham
en de belofte aan Isaak.
10Zijn woord was een stevig houvast voor Jakob
en een eeuwige afspraak met Israël.
11Eenmaal zei Hij immers:
Ik geef u het land Kanaän,
het zal voor altijd van u zijn,
als een erfdeel dat niemand anders toekomt.
12Toen zij nog maar met weinig mensen waren,
13en als nomaden van land naar land trokken,
14liet Hij niet toe dat ook maar iemand
hen te na kwam en onderdrukte.
Ter wille van hen
werden koningen door Hem gestraft.
15‘Kom niet aan de mensen die Ik heb gezalfd
en laat mijn profeten geen kwaad overkomen.’
16Voordat Hij een hongersnood over het land liet komen,
zodat er geen brood meer was,
17liet God een man voor het volk uitgaan:
Jozef werd verkocht als slaaf.
18Hij kwam geboeid in de gevangenis terecht,
zijn voeten in het blok.
19Dat duurde totdat God zijn woord liet uitkomen.
De Here zorgde dat hem recht werd gedaan.
20De koning van Egypte stuurde
een boodschap naar de gevangenis
dat hij moest worden vrijgelaten,
de machtige heerser gaf hem de vrijheid terug.
21Hij gaf Jozef zijn vertrouwen
en een hoge positie,
hij werd zelfs onderkoning.
22Jozef mocht alle bezittingen beheren
en de leiders van Egypte leerden veel van zijn wijsheid.
23Toen Jakob en zijn familie
naar het land Egypte waren gekomen
en daar als vreemdelingen tussen de mensen woonden,
24maakte God het volk steeds groter.
Ook werd het machtiger dan wie ook.
25Daardoor maakte Hij
dat de tegenstanders het volk gingen haten
en hen met list tegemoet traden.
26Toen stuurde God
zijn dienaar Mozes
en diens broer Aäron, die Hij ook had uitgekozen.
27Zij deden voor de ogen van de Egyptenaren
de wonderen die Hij hun had voorzegd.
28God stuurde de donkere duisternis
en er was geen hand voor de ogen te zien.
Maar zij sloegen er geen acht op.
29God maakte bloed van al het water in Egypte
en alle vissen stierven.
30Het land werd overspoeld door kikvorsen,
zelfs tot in het koninklijk paleis.
31God zei dat er steekvliegen zouden komen
en het hele land wemelde ervan.
Geen plek ontkwam aan de muggen.
32Hij veranderde hun regen in hagelstenen,
de hagel en het vuur dat er tussenin op aarde neerkwam,
vernietigden alle gewassen.
33God vernietigde hun wijnstokken,
vijgebomen en alle andere bomen.
34Op zijn woord kwamen er sprinkhanen over het land,
ontelbaar veel.
35Al het groene gewas
en alle andere gewassen op het land
werden weggevreten.
36Ten slotte doodde Hij alle oudste zonen in heel Egypte,
de stamhouders, op wie ieder zijn hoop had gevestigd.
37God leidde zijn volk met goud en zilver het land Egypte uit,
niemand bleef achter.
38In Egypte was men blij dat zij gingen,
want de Israëlieten hadden de Egyptenaren
grote angst aangejaagd.
39God gaf daarop een wolk die het volk leidde
en ʼs nachts had het een vuurzuil als lichtbaken.
40Toen zij erom vroegen,
gaf Hij hun kwartels als vlees te eten.
En elke dag was er meer dan voldoende manna,
dat uit de hemel naar beneden kwam.
Daarvan bakten zij brood.
41Toen God een rots liet splijten,
was er meer dan genoeg water.
Er ontstond in die woestijn zelfs een rivier.
42En dat deed Hij allemaal
omdat Hij zijn dienaar Abraham een belofte had gedaan.
43God was blij toen Hij zijn volk uitleidde,
alle mensen van Israël trouwens ook,
zij zongen het uit.
44Hij gaf zijn volk
het land van de volken die eerst in Kanaän woonden.
Zij konden er zo van oogsten.
45Wel verlangde God van hen
dat zij zijn geboden zouden naleven
en zijn wet trouw zouden navolgen.
Prijs de Here!
Песнь 105
Славьте Вечного!
1Славьте Вечного, потому что Он благ
и милость Его – навеки!
2Кто выразит могущество Вечного
и возвестит всю Его славу?
3Благословенны те, кто хранит правосудие
и вершит праведные дела во все времена.
4Вспомни меня, Вечный, во время благоволения к Своему народу,
помоги и мне, когда будешь спасать их,
5чтобы я увидел благополучие Твоих избранных,
возвеселился вместе с Твоим народом
и хвалился вместе с Твоим наследием.
6Мы согрешили, как и наши предки,
совершили беззаконие, поступили нечестиво.
7Отцы наши не поняли Твоих чудес в Египте,
забыли обилие Твоих щедрот
и возмутились у Тростникового моря105:7 Тростниковое море – буквальный перевод с языка оригинала. Среди современных специалистов существуют различные мнения, о каком водоёме здесь идёт речь. Тростниковым морем могли называть как цепи озёр, расположенных на Суэцком перешейке и, вероятно, соединявшихся тогда проливами с Красным морем, так и Суэцкий и Акабский заливы Красного моря (см. карту № 2 и, напр., 3 Цар. 9:26). В Инджиле эти же воды названы Красным морем. Также в ст. 9 и 22..
8Он всё же спас их ради Своего имени,
чтобы показать Своё могущество.
9Он приказал Тростниковому морю,
и оно высохло,
и провёл Он их через его глубины,
как по суше.
10Спас их от рук ненавидящих их,
избавил их от руки врага.
11Воды покрыли противников их,
не осталось ни одного.
12Тогда поверили они Его словам
и воспели Ему хвалу105:7-12 См. Исх. 14:10-31..
13Но вскоре забыли Его дела,
не ждали Его совета.
14Страстно возжелали в пустыне мяса
и испытывали Всевышнего в необитаемой местности.
15Он дал им желаемое,
но послал на них страшную болезнь105:13-15 См. Чис. 11..
16Они позавидовали в стане Мусе
и Харуну, священнослужителю Вечного.
17Земля разверзлась и поглотила Датана
и всё скопище Авирама.
18Возгорелся огонь посреди них,
и пламя сожгло нечестивых105:16-18 См. Чис. 16..
19Они сделали изваяние тельца на Синае105:19 Букв.: «на Хориве». Хорив – другое название горы Синай.
и поклонились истукану;
20променяли Всевышнего, их Славу,
на изображение быка, питающегося травой.
21Забыли Всевышнего, своего Спасителя,
сотворившего великие дела в Египте,
22чудеса в земле Хама105:22 То есть в Египте. Египтяне были потомками Хама (см. Нач. 10:6-10).
и устрашающие дела у Тростникового моря.
23Поэтому Он сказал, что уничтожит их,
и уничтожил бы, если бы не Муса, избранный Его,
который встал перед Ним в расселине,
чтобы отвратить Его ярость,
чтобы Он не погубил их105:19-23 См. Исх. 32..
24И пренебрегли они землёй желанной,
не поверили Его обещанию,
25роптали в своих шатрах
и не слушались голоса Вечного.
26Поэтому Он поклялся с поднятой рукой,
что поразит их в пустыне,
27а также их потомков среди народов,
и рассеет их по землям105:24-27 См. Чис. 13–14..
28Они присоединились к Баал-Пеору105:28 Баал-Пеор – божество, почитавшееся моавитянами.
и ели жертвы, принесённые мёртвым идолам.
29Раздражали Его своими делами,
и разразился среди них мор.
30Но поднялся Пинхас, произвёл суд,
и мор прекратился.
31Это вменилось в праведность ему,
что навсегда останется в памяти поколений105:28-31 См. Чис. 25..
32Ещё они прогневали Его у вод Меривы,
и Муса был наказан из-за них,
33потому что они возмутили его дух,
и он погрешил своими устами105:32-33 См. Исх. 17:1-7; Чис. 20:2-13..
34Не уничтожили они народы,
вопреки повелению Вечного,
35а смешались с ними
и научились их делам;
36служили их идолам,
которые стали для них сетью.
37Приносили демонам в жертву
своих сыновей и дочерей;
38проливали невинную кровь,
кровь своих сыновей и дочерей,
которых жертвовали ханаанским идолам,
и земля осквернилась кровью.
39Они оскверняли себя своими делами,
распутничали своими поступками105:34-39 См. Втор. 7:1-6; 18:9-13; Суд. 1:19–2:5..
40Поэтому возгорелся гнев Вечного на Его народ,
и возгнушался Он Своим наследием.
41Он отдал их в руки чужеземцев,
и ненавидящие Исраил властвовали над ними.
42Враги притесняли их,
и они смирились под их рукой.
43Много раз Он избавлял их,
но они гневили Его своим упрямством
и были унижены в своём беззаконии105:40-43 См. Суд. 2:10-19..
44Всё же Он обращал внимание на их скорбь,
когда слышал их вопль,
45вспоминал о Своём соглашении с ними
и смягчался по Своей великой милости.
46Он вызывал к ним сострадание
со стороны всех, кто пленял их.
47Спаси нас, Вечный, наш Бог,
и собери нас из среды народов,
чтобы славить нам Твоё святое имя
и Твоей славою хвалиться.
Заключительное благословение четвёртой книги
48Хвала Вечному, Богу Исраила,
от века и до века!
И весь народ пусть скажет: «Аминь!»105:48 Аминь – еврейское слово, которое переводится как «да, верно, воистину так» или «да будет так».
Славьте Вечного!
