Salmo 147
Pagdayaw sa Dios nga Makagagahom
1Dayawa ang Ginoo!
Daw ano kanami ang magkanta sang mga pagdayaw sa aton Dios.
Maayo gid kag nagakabagay nga dayawon siya.
2Ginatukod liwat sang Ginoo ang Jerusalem,
kag ginatipon niya ang mga Israelinhon nga nabihag.
3Ginaayo niya ang mga tagipusuon nga napaslawan;
ginabulong niya ang ila mga pilas.
4Ginpat-od niya ang kadamuon sang mga bituon
kag ginhatagan niya ang kada isa sa ila sang ngalan.147:4 ginhatagan… ngalan: ukon, ginatawag niya ang kada isa sa ila sa ila nga ngalan.
5Gamhanan gid ang aton Ginoo;
ang iya kaalam wala sing limitasyon.
6Ginabuligan sang Ginoo ang mga kubos,
pero ginalaglag niya sing bug-os ang mga malaot.
7Magkanta kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.
Magtukar kamo sang arpa para sa aton Dios.
8Ginatabunan niya ang kalangitan sang mga panganod,
ginapaulanan niya ang kalibutan,
kag ginapatubo ang mga hilamon sa mga bukid.
9Ginahatagan niya sang pagkaon ang mga kasapatan kag ang mga buto sang uwak kon magpangayo sila sang pagkaon.
10Ang iya kalipay indi sa makusog nga mga kabayo ukon sa madasig nga mga soldado,
11kundi sa mga nagatahod sa iya, nga nagasalig sa iya nga gugma.
12Dayawa ninyo ang Ginoo nga inyo Dios, kamo nga mga pumuluyo sang Zion, ang siyudad sang Jerusalem.
13Kay ginapabakod niya ang mga puwertahan sang inyo siyudad,
kag ginapakamaayo niya kamo.
14Ginahatagan niya sang kalinong ang inyo lugar,
kag ginabusog niya kamo sang pinakamaayo nga trigo.
15Ginamanduan niya ang kalibutan,
kag nagapati ini gilayon.
16Ginatabunan niya ang duta sang snow nga daw sa habol nga puti,
kag ginalapta niya ang mapino nga yelo147:16 mapino nga yelo: ang buot silingon diri, frost. nga daw sa abo.
17Nagapadala siya sang ulan nga yelo pareho sang magagmay nga mga bato.
Wala sing may makaagwanta sang katugnaw sini.
18Nagmando siya kag nagkalatunaw ang yelo;
ginpahangin niya kag nag-ilig ang tubig.
19Ginpahayag niya ang iya mga pulong, mga pagsulundan, kag mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
20Wala niya ini ginhimo sa iban nga mga nasyon;
wala sila kahibalo sang iya mga sugo.
Dayawa ang Ginoo!
Dieu dans la nature et dans l’histoire
1Loué soit l’Eternel !
Oui, qu’il est bon de célébrer ╵notre Dieu en musique
et qu’il est agréable ╵et bienvenu ╵de le louer.
2L’Eternel rebâtit ╵Jérusalem,
il y rassemblera ╵les déportés ╵du peuple d’Israël.
3Ceux qui sont abattus, ╵il les guérit.
Il panse leurs blessures !
4C’est lui qui détermine ╵le nombre des étoiles,
et, à chacune d’elles, ╵il donne un nom.
5Notre Seigneur est grand, ╵son pouvoir est immense,
son savoir-faire est sans limite.
6L’Eternel soutient les petits,
mais il renverse les méchants ╵et les abaisse jusqu’à terre.
7Chantez pour l’Eternel ╵d’un cœur reconnaissant !
Célébrez notre Dieu ╵en jouant de la lyre !
8Il couvre les cieux de nuages,
prépare la pluie pour la terre,
fait germer l’herbe sur les monts.
9Il donne leur pâture ╵aux animaux,
aux petits du corbeau ╵que la faim fait crier.
10La vigueur du cheval ╵n’est pas ce qui compte à ses yeux,
ni la force de l’homme, ╵ce qu’il agrée.
11Mais l’Eternel agrée ╵ceux qui le craignent,
et ceux qui comptent ╵sur son amour.
12O toi, Jérusalem, ╵célèbre l’Eternel,
loue ton Dieu, ô Sion !
13Car il a renforcé ╵les verrous de tes portes,
il a béni tes fils chez toi,
14il fait régner la paix ╵sur tout ton territoire,
et il te rassasie ╵de la fleur du froment.
15A la terre, il envoie ses ordres
et promptement court sa parole.
16Il fait tomber la neige : ╵on dirait de la laine,
et il répand le givre : ╵on dirait de la cendre.
17Il lance sa glace en grêlons.
Qui peut supporter sa froidure ?
18Dès qu’il en donne l’ordre, ╵c’est le dégel.
S’il fait souffler son vent, ╵voici, les eaux ruissellent.
19C’est lui qui communique ╵sa parole à Jacob
et ses commandements, ╵ses lois à Israël.
20Il n’a agi ainsi ╵pour aucun autre peuple,
aussi ses lois ╵leur restent inconnues.
Loué soit l’Eternel !
