Job 38 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 38:1-41

Naghambal ang Dios

1Dayon nagsabat ang Ginoo kay Job halin sa buhawi, 2“Sin-o ka nga magpangduhaduha sang akon kaalam? Ang imo mga ginapanghambal nagapakita lang nga wala ka sing may nahibaluan. 3Karon, ihanda ang imo kaugalingon, kag sabta ang akon mga pamangkot. 4Sa diin ka bala sang ginhimo ko ang pundasyon sang kalibutan? Sugiri ako kon may nahibaluan ka. 5Nakahibalo ka bala kon sin-o ang nagbuot sang kadakuon sang sini nga pundasyon ukon ang nagtakos sini? Nakahibalo ka man bala! 6Ano bala ang nagasuportar sa pundasyon sang kalibutan? Kag sin-o ang nagbutang sang sini nga pundasyon 7samtang nagakinanta sing tingob ang mga bituon sa kaagahon kag nagahinugyaw sa kalipay ang tanan nga anghel?38:7 tanan nga anghel: sa literal, tanan nga anak sang Dios. 8Sin-o bala ang nagpat-od sang dulunan sang dagat sang magsagawak ini halin sa kadadalman? 9Ako ang nagtabon sa dagat sang mga panganod kag sang kadulom. 10Ginbutangan ko sang dulunan ang dagat; daw pareho lang nga ginsiradhan ko ini kag gintrangkahan. 11Ginsilingan ko ang dagat, ‘Hasta ka lang diri kag indi ka na maglapaw pa; hasta lang diri ang imo dalagko nga mga balod.’

12Job, sa bilog mo nga kabuhi, nakasugo ka bala sa adlaw nga magbutlak sa kaagahon, 13agod nga ang kasanag sini magasilak sa bug-os nga kalibutan kag magapauntat sa kalautan nga ginahimo sa kagab-ihon? 14Tungod sa kasanag sini, ang kalibutan maathag pareho sa marka sang selyo ukon sang pinil-an sang bayo. 15Ang kasanag nagadisturbo sa mga malaot, kay indi sila makahalit sa iban.

16“Nakakadto ka na bala sa mga tuburan sa kadadalman sang dagat ukon sa pinakamadalom nga bahin sang dagat? 17Napakita na bala sa imo ang mga puwertahan pakadto sa madulom nga lugar sang mga patay? 18Nakahibalo ka bala kon daw ano kadako sang kalibutan? Sugiri ako kon nahibaluan mo ini tanan! 19Nakahibalo ka bala kon sa diin nagahalin ang kasanag ukon ang kadulom? 20Kag mapabalik mo bala sila sa ila ginhalinan? 21Nakahibalo ka man bala! Kay natawo ka man bala sang una pa kag dugay ka na sa kalibutan!

22“Nakakadto ka na bala sa lugar nga ginahalinan sang snow ukon ulan nga yelo? 23Ini nga mga yelo ginatigana ko para sa tion sang kagamo kag sa tion sang inaway. 24Nakahibalo ka bala kon diin ang alagyan pakadto sa lugar nga ginahalinan sang kilat38:24 kilat: ukon, kasanag. ukon sa lugar nga ginahalinan sang hangin nga halin sa sidlangan? 25Sin-o bala ang naghimo sang alagyan sang ulan kag sang bagyo? 26Sin-o bala ang nagapadala sang ulan sa desierto, sa lugar nga wala sing may nagaestar nga tawo? 27Sin-o bala ang nagapadala sang ulan sa kamingawan agod magtubo ang mga hilamon? 28Sin-o bala ang ginhalinan38:28 ginhalinan: sa literal, amay. sang ulan, sang tun-og, 29kag sang yelo nga halin sa langit? 30Nagayelo ang tubig pareho katig-a sang bato, pati ang ibabaw nga bahin sang dagat. 31Mahigot mo bala ukon mahubad ang grupo sang mga bituon nga ginatawag Pleades kag Orion? 32Matuytuyan mo bala ang mga bituon sa pagguwa sa ila husto nga tion? Matuytuyan mo man bala ang grupo sang mga bituon nga ginatawag Dako kag Gamay nga mga Oso? 33Nahibaluan mo bala ang mga sistema nga nagagahom sa kalangitan? Mapaluntad mo bala ina nga mga sistema diri sa kalibutan? 38:33 sistema… kalangitan: Ang buot silingon sini mga laws of nature. 34Makamando ka bala sa mga panganod nga paulanan ka sing madamol? 35Makasugo ka bala sa kilat sa pagkirab? Mapatuman mo bala ini sa imo? 36Sin-o ang nagahatag sang kaalam kag pag-intiendi sa tawo?38:36 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo. 37Sin-o bala ang maalam nga makaisip sang mga panganod? Sin-o bala ang makaula sang tubig halin sa langit 38nga makapabilog sang yab-ok?

39“Ikaw bala ang nagapangita sang kalan-on sang mga leon kag nagabusog sa ila 40samtang nagahukmong sila sa ila mga palanaguan ukon sa mga kahoy-kahoy? 41Sin-o bala ang nagapakaon sa mga uwak kon ginagutom sila kag kon ang ila mga buto mangayo sang pagkaon sa akon?

Hoffnung für Alle

Hiob 38:1-41

Gottes Antwort an Hiob

(Kapitel 38–41)

Der mächtige Schöpfer

1Dann aber redete der Herr mit Hiob. Er antwortete ihm aus dem Sturm:

2»Wer bist du, dass du meine Weisheit anzweifelst

mit Worten ohne Verstand?

3Tritt mir gegenüber wie ein Mann

und gib mir Antwort auf meine Fragen!

4Wo warst du,

als ich das Fundament der Erde legte?

Sag es doch, wenn du so viel weißt!

5Wer hat ihre Maße festgelegt

und wer die Messschnur über sie gespannt?

Du weißt es doch, oder etwa nicht?

6Worin sind die Pfeiler der Erde eingesenkt,

und wer hat ihren Grundstein gelegt?

7Damals sangen alle Morgensterne,

und die Gottessöhne jubelten vor Freude.

8Wer schloss die Schleusentore,

um das Meer zurückzuhalten,

als es hervorbrach aus dem Mutterschoß der Erde?

9Ich hüllte es in Wolken

und in dichtes Dunkel wie in Windeln;

10ich setzte dem Meer eine Grenze,

schloss seine Tore und Riegel

11und sprach:

›Bis hierher sollst du kommen und nicht weiter!

Hier müssen sich deine mächtigen Wogen legen!‹

12Sag, hast du je das Tageslicht herbeigerufen

und der Morgenröte ihren Weg gewiesen?

13Sie fasst die Erde bei den Zipfeln

und schüttelt die Übeltäter von ihr ab.

14In ihrem Licht färbt die Erde sich bunt wie ein Kleid;

ihre Gestalt tritt hervor,

deutlich wie ein Siegelabdruck auf Ton.

15Dann wird den Übeltätern das schützende Dunkel38,15 Wörtlich: ihr Licht. genommen,

und ihr drohend erhobener Arm wird zerbrochen.

16Bist du hinab zu den Quellen des Meeres gereist,

hast du den Abgrund des Ozeans durchwandert?

17Haben sich dir die Tore des Todes geöffnet,

die den Eingang ins dunkle Land verschließen?

18Hast du die Weiten der Erde überblickt?

Sag es mir, wenn du das alles weißt!

19Woher kommt das Licht,

und wie gelangt man dorthin?

Woher kommt die Finsternis?

20Kannst du Licht und Dunkelheit an ihre Orte bringen,

kennst du den Weg zu ihrem Land?

21Ganz gewiss, denn du warst schon geboren,

als ich sie schuf, du lebst ja seit uralten Zeiten!

22Hast du die Vorratskammern gesehen,

in denen ich Schnee und Hagel aufbewahre?

23Ich spare sie auf für den Unglückstag,

für Kriegszeiten und Schlachtgetümmel.

24Weißt du, wo das Licht herkommt

und von wo der Ostwind loszieht?

Wie gelangt man dorthin?

25Wer schafft den Regenfluten eine Bahn,

wer ebnet Blitz und Donner den Weg,

26damit Gewitterregen niedergehn

auf unbewohntes Land, über unwegsame Wüsten,

27damit die ausgedörrte Steppe durchtränkt wird

und frisches Grün aus dem Boden sprießt?

28Hat der Regen einen Vater?

Wer lässt den Tau entstehen?

29Wer bringt Eis und Frost hervor,

30wenn das Wasser hart wird wie Stein,

wenn Seen und Flüsse zugefroren sind?

31Knüpfst du die Bänder des Siebengestirns,

kannst du den Gürtel des Orion öffnen?

32Lässt du die Sternbilder erscheinen,

je nach Jahreszeit,

bringst du den Großen und den Kleinen Wagen herauf?

33Hast du die Gesetze des Himmels entdeckt,

und kannst du sie auf die Erde übertragen?

34Rufst du den Wolken einen Befehl zu,

damit sie Regen auf dich herabströmen lassen?

35Schleuderst du die Blitze in ihr Ziel?

Sagen sie: ›Wir stehen dir zu Diensten‹?

36Wer lässt die Wolken wohlgeordnet ziehen?

Wer bestimmt das Wetter nach einem weisen Plan?38,36 Der hebräische Text in Vers 36 ist nicht sicher zu deuten.

37Wer ist so klug, dass er die Zahl der Wolken kennt?

Wer schüttet ihr Wasser auf die Erde nieder,38,37 Wörtlich: Wer kippt die Krüge des Himmels um.

38wenn dort der Boden hart geworden ist wie Eisen

und die Schollen aneinander kleben?

39Erjagst du die Beute für die Löwin,

stillst du den Hunger ihrer Jungen,

40wenn sie sich in Höhlen verkriechen,

im Dickicht auf der Lauer liegen?

41Wer lässt den Raben Futter finden,

wenn seine Jungen zu Gott schreien,

wenn sie hungrig und hilflos umherirren?