Job 37 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 37:1-24

1“Nagakubakuba ang akon dughan tungod sa sina nga bagyo. 2Pamatii ninyo ang tingog sang Dios nga nagadaguhob. 3Ginpakilat niya sa kalangitan hasta sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. 4Dayon mabatian ang daguhob sang iya makusog nga tingog. Wala niya ginapunggan ang pagdaguhob sang iya tingog. 5Makatilingala gid ang nagadaguhob nga tingog sang Dios. Nagahimo siya sang makatilingala nga mga butang nga indi naton matungkad. 6Ginamanduan niya ang snow nga magtupa sa duta kag ang ulan nga mag-ulan sing mabaskog, 7agod makapahuway ang mga tawo sa ila obra kag makapamalandong sa mga ginahimo sang Dios. 8Ang mga sapat nagapanago sa ila palanaguan kag nagapabilin sila didto sa panahon sang bagyo. 9Ang bagyo kag ang matugnaw nga hangin nagahalin sa ila sini talaguan. 10Sa ginhawa sang Dios nagaporma ang yelo;37:10 yelo: ang buot silingon diri, ice. nangin yelo ang malapad nga tubig. 11Ginapuno niya sang tubig ang mga panganod, kag ginapakilat ini. 12Nagalibot-libot ang mga panganod sa bug-os nga kalibutan suno sa mando sang Dios. 13Nagapadala ang Dios sang mabaskog nga ulan sa paghatag sang tubig sa duta, ukon sa pagdisiplina sa tawo, ukon sa pagpakita sang iya gugma.

14“Pamatii ini, Job, kag pamalandungi ang makatilingala nga mga butang nga ginahimo sang Dios. 15Nakahibalo ka bala kon paano ginakontrolar sang Dios ang mga panganod kag kon paano niya ginapakirab ang kilat? 16Nakahibalo ka bala kon paano nagalutaw-lutaw ang mga panganod sa ibabaw? Buhat ini sang makatilingala nga Dios nga ang iya kaalam wala sing limitasyon. 17Ikaw nga nagapalamalhas tungod sa mainit nga hangin halin sa bagatnan, 18makabulig ka bala sa Dios sa paghumlad sang panganod kag himuon ini nga matig-a pareho sa espiho nga saway?37:18 panganod… saway: Siguro ang buot silingon diri nga ang panganod makabulig bilang proteksyon sa mainit nga hangin. 19Kon maalamon ka, sugiri kami kon ano ang dapat namon isiling sa Dios. Indi kami kahibalo kon paano namon ihambal ang amon rason kay nadulman ang amon panghunahuna. 20Indi ako magsiling sa Dios nga magpakigbais ako sa iya, kay basi laglagon niya ako. 21Wala sing tawo nga makatulok sa adlaw kay nagasilak ini sing masanag sa kalangitan kon mahawanan sang hangin ang mga panganod. 22Halin sa aminhan nagaguwa ang Dios nga nagabadlak pareho sa bulawan kag ang iya kasilaw makatilingala. 23Indi naton matungkad ang Makagagahom nga Dios nga labaw sa tanan. Matarong gid siya kag wala nagapamigos, 24gani ginatahod siya sang mga tawo. Wala niya ginasapak ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga mga maalam.”

Hoffnung für Alle

Hiob 37:1-24

1Auch mein Herz klopft vor Angst,

wenn das Gewitter naht;

es schlägt immer schneller.

2Hört ihr, wie der Donner rollt?

Hört ihr Gottes Stimme?

Welch ein Grollen kommt aus seinem Mund!

3Er lässt den Donner los –

der ganze Himmel ist davon erfüllt,

und seine Blitze zucken weithin über die Erde!

4Dann brüllt der Donner;

ja, Gottes mächtige Stimme erklingt.

Und wieder zucken die Blitze,

und wieder kracht der Donner.

5Gott lässt es donnern –

seine Stimme überwältigt uns;

er vollbringt große Wunder,

die wir nicht begreifen.

6Zum Schnee sagt er: ›Fall zur Erde nieder!‹,

und zum Regen: ›Werde zur Sturzflut!‹

7So hindert er uns Menschen an der Arbeit,37,7 Wörtlich: Auf die Hand jedes Menschen setzt er sein Siegel.

damit wir alle sehen, was er tut.

8Die wilden Tiere verkriechen sich

und bleiben in ihren Höhlen.

9Aus seiner Kammer kommt der Sturm,

die Nordwinde bringen beißende Kälte.

10Der Atem Gottes lässt das Eis entstehen,

die weite Wasseroberfläche ist erstarrt.

11Er füllt die Wolken mit Wasser

und lässt seine Blitze hindurchzucken.

12Die Wolken ziehen hin und her,

wie er sie lenkt;

auf der ganzen Erde führen sie aus,

was Gott ihnen befiehlt.

13Mal lässt er sie zur Strafe kommen für ein Land,

mal als Zeichen seiner Güte.

14Hör es dir an, Hiob!

Steh still und denke über Gottes Wundertaten nach!

15Weißt du, wie er die Wolken lenkt

und wie er seine Blitze zucken lässt?

16Weißt du, wie die Wolken schweben,

diese Wunderwerke aus vollkommener Meisterhand?

17Du schwitzt ja schon,

wenn die drückende Hitze des Südwinds auf dem Land liegt.

18Wie kannst du dann Gott helfen,

den blauen Himmel auszubreiten,

fest wie ein Spiegel, aus Bronze gegossen?

19Teile uns mit, was wir ihm sagen sollen!

Denn wir tappen im Dunkeln

und können unseren Fall nicht vorbringen.

20Soll es Gott verkündet werden,

dass ich mit ihm zu reden wünsche?

Niemals! Wer das wagt,

wird sicher von ihm verschlungen werden.

21Jetzt hat der Wind die Wolken weggefegt,

und die Sonne strahlt so hell,

dass niemand von uns in ihr Licht schauen kann.

22Von Norden naht ein goldener Glanz.

Gott kommt in furchterregender Majestät.

23Ihn, den Gewaltigen, erreichen wir nicht.

Groß ist seine Kraft,

und er ist reich an Gerechtigkeit.

Niemals unterdrückt er das Recht!

24Darum fürchtet ihn, ihr Menschen!

Er lässt sich von keinem blenden,

wie weise er auch ist!«