1Nagpadayon si Job sa paghambal, 2“Nagasumpa ako sa buhi nga Makagagahom nga Dios nga wala naghatag sa akon sang hustisya kag nagpalain sang akon buot. 3Samtang nagaginhawa pa ako, kag ginatugutan pa ako sang Dios nga mabuhi, 4indi gid ako maghambal sang kalautan kag indi gid ako magbutig. 5Indi ko gid pagbatunon nga husto kamo. Iinsister ko gid nga inosente ako hasta nga mapatay ako. 6Tindugan ko gid nga matarong ako, kag indi gid ako mag-untat. Samtang buhi ako limpyo ang akon konsensya.
7“Kabay pa nga ang mga nagakontra sa akon silutan sang Dios sang silot nga bagay sa malaot nga mga tawo. 8Kay ano bala ang paglaom sang indi diosnon nga tawo kon kuhaon na sang Dios ang iya kabuhi? 9Magapamati bala ang Dios sa iya pagpangayo sang bulig kon ang katalagman magaabot sa iya? 10Malipay ayhan siya sa Makagagahom nga Dios? Magapanawag bala siya sa iya sa tanan nga tion?
11“Tudluan ko kamo parte sa gahom sang Makagagahom nga Dios. Isugid ko gid sa inyo kon ano ang iya mga pamaagi. 12Pero kamo tanan nakakita sini. Ti, ngaa nagahambal pa kamo sa akon sang wala sing pulos?
13“Amo ini ang kapalaran nga gintalana sang Dios nga Makagagahom sa malaot kag mapintas nga mga tawo: 14Bisan madamo pa ang iya mga anak, ang iban sa ila mapatay sa inaway ukon sa gutom. 15Ang mabilin sa ila nga buhi mapatay sa balatian, kag wala sing may magpangasubo sa ila kamatayon, bisan ang ila mga asawa.
16“Bisan magtipon pa sang madamo gid nga pilak kag bayo ang malaot nga tawo, 17indi siya ang makapulos sini. Ang matarong kag inosente nga mga tawo ang magasuksok sang iya mga bayo, kag partidahon nila ang iya pilak. 18Ang ginapatindog niya nga balay pareho kagabok sa lawa sang damang ukon sang kamalig sang manugbantay sang talamnan. 19Magahigda siya nga manggaranon, pero pagbugtaw niya wala na ang tanan niya nga manggad. 20Magaabot sa iya ang kahadlok nga daw baha kag paliron siya sang mabaskog nga hangin sa kagab-ihon. 21Paliron siya sang hangin nga halin sa sidlangan, kag madula siya sa iya ginaestaran. 22Magahuyop ini sa iya nga wala sing luoy-luoy samtang nagatinguha gid siya sa pagpalagyo. 23May magapamalakpak kag magapanagitsit sa pagyaguta sa iya tungod nga nadula siya sa iya ginaestaran.
Job’s final word to his friends
1And Job continued his discourse:
2‘As surely as God lives, who has denied me justice,
the Almighty, who has made my life bitter,
3as long as I have life within me,
the breath of God in my nostrils,
4my lips will not say anything wicked,
and my tongue will not utter lies.
5I will never admit you are in the right;
till I die, I will not deny my integrity.
6I will maintain my innocence and never let go of it;
my conscience will not reproach me as long as I live.
7‘May my enemy be like the wicked,
my adversary like the unjust!
8For what hope have the godless when they are cut off,
when God takes away their life?
9Does God listen to their cry
when distress comes upon them?
10Will they find delight in the Almighty?
Will they call on God at all times?
11‘I will teach you about the power of God;
the ways of the Almighty I will not conceal.
12You have all seen this yourselves.
Why then this meaningless talk?
13‘Here is the fate God allots to the wicked,
the heritage a ruthless man receives from the Almighty:
14However many his children, their fate is the sword;
his offspring will never have enough to eat.
15The plague will bury those who survive him,
and their widows will not weep for them.
16Though he heaps up silver like dust
and clothes like piles of clay,
17what he lays up the righteous will wear,
and the innocent will divide his silver.
18The house he builds is like a moth’s cocoon,
like a hut made by a watchman.
19He lies down wealthy, but will do so no more;
when he opens his eyes, all is gone.
20Terrors overtake him like a flood;
a tempest snatches him away in the night.
21The east wind carries him off, and he is gone;
it sweeps him out of his place.
22It hurls itself against him without mercy
as he flees headlong from its power.
23It claps its hands in derision
and hisses him out of his place.’
