Herrens trofasthed imod sit folk
1Halleluja!
Tak Herren, for han er god.
Hans trofasthed varer til evig tid.
2Hvem har tal på alle hans undere?
Hvordan kan vi nogensinde takke ham nok?
3Velsignede er de, der gør det gode,
de, der altid handler ret.
4Husk på mig, Herre, når du velsigner dit folk,
giv også mig del i dine goder.
5Lad mig se dit folk få fremgang,
lad mig glædes sammen med dine udvalgte,
juble med det folk, som tilhører dig.
6Vi har svigtet dig, som vore forfædre gjorde,
vi har begået fejl og handlet forkert.
7Vore forfædre ænsede ikke dine undere i Egypten,
de glemte hurtigt din trofasthed imod dem,
i stedet gjorde de oprør imod dig ved Det Røde Hav.
8Alligevel frelste Herren sit folk for sin æres skyld
og for at vise sin magt for verden.
9Han truede Det Røde Hav, så det tørrede ud,
og folket kunne gå tørskoet over.
10Han frelste dem fra deres fjender,
friede dem fra egypternes had.
11Vandet skyllede hen over forfølgerne,
så de druknede alle som en.
12Da troede folket på Guds løfter
og brød ud i lovsang til ham.
13Men de glemte snart, hvad Herren havde gjort,
de holdt op med at søge hans vilje.
14I ørkenen krævede de kød at spise,
de udfordrede Guds tålmodighed.
15Han gav dem, hvad de forlangte,
men straffede dem også for deres oprør.
16Nogle i lejren blev misundelige på Moses
og på Aron, Guds udvalgte præst.
17Som straf åbnede jorden sig og opslugte Datan,
lukkede sig over Abiram og de medsammensvorne.
18Ild for ned fra himlen
og fortærede dem, der gjorde oprør.
19Ved Horebs bjerg støbte de en tyrekalv,
de tilbad en afgud af metal.
20De byttede Guds herlighed bort
for et billede af et dyr, der æder græs.
21De glemte den Gud, der førte dem ud af Egypten,
han, som reddede dem på forunderlig vis.
22Tænk på de mirakler, han udførte,
de fantastiske undere ved Det Røde Hav.
23Gud var lige ved at udrydde sit oprørske folk,
men hans tjener Moses gik i forbøn for dem,
så de ikke blev tilintetgjort af hans vrede.
24De nægtede at gå ind i det frugtbare land,
for de troede ikke på Guds løfte.
25De sad bare i deres telte og surmulede
og ville slet ikke høre på Herrens ord.
26Derfor svor han højt og helligt,
at oprørerne skulle dø i ørkenen.
27Deres efterkommere skulle spredes blandt folkeslagene
og gøres til flygtninge i fremmede lande.
28Dernæst tilbad de Ba’al i Peor,
de holdt fest og ofrede til livløse afguder.
29Deres opførsel krænkede Herren dybt,
og han lod en pest bryde ud iblandt dem.
30Men Pinehas tog mod til sig og greb ind,
og det gjorde, at plagen holdt op.
31Pinehas viste sig som en gudfrygtig mand,
og det vil han altid blive husket for.
32Ved Meribas kilder gjorde de oprør igen,
og Moses faldt i unåde hos Herren.
33De gjorde ham nemlig så oprørt,
at han talte i vrede og handlede overilet.
34De undlod også at tilintetgøre de folkeslag,
som Herren havde befalet dem at udrydde.
35De giftede sig tilmed ind i deres familier,
lærte sig deres ugudelige skikke,
36så de dyrkede de fremmedes afguder
og derved blev skyld i deres egen ulykke.
37De ofrede både deres sønner og døtre
til de fremmede folkeslags guder.
38Fordi de myrdede uskyldige børn
og ofrede dem til afguderne,
blev landet besmittet af det udgydte blod.
39Guds folk var blevet urent i hans øjne,
deres handlinger viste deres utroskab mod Herren.
40Derfor blussede Guds vrede op imod dem,
han følte afsky for sit ejendomsfolk.
41Han overgav dem i fremmedes vold,
deres fjender undertrykte dem.
42De gjorde livet surt for dem
og kuede dem på alle måder.
43Gang på gang befriede Herren sit folk,
men de blev ved med at gøre oprør
og falde dybere og dybere i synd.
44Alligevel kunne han ikke lukke øjnene for deres nød,
han hørte deres råb om nåde.
45Han havde jo indgået en pagt med sit folk,
og hans trofasthed forbød ham at udslette dem helt.
46Han sørgede for, at de fremmede herskere
fik medlidenhed med dem.
47Vor Herre og Gud, frels os!
Bring os tilbage fra landflygtigheden,
så vi kan give dig taknemmelighedsofre
og lovprise dit hellige navn.
48Lovet være Herren, Israels Gud.
Lad os prise ham nu og til evig tid.
Lad hele folket svare: Amen!
Halleluja!
Salmo 106
Ang Kaayo sa Dios sa Iyang Katawhan
1Dayega ang Ginoo!
Pasalamati siya kay maayo siya;
ang iyang gugma walay kataposan.
2Walay makahatag ug hingpit nga pagsaysay o makapadayag sa hingpit nga pagdayeg alang sa gamhanang mga buhat sa Ginoo.
3Bulahan ang tawo nga nagahimo sa husto ug matarong sa tanang panahon.
4Ginoo, hinumdomi ako kon tabangan mo na ang imong katawhan;
luwasa usab ako kon luwason mo sila,
5aron matagamtaman ko usab ang kauswagan sa imong pinili nga nasod
ug aron makaambit sa ilang kalipay,
ug makauban sa ilang pagdayeg kanimo.
6Nakasala kami sama sa among mga katigulangan;
daotan kaayo ang among gihimo.
7Sa dihang didto sa Ehipto ang among mga katigulangan, wala nila tagda ang imong katingalahang mga buhat.
Gikalimtan nila ang daghang mga higayon diin gipakita mo ang imong gugma kanila,
ug misupak sila kanimo didto sa Pulang Dagat.
8Apan giluwas mo sila tungod ug alang sa imong kadungganan,
ug aron ikapadayag ang imong gahom.
9Gimandoan sa Ginoo ang Pulang Dagat nga momala, ug namala kini;
ug gipatabok niya ang iyang katawhan sa dagat nga daw sa disyerto kini nga ilang ginaagian.
10Giluwas niya sila gikan sa kamot sa mga kaaway.
11Gitabonan sa tubig ang ilang mga kaaway
ug wala gayoy nakalingkawas.
12Busa mituo sila sa iyang mga saad
ug nagaawit silag pagdayeg kaniya.
13Apan gikalimtan lang dayon nila ang iyang gihimo,
ug wala sila mohulat sa iyang tambag.
14Didto sa kamingawan, gisulayan nila ang Dios tungod sa hilabihan nilang pagpangandoy sa pagkaon.
15Busa gihatag niya kanila ang ilang gipangayo,
apan gipadad-an usab niya sila ug sakit nga nakapaluya kanila.
16Didto sa ilang kampo sa kamingawan, nasina sila kang Moises ug kang Aaron. Si Aaron, gilain aron moalagad sa Ginoo.
17Busa naabli ang yuta ug gilamoy sila si Datan ug Abiram ug ang ilang mga pamilya.
18Ug may kalayo usab nga misunog sa ilang daotang mga sumusunod.
19Didto sa Horeb, naghimo ang mga Israelinhon ug bulawan nga baka
ug gisimba nila kini nga dios-dios.
20Gibaylo nila ang ilang halangdon nga Dios sa estatuwa sa usa ka torong baka nga sagbot ang kinaon.
21-22Gikalimtan nila ang Dios nga nagluwas kanila ug naghimo sa gamhanan ug katingalahang mga butang didto sa Ehipto, ang yuta sa mga kaliwat ni Ham, ug didto sa Pulang Dagat.
23Laglagon na unta sa Dios ang iyang katawhan kon wala pa magpataliwala si Moises nga iyang alagad,
ug mihangyo nga isalikway ang iyang kasuko ug dili ipadayon ang paglaglag kanila.
24Nagdumili pa gayod sila sa pagsulod sa maayong yuta
kay wala sila motuo sa saad sa Dios.
25Nagbagulbol sila diha sa ilang mga tolda ug wala sila motuman sa Ginoo.
26Busa nanumpa ang Ginoo nga pamatyon niya sila sa kamingawan,
27ug katagon niya ang ilang mga kaliwat sa ubang mga nasod diin sila mangamatay.
28Nakighiusa sila sa pagsimba kang Baal sa Peor
ug mikaon sila sa mga halad alang sa mga patay.106:28 mga patay: o, patay nga mga dios-dios.
29Gipalagot niya ang Ginoo tungod sa ilang daotang mga binuhatan,
busa miabot kanila ang katalagman.
30Apan nagpataliwala si Finehas,
busa mihunong ang katalagman.
31Ang gihimo ni Finehas giisip nga matarong,
ug hinumdoman kini sa mga tawo hangtod sa kahangtoran.
32Didto usab sa tuboran sa Meriba, gipalagot sa mga Israelinhon ang Ginoo,
ug nakapahasol kini pag-ayo kang Moises.
33Tungod sa ilang gihimo nasuko si Moises kanila,
ug nakasulti ug mga pulong nga dili niya angay isulti.
34Wala pamatya sa mga Israelinhon ang mga katawhan sa Canaan nga mao untay gisugo sa Ginoo kanila.
35Nakig-uban pa hinuon sila niining mga tawhana ug misunod sa ilang mga binuhatan.
36Misimba sila sa mga dios-dios niining mga tawhana
ug nahimo kining hinungdan sa ilang kalaglagan.
37Gihalad nila ang ilang mga kabataan sa mga demonyo.
38Giula nila ang dugo sa ilang inosenteng mga kabataan ingon nga halad ngadto sa dios-dios sa Canaan.
Niining paagiha, gihugawan nila ang yuta sa Canaan.
39Apil sila nahimong mahugaw tungod sa ilang gihimo.
Nagluib sila sa Dios sama sa usa ka babaye nga nanapaw.
40Busa nasuko ang Ginoo sa iyang katawhan nga iyang gipanag-iyahan,
ug gikasilagan niya sila.
41Gitugyan niya sila sa ilang kaaway nga mga nasod, nga maoy migahom kanila.
42Gidaog-daog sila ug giulipon sa ilang mga kaaway.
43Sa makadaghang higayon giluwas sila sa Dios,
apan nagpadayon sila sa pagsupak kaniya,
ug misamot sila paglunang sa ilang mga sala.
44Apan namati gihapon kanila ang Dios,
ug gitabangan gihapon niya sila sa ilang mga kalisod sa dihang nadungog niya ang ilang pagpakitabang.
45Gihinumdoman sa Dios ang iyang kasabotan kanila,
ug tungod sa iyang dakong gugma kanila nausab ang iyang plano ug wala na niya sila siloti.
46Ug pagbuot niya nga kaloy-an sila sa mga mibihag kanila.
47Luwasa kami, Ginoo nga among Dios!
Kuhaa kami gikan sa ubang kanasoran ug tigoma kami pag-usab sa among yuta,
aron makapasalamat kami ug makadayeg sa imong pagkabalaan.106:47 pagkabalaan: sa literal, balaang ngalan.
48Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sa walay kataposan.
Ang tanan nga katawhan motubag ug, “Amen!”
Dayega ang Ginoo!
