Ang Pagtawag sa Pagbalik ngadto sa Ginoo
1Sa ikawalo nga bulan sa ikaduha nga tuig sa paghari Darius, ang pulong sa Ginoo miabot kang Zacarias anak ni Berekia, anak ni Iddo: 2-3“Ang Ginoo nasuko pag-ayo sa mga katigulangan. Busa sultihi ang katawhan: Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahum: ‘Balik kanako,’ nagaingon ang Ginoo nga Makagagahum, ‘ug ako mobalik kaninyo,’ naga-ingon ang Ginoo nga Makagagahum. 4Ayaw pagpakasama sa inyong mga katigulangan, diin ang nahaunang mga propeta nagdeklarar: Mao kini ang giingon sa Ginoo ‘Talikdi ang inyong dautang pamaagi ug binuhatan.’ Apan dili sila maminaw kanako, nagaingon ang Ginoo. 5Asa man ang inyong mga katigulangan karon? Ug ang mga Propeta, mabuhi ba sila sa kahangturan? 6Apan dili ba ang akong mga pulong ug mga gimbut-an, nga akong gisugo sa akong mga sulugoon ang propeta, naka-apas sa inyong mga katigulangan? Unya sila naghinulsol ug miingon, ‘Ang Ginoo nga Makagagahum naghimo diha kanato sa angayan sa atong paagi ug binuhatan. Ingon sa iyang gitinguha nga buhaton.’ ”
Ang Tawo taliwala sa mga kahoy nga Myrtol
7-8Sa ika biente-kuatro ka adlaw sa ika-onse ka bulan sa Shebat, sa ika-duha ka tuig ni Darius, ang pulong sa Ginoo miabot kang propeta Zacarias anak ni Berekia, ang anak ni Iddo. 9Nangutana ako sa anghel nga nakigsulti kanako, “Unsay buot ipasabot niini, sir?” Mitubag siya, “Ipahayag ko kanimo kon unsay buot ipasabot niini.” Sa panahon sa kagabhion adunay koy panan-awon, ug diha sa akong atubangan mao ang usa ka tawo nga nagsakay sa pula nga kabayo, nagbarug kini sa taliwala sa mga kahoy nga myrtol didto sa patag. Sa iyang likod mao ang mga pula, kaki ug puti nga mga kabayo.
10Unya ang tawo nga nagbarug sa taliwala sa kahoy nga myrtol mipasabut, “Mao ni sila ang gipadala sa Ginoo aron pad-adtu sa tibuok kalibutan.”
11Ug sila misulti sa anghel sa Ginoo nga nagbarug sa taliwala sa mga kahoy nga myrtol, “Kami miadtu sa tibuok kalibutan ug nakaplagan namo ang tibuok kalibutan nagapahulay ug malinawon.”
12Unya ang anghel sa Ginoo miingon, “Ginoo nga Makagagahum, hangtud kanus-a nimo ihikaw ang imong kaluoy sa Jerusalem ug sa mga lungsod sa Juda, nga imong gikalagutan sulod niining sitenta ka mga katuigan?” 13Busa ang Ginoo mitubag sa malumo ug makahupay nga mga pulong ngadto sa anghel nga nakigsulti kanako.
14Unya ang anghel nga nakigsulti kanako miingon, “Ipadayag kining mga pulong: Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahum: ‘Ako nangabugho sa Jerusalem ug sa Zion, 15ug labihan ang akong kasuko sa mga nasud nga mibati nga luwas. Ako gamay lang ang kasuko, apan misubra sila sa ilang pagsilot.’ 16Busa mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Ako mubalik sa Jerusalem uban ang kaluoy, ug diha ang akong balay pagatuloron. Ug ang linya sa sukdanan mao kini paga-inaton kini sa tibuok Jerusalem,’ nagaingon ang Ginoo nga Makagagahum.
17“Idugang kini pagpadayag: Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahum: ‘Ang Akong kalungsuran mubalik pag-awas sa kadagaya, ug ang Ginoo mubalik sa paghupay sa Zion ug pilion ko ang Jerusalem.’ ”
Upat ka mga Sungay ug Upat ka mga Panday
18Unya mihangad ako sa ibabaw, ug diha sa akong atubangan mga upat ka sungay. 19Ako nangutana sa anghel nga nakigsulti kanako, “Unsa kini sila?” Siya mitubag kanako, “Mao kini ang mga sungay nga mipatibulaag sa Juda, sa Israel ug sa Jerusalem.”
20Unya ang Ginoo mipakita kanako sa upat ka mga panday. 21Nangutana ako, “Unsa man kining ilang pagabuhaton?” Siya mitubag, “Mao kini ang mga sungay nga magpatibulaag sa Juda aron wala nay makapaisa sa ilang mga ulo, Apan ang mga panday miabot aron sa paglisang kanila ug paglabay kanila kining sungay sa mga nasud nga miisa sa ilang mga sungay batok sa yuta sa Juda sa pagpatibulaag sa iyang katawhan.”
Uma chamada ao arrependimento
1Estas mensagens da parte do Senhor foram comunicadas ao profeta Zacarias, filho de Berequias e neto de Ido, no oitavo mês1.1 Mês de Bul. Entre a lua nova do mês de outubro e o mês de novembro. do segundo ano de reinado de Dario.
2“O Senhor dos exércitos irou-se extremamente com vossos pais. 3Anuncia, pois, diante de todo o povo: Assim diz o Senhor dos exércitos: Retornem para mim e eu me voltarei para vocês, diz o Senhor dos exércitos! 4Não sejam como os vossos pais! Os primeiros profetas em vão insistiram com eles para que se arrependessem dos seus maus caminhos. Venham, tornem para mim, dizia o Senhor Deus. Mas não, não quiseram ouvir-me, não me deram ouvidos! 5Os vossos antepassados e os profetas há muito que faleceram. 6Lembrem-se, no entanto, da lição que eles tiveram de aprender, pois a palavra de Deus é persistente. Apanhou-os e castigou-os. Por fim, arrependeram-se: ‘Tivemos o que merecíamos!’, reconheceram eles. ‘O Senhor fez-nos aquilo que nos avisou que faria.’ ”
7No dia 24 do décimo primeiro mês1.7 Mês de Sebate. Entre a lua nova do mês de janeiro e o mês de fevereiro., era ainda o segundo ano do reinado de Dario, o Senhor comunicou outra mensagem ao profeta Zacarias, filho de Berequias e neto de Ido, 8numa visão dada durante a noite, em que vi um homem sentado num cavalo vermelho, que estava parado entre murtas num vale. Atrás dele estavam outros cavalos, vermelhos, castanhos e brancos, cada um com o seu condutor. 9Um anjo pôs-se ao meu lado e perguntei-lhe: “Para que servem todos esses cavalos?”
“Vou mostrar-te o que significa.”
10Então o homem que estava entre as murtas respondeu-me: “O Senhor enviou-os para patrulharem a Terra!”
11Nessa altura, os outros cavaleiros dirigiram-se ao anjo do Senhor que estava entre as murtas e disseram: “Acabámos de percorrer a Terra inteira; por toda a parte há prosperidade e paz.”
12Após ter ouvido isto, o anjo do Senhor exclamou: “Ó Senhor dos exércitos, durante 70 anos a tua ira se derramou sobre Jerusalém e sobre as cidades de Judá! Quando mostrarás, enfim, a tua misericórdia sobre elas?”
13O Senhor respondeu ao anjo que estava de pé ao meu lado, falando-lhe palavras de bondade e conforto.
14Então o anjo disse: “Proclama esta mensagem da parte do Senhor dos exércitos: ‘Sinto um grande zelo por Jerusalém e por Sião! 15É grande a minha ira contra os povos pagãos que as rodeiam e vivem desafogadamente. Eu estava apenas um pouco irado com o meu povo, mas outros afligiram-no mais do que deviam.’
16Por isso, o Senhor declara: ‘Voltei-me para Jerusalém cheio de bondade. O meu templo tornará a ser reconstruído, diz o Senhor dos exércitos, e o mesmo acontecerá com Jerusalém.
17Diz ainda o seguinte: O Senhor dos exércitos declara que as minhas cidades tornarão a transbordar de prosperidade. Darei o meu conforto a Sião e darei a minha preferência a Jerusalém.’ ”
Quatro chifres e quatro ferreiros
18Então reparei em quatro chifres. 19“O que significa isto?”, perguntei ao anjo que falava comigo.
Respondeu-me: “Representam quatro forças mundiais que dispersaram Judá, Israel e Jerusalém.”
20Depois o Senhor mostrou-me quatro ferreiros. 21“Que vieram estes homens fazer?”, perguntei.
Ele respondeu: “Vieram para derrubar as quatro forças que dispersaram Judá tão terrivelmente. Vieram para os triturar na bigorna e os lançar para longe.”
