Ang Tawo nga may sukdanan
1Unya mihangad ako, ug diha sa akong atubangan nakita ko ang usa ka tawo uban ang sukadanan sa iyang mga kamot. 2Nangutana ako, “Asa ka paingon?” Mitubag siya kanako, “Sa Jerusalem, aron sukdon kon unsa kini kalapad ug kataas.” 3Unya milakaw ang anghel nga nakigsulti kanako, ug gitagbo siya ug laing anghel 4nga miingon kaniya, “Dali, ingna kadtong batan-on nga nagdala ug pangsukod, nga ang Jerusalem mahimong usa ka siyudad nga walay mga paril tungod sa labihan kadaghan nga mga lumulupyo ug mga mananap niini. 5Kay nagaingon ang Ginoo nga siya mismo ang mahimong paril nga kalayo nga maglibot sa siyudad sa Jerusalem, ug siya ang mahimong gahom niini nga siyudad.”
Gipabalik sa Ginoo ang Iyang mga Katawhan sa Ilang Dapit
6-7Miingon ang Ginoo ngadto sa mga Israelinhon, “Gipatibulaag ko kamo ngadto sa bisan asang bahin sa kalibotan. Apan karon pangikyas kamo, apil kamong mga gibihag sa Babilonia, ug pamalik kamo sa Zion.”
8Human ko makita kadto nga mga panan-awon, mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom batok sa mga nasod nga misulong ug nanguha sa inyong mga kabtangan: “Si bisan kinsa nga mopasipala sa akong mga katawhan, nagapasipala sa pinakabililhon alang kanako. 9Silotan ko gayod sila; sulongon sila sa ilang mga ulipon ug kuhaon ang ilang mga kabtangan.”
Kon mahitabo na kini, mahibaloan ninyo nga ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagpadala kanako.
10-11Miingon ang Ginoo, “Paghugyaw kamo sa kalipay, kamong mga taga-Zion, kay moabot ako ug mopuyo uban kaninyo. Ug nianang panahona, daghang mga nasod ang magpasakop kanako. Ug mahimo silang akong mga katawhan.”
Kon mahitabo na kini mahibaloan ninyo nga ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagpadala kanako diha kaninyo. 12Panag-iyahon pag-usab sa Ginoo ang Juda isip iyang bahin sa balaang yuta sa Israel. Ug ilhon niya pag-usab ang Jerusalem nga iyang piniling siyudad.
13Panghilom kamong tanan atubangan sa Ginoo, kay moanhi na siya gikan sa iyang balaang puloy-anan.
Jerusalém é medida
1Quando tornei a olhar em volta, vi um homem com uma fita métrica na mão. 2“Onde vais?”, perguntei-lhe.
“Medir Jerusalém no seu comprimento e na sua largura.”
3O anjo que estava a falar comigo afastou-se e um outro anjo foi ao seu encontro. 4E disse-lhe: “Corre e diz a este jovem que Jerusalém vai ser de novo habitada como as aldeias sem muros. Serão tantos os seus habitantes e animais que já não poderá ter muralhas. 5Porque eu mesmo, diz o Senhor, serei um muro protetor de fogo ao seu redor e serei a glória no meio da cidade!
6Venham, fujam da terra do norte, da Babilónia, diz o Senhor a todos os exilados ali. Espalhei-vos aos quatro ventos da Terra, mas tornarei a trazer-vos à pátria, diz o Senhor. 7Foge, foge, Sião, tu que habitas na Babilónia!
8Porque isto é o que diz o Senhor dos exércitos: enviou-me para buscar a sua glória entre as nações que vos saquearam. Portanto, qualquer que vos tocar, fere a menina dos meus olhos! 9Esmagá-los-ei com o meu punho e os seus escravos tornar-se-ão os seus senhores! Saberão então que foi o Senhor dos exércitos quem me enviou.
10Vim para viver convosco, no vosso meio, diz o Senhor. Por isso, canta, ó filha de Sião, e alegra-te! 11Nessa altura, muitas nações se converterão ao Senhor e serão também meu povo; viverei no meio de ti. Saberão então que foi o Senhor dos exércitos quem me enviou a ti. 12Judá será a propriedade do Senhor na terra santa, visto que Deus mais uma vez decidirá escolher Jerusalém. 13Cale-se toda a humanidade perante o Senhor, porque ele se levantou da sua santa morada!”
