Salmo 147
Pagdayeg sa Dios nga Makagagahom
1Dayega ang Ginoo!
Maayo ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios.
Maayo gayod ug angayan nga dayegon siya.
2Gitukod pag-usab sa Ginoo ang Jerusalem,
ug gitigom niya pagbalik ang mga Israelinhon nga nabihag.
3Gilipay niya ang nagmasulob-on;
ug giayo ang ilang mga samad.
4Siya ang nagbuot sa gidaghanon sa mga bitoon
ug gihatagan niya ang matag usa kanila ug ngalan.147:4 gihatagan… ngalan: o, gitawag niya ang matag usa kanila sa ilang ngalan.
5Gamhanan kaayo ang atong Ginoo;
ang iyang kaalam dili matugkad.
6Gitabangan sa Ginoo ang mga dinaog-daog,
apan gilaglag niya sa hingpit ang mga daotan.
7Pag-awit kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.
Pagtukar kamo ug harpa alang sa atong Dios.
8Gitabonan niyag mga panganod ang kalangitan,
gipaulanan niya ang kalibotan,
ug gipatubo ang mga sagbot sa mga bungtod.
9Gihatagan niyag pagkaon ang mga mananap, ingon man ang mga pispis sa uwak kon mangayo kini ug pagkaon.
10Wala siya malipay sa kusgang mga kabayo o sa abtik nga mga sundalo,
11kondili sa mga nagatahod kaniya ug nagasalig sa iyang gugma.
12Pasidunggi ninyo ang Ginoo nga inyong Dios,
kamong mga lumulupyo sa Jerusalem.147:12 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem.
13Kay gilig-on niya ang mga pultahan sa inyong siyudad,
ug gipanalanginan niya kamo.
14Gihatagan niya ug kalinaw ang inyong dapit,
ug gibusog niya kamo sa labing maayo nga trigo.
15Gimandoan niya ang kalibotan,
ug mituman dayon kini.
16Ginatabonan niya ang yuta ug snow nga daw sama sa habol nga puti,
ug ginakatag niya ang pinong ice nga daw sama sa abog.
17Nagpadala siyag ulan nga ice nga daw gagmayng mga bato.
Kinsay makaagwanta sa katugnaw niini?
18Nagmando siya ug nangatunaw ang ice;
gipahangin niya ug midagayday ang tubig.
19Gipadayag niya ang iyang mga pulong, mga tulumanon, ug mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
20Wala niya kini himoa sa ubang mga nasod;
wala sila makahibalo sa iyang mga sugo.
Dayega ang Ginoo!
Psalm 147
Tacksägelse för det goda Herren ger
1Halleluja!
Det är gott att lovsjunga vår Gud!
Lovsången är skön och ljuvlig.
2Herren bygger upp Jerusalem,
han samlar det skingrade Israel.
3Han helar dem som har förkrossade hjärtan
och förbinder deras sår.
4Han har bestämt stjärnornas antal
och gett var och en ett namn.
5Vår Herre är stor,
hans makt är oinskränkt,
hans förstånd är obegränsat.
6Herren stöder de ödmjuka,
men de gudlösa slår han till marken.
7Sjung till Herren med tacksamhet!
Lovsjung vår Gud till harpa!
8Han täcker himlen med moln
och låter regn falla på jorden.
Han låter gräset växa på bergen.
9Han ger mat åt djuren
och åt korpens ungar när de skriker.
10Hästens styrka imponerar inte på honom.
Mannens snabba steg är ingen glädje för honom.
11Herren gläder sig över dem som fruktar honom
och hoppas på hans nåd.
12Jerusalem, lova Herren!
Sion, prisa din Gud!
13Han gör bommarna i dina portar starka
och välsignar dina barn med dig.
14Han låter fred råda vid dina gränser
och mättar dig med det finaste vete.
15Han ger jorden sina befallningar,
och snabbt går hans ord ut.
16Han breder ut snö som ull,
och han sprider ut frosten som aska.
17Han kastar ner hagel som smulor;
vem kan uthärda hans kyla?
18Han sänder sitt ord, och isen smälter,
han andas, och vattnen strömmar.
19Han har gjort sitt ord känt för Jakob,
sina bud och beslut för Israel.
20Något sådant har han inte gjort för andra folk.
De känner inte till hans bud.
Halleluja!
