Job 32 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Job 32:1-22

Si Elihu

1Miundang na sa pagtubag kang Job ang tulo niya ka higala, tungod kay miinsister gayod si Job nga wala siyay sala.

2Unya may usa ka tawo didto nga ginganlag Elihu. Anak siya ni Barakel nga taga-Buz nga naggikan sa pamilya ni Ram. Nasuko siya pag-ayo kang Job kay ang Dios maoy gibasol ni Job ug dili ang iyang kaugalingon. 3Nasuko usab siya sa tulo ka higala ni Job kay wala nila mapamatud-i nga nakasala si Job ug migawas nga ang Dios maoy sad-an. 4Gihulat ni Elihu nga makahuman ug sulti ang uban ayha siya mosulti kang Job, tungod kay mas magulang sila kay kaniya. 5Apan sa dihang nakita niya nga wala nay ikasulti ang tulo, nasuko siya pag-ayo. 6Busa miingon siya, “Bata pa ako ug kamo tigulang na, busa nagpanagana ako nga mosulti. Nahadlok ako nga mangahas sa pagpadayag kaninyo sa akong hunahuna. 7Giisip ko nga kamo ang angayng motudlo kay mga tigulang na kamo ug daghan kamog nahibaloan. 8Apan ang tinuod, ang espiritu sa Makagagahom nga Dios nga anaa sa tawo mao ang nagahatag kaniya sa panabot. 9Ang pagkatigulang dili garantiya nga ang usa ka tawo maalamon ug nahibalo kon unsay husto. 10Busa pamatia ninyo ako. Mosulti usab ako sa akong nahibaloan. 11Nagpaabot lang ako samtang naghunahuna pa kamo sa angay ninyong isulti. Namati ako sa inyong mga rason. 12Namati gayod ako pag-ayo kaninyo, apan wala gayoy usa kaninyo nga nakapamatuod nga nakasala si Job; wala gayod kaninyoy mitubag sa iyang pagpangatarungan. 13Ayaw kamo pag-ingon, ‘Nahibaloan namo kon unsa ang husto. Pasagdi nga ang Dios ang motubag kaniya ug dili ang tawo.’ 14Kon ako ang gilalis ni Job, dili ko siya tubagon ug sama sa inyong panubag. 15Karon nakahinuktok kamo ug wala nay ikatubag. 16Maghulat lang ba ako samtang nagpakahilom kamo ug wala nay ikatubag? 17Aduna usab akoy isulti sumala sa akong nahibaloan. 18Kay daghan akog ikasulti, ug dili ko na gayod kini kapugngan. 19Kabutohon na ako sama sa bag-ong sudlanan sa bino nga hinimo sa panit. 20Kinahanglan gayod nga mosulti ako aron mahuwasan ako. 21Wala akoy labanan o pasidunggan. 22Dili ako kahibalong moulog-ulog. Ug kon buhaton ko kini, silotan ako diha-diha sa Dios nga naghimo kanako.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Job 32:1-22

Intervención de Eliú

1Al ver los tres amigos de Job que este se consideraba un hombre recto, dejaron de responderle. 2Pero Eliú hijo de Baraquel de Buz, de la familia de Ram, se enojó mucho con Job porque, en vez de justificar a Dios, se había justificado a sí mismo. 3También se enojó con los tres amigos porque no habían logrado refutar a Job, y sin embargo lo habían condenado. 4Ahora bien, Eliú había estado esperando antes de dirigirse a Job, porque ellos eran mayores; 5pero, al ver que los tres amigos no tenían ya nada que decir, se encendió su enojo. 6Y habló Eliú hijo de Baraquel de Buz:

Primer discurso de Eliú

«Yo soy muy joven, y vosotros, ancianos;

por eso me sentía muy temeroso

de expresaros mi opinión.

7Y me dije: “Que hable la voz de la experiencia;

que demuestren los ancianos su sabiduría”.

8Pero lo que da entendimiento al hombre

es el espíritu32:8 espíritu. Alt. Espíritu; también en v. 18. que en él habita;

¡es el hálito del Todopoderoso!

9No son los ancianos32:9 ancianos. Alt. muchos, o grandes. los únicos sabios,

ni es la edad la que hace entender lo que es justo.

10»Os ruego, por tanto, que me escuchéis;

yo también tengo algo que deciros.

11Mientras habláis, me propuse esperar

y escuchar vuestros razonamientos;

mientras buscabais las palabras,

12os presté toda mi atención.

Pero no habéis podido probar que Job esté equivocado;

ninguno ha respondido a sus argumentos.

13No vayáis a decirme: “Hemos hallado la sabiduría;

que lo refute Dios, y no los hombres”.

14Ni Job se ha dirigido a mí,

ni yo he de responderle como vosotros.

15»Job, tus amigos están desconcertados;

no pueden responder, les faltan las palabras.

16¿Y voy a quedarme callado ante su silencio,

ante su falta de respuesta?

17Yo también tengo algo que decir,

y voy a demostrar mis conocimientos.

18Palabras no me faltan;

el espíritu que hay en mí me obliga a hablar.

19Estoy como vino embotellado

en odre nuevo a punto de estallar.

20Tengo que hablar y desahogarme;

tengo que abrir la boca y dar respuesta.

21No favoreceré a nadie

ni halagaré a ninguno;

22Yo no sé adular a nadie;

si lo hiciera,32:22 si lo hiciera. Lit. en poco tiempo. mi creador me castigaría.