Job 31 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Job 31:1-40

1“Misaad ako sa akong kaugalingon nga dili gayod motan-aw nga may kaibog sa mga dalaga. 2Kay unsay balos nga ihatag sa Makagagahom nga Dios sa langit sa ginahimo sa tawo? 3Dili ba kalaglagan ug katalagman alang sa nagahimog daotan? 4Nasayod ang Dios sa tanan kong ginahimo. 5Kon nagabakak ako ug nagapanglimbong, 6pasagdi nga ang Dios ang mohukom kanako, kay siya ang nakahibalo kon nakasala ako. 7Kon wala ako magsubay sa husto nga dalan, o gipaundayonan ko ang kaibog sa akong mga mata, ug gihugawan ko ang akong kaugalingon, 8hinaut pa nga mangadaot ang akong mga tanom o kaonon kini sa uban. 9Kon natintal ako sa babaye o nakagusto sa asawa sa akong silingan, 10hinaut pa nga ilogon o dulogan sa laing lalaki ang akong asawa. 11Kay ang pagpanapaw makauulaw nga sala, ug angay gayod nga silotan ang nagahimo niini. 12Sama kini sa kalayo nga molamoy sa tanan kong kabtangan.

13“Kon gibale-wala ko ang reklamo sa akong mga sulugoon kanako, 14unsay akong mahimo kon hukman ako sa Dios? Unsay akong itubag kon sukitsukiton niya ako? 15Dili ba nga ang Dios nga naghimo kanako mao usab ang naghimo sa akong mga sulugoon?

16“Kon wala ako motabang sa mga kabos ug sa mga biyuda nga naglisod, 17ug gihikawan ko ug pagkaon ang mga ilo, hinaut pa nga silotan ako sa Dios. 18Apan sukad sa batan-on pa ako giatiman ko na ang mga ilo; sa tibuok kong kinabuhi wala ako magpasagad sa mga biyuda. 19Kon may makita akong tawo nga nagaantos sa katugnaw tungod sa kakulang sa bisti, 20ginahatagan ko kinig bisti nga pangtugnaw nga hinimo sa balhibo sa akong mga karnero. Unya nagpasalamat kini kanako sa kinasingkasing. 21Kon gidagmalan ko ang usa ka ilo, tungod kay nahibalo ako nga may impluwensya ako sa hukmanan, 22hinaut pa nga maputol ang akong bukton. 23Dili ko mahimo kanang mga butanga, kay nahadlok ako sa silot ug sa gahom31:23 gahom: o, pagkahalangdon. sa Dios.

24“Wala ako nagsalig sa akong bahandi o naghunahuna nga makahatag kini kanakog siguridad. 25Wala ako magpahambog sa akong daghang bahandi ug sa tanang kabtangan nga naangkon ko. 26Wala ako nagsimba sa adlaw nga nagasidlak, o ang katahom sa paglihok sa bulan. 27Ug wala matintal sa tago ang akong kasingkasing sa pagsimba niini. 28Kon gihimo ko kini nga mga sala angay akong silotan, kay nagluib ako sa Dios nga anaa sa langit.

29“Wala ako magmaya sa dihang nalaglag ang akong mga kaaway o sa dihang midangat kanila ang kalisod. 30Wala ako magpakasala pinaagi sa pagtunglo kanila. 31Wala gayoy nagutman sa akong panimalay. 32Wala ko pasagdi ang mga dumuduong nga makatulog bisan asa kay kanunayng abli ang akong panimalay alang kanila. 33Wala ko itago ang akong sala sama sa gihimo sa uban. 34Wala ako maghilom-hilom o magtago-tago tungod sa kahadlok sa isulti sa mga tawo.

35“Kon aduna lang untay mamati kanako! Mopirma ako sa pagpamatuod nga wala akoy sala. Kon may reklamo ang Makagagahom nga Dios kanako, hangyoon ko siya nga isulti o isulat niya kini. 36Isab-it ko kini sa akong abaga o ibutang sa akong ulo nga daw korona sa pagpakita nga andam ako sa pag-atubang niini. 37Sultihan ko ang Dios sa tanan kong gibuhat. Moatubang ako kaniya sama sa usa ka pangulo nga walay angayng ikaulaw.

38“Kon giabusaran ko ang akong yuta o kon gikawat ko kini sa uban,31:38 sa literal, Kon nagareklamo ang akong yuta batok kanako ug ang gidaro nga yuta basa sa luha. 39o nasakit ko ang mga trabahante sa akong yuta tungod kay gikuha ko ang mga abot nga wala sila bahini, 40hinaut pa nga manurok sa akong yuta ang mga sampinit ug mga sagbot imbis nga trigo ug barley.”

Dinhi nahuman ang gipanulti ni Job.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Job 31:1-40

1»Yo había convenido con mis ojos

no mirar con lujuria a ninguna mujer.31:1 mujer. Lit. virgen.

2¿Qué se recibe del Dios altísimo?

¿Qué se hereda del Todopoderoso en las alturas?

3¿No es acaso la ruina para los malvados

y el desastre para los malhechores?

4¿Acaso no se fija Dios en mis caminos

y toma en cuenta todos mis pasos?

5»Si he andado en malos pasos,

o mis pies han corrido tras la mentira,

6¡que Dios me pese en una balanza justa,

y así sabrá que soy inocente!

7Si mis pies se han apartado del camino,

o mi corazón se ha dejado llevar por mis ojos,

o mis manos se han llenado de ignominia,

8¡que se coman otros lo que yo he sembrado,

y que sean destruidas mis cosechas!

9»Si por alguna mujer me he dejado seducir,

si a las puertas de mi prójimo he estado al acecho,

10¡que mi esposa muela el grano de otro hombre,

y que otros hombres se acuesten con ella!

11Eso habría sido una infamia,

¡un pecado que tendría que ser juzgado!

12¡Habría sido un incendio destructor!

¡Habría arrancado mi cosecha de raíz!

13»Si me negué a hacerles justicia

a mis siervos y a mis siervas

cuando tuvieron queja contra mí,

14¿qué haré cuando Dios me pida cuentas?

¿qué responderé cuando me haga comparecer?

15El mismo Dios que me formó en el vientre

fue el que los formó también a ellos;

nos dio forma en el seno materno.

16»Jamás he desoído los ruegos de los pobres,

ni he dejado que las viudas desfallezcan;

17jamás el pan me lo he comido solo,

sin querer compartirlo con los huérfanos.

18Desde mi juventud he sido un padre para ellos;

y siempre he cuidado de las viudas.

19Si he dejado que alguien muera por falta de vestido,

o que un necesitado no tenga qué ponerse;

20si este no me ha bendecido de corazón

por haberlo abrigado con lana de mis rebaños;

21o si he levantado contra el huérfano mi mano

por contar con influencias en los tribunales,31:21 en los tribunales. Lit. en la puerta (de la ciudad).

22¡que los brazos se me caigan de los hombros,

que se me disloquen de sus articulaciones!

23Siempre he sido temeroso del castigo de Dios;

¡ante su majestad no podría resistir!

24»¿Acaso he puesto en el oro mi confianza,

o le he dicho al oro puro: “En ti confío”?

25¿Me he ufanado de mi gran fortuna,

de las riquezas amasadas con mis manos?

26¿He admirado acaso el resplandor del sol

o el avance esplendoroso de la luna,

27como para rendirles culto en lo secreto

y enviarles un beso con la mano?

28¡También este pecado tendría que ser juzgado,

pues habría yo traicionado al Dios de las alturas!

29»¿Acaso me he alegrado de la ruina de mi enemigo?

¿Acaso he celebrado su desgracia?

30¡Jamás he permitido que mi boca peque

pidiendo que le vaya mal!

31¿Quién bajo mi techo no sació su hambre

con los manjares de mi mesa?

32Jamás mis puertas se cerraron al viajero;

jamás un extraño pasó la noche en la calle.

33Jamás he ocultado mi pecado,

como el común de la gente,31:33 como el común de la gente. Alt. como Adán.

ni he mantenido mi culpa en secreto,

34por miedo al qué dirán.

Jamás me he quedado en silencio y encerrado

por miedo al desprecio de mis parientes.

35»¡Cómo quisiera que Dios me escuchara!

Estampo aquí mi firma;

que me responda el Todopoderoso.

Si él quiere contender conmigo,

que lo haga por escrito.

36Llevaré esa acusación sobre mis hombros;

me la pondré como diadema.

37Compareceré ante él con dignidad,

y le daré cuenta de cada uno de mis pasos.

38»Si mis tierras claman contra mí,

y todos sus surcos se inundan en llanto;

39si he tomado la cosecha de alguien sin pagarle,

o quebrantado el ánimo de sus dueños,

40¡que nazcan en mi tierra zarzas en vez de trigo,

y hierbas en vez de cebada!»

Con esto Job dio por terminado su discurso.