Job 33 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Job 33:1-33

1“Karon, Job, pamatia pag-ayo ang tanan kong isulti kanimo. 2Kasultion na kaayo ako; anaa na sa tumoy sa akong dila ang akong isulti. 3Mosulti ako gikan sa matinud-anon kong kasingkasing. Isulti ko ang akong nahibaloan sa kinasingkasing. 4Ang espiritu sa Makagagahom nga Dios maoy naghimo kanako ug naghatag kanakog kinabuhi. 5Tubaga ako, kon makahimo ka. Pangandam sa imong mga katarungan ug barogi kini. 6Sama ra ako kanimo atubangan sa Dios. Giumol usab ako gikan sa yuta. 7Busa ayaw kahadlok kanako o paghunahuna nga lisod-lisoron ko ikaw.

8“Klaro kanako ang imong gipanulti. Miingon ka, 9‘Wala akoy sala; hinlo ako ug inosente. 10Apan nangitag rason ang Dios aron iya akong paantuson. Giisip niya akong iyang kaaway. 11Gikadenahan niya ang akong mga tiil; gibantayan niya ang tanan kong mga lihok.’

12“Apan Job, sayop ka gayod sa imong gisulti. Dili ba nga ang Dios labaw man sa tawo? 13Nan, nganong ginaakusaran mo siya nga wala niya ginatubag ang reklamo sa mga tawo? 14Ang tinuod, nagasulti kanunay33:14 kanunay: o, sa nagkalain-lain nga paagi. ang Dios, apan wala lang makamatikod niini ang tawo. 15-16Nagasulti siya pinaagi sa damgo samtang natulog ug nahinanok ang tawo sa gabii. Mohunghong siya kanila sa mga pasidaan nga makapahadlok kanila. 17Ginahimo niya kini aron moundang ang tawo sa pagpakasala ug pagpasigarbo, 18ug aron maluwas siya gikan sa kamatayon. 19Usahay disiplinahon sa Dios ang tawo pinaagi sa sakit diin mag-antos siya—sama sa walay hupay nga panakit sa kabukogan, 20nga makapawala sa gana sa pagkaon, bisan pag lamian kaayo ang pagkaon. 21Moniwang ang tawo, hangtod manggawas na ang mga bukog. 22Himalatyon na siya ug moadtoay na sa dapit sa mga patay.

23“Apan kon may usa lang sa linibo ka mga anghel nga mopataliwala kaniya ug sa Dios, ug mopahinumdom kaniya kon unsa ang husto ug angayan kaniya,33:23 mopahinumdom… kaniya: o, mosugilon nga matarong siya. 24kaloy-an siya sa Dios.33:24 sa Dios: o, sa anghel. Moingon ang Dios, ‘Luwasa siya sa kamatayon. Nakakita ako ug pantubos kaniya.’ 25Unya mobalik ang maayo niyang lawas. Molig-on siya pag-usab sama niadtong batan-on pa siya. 26Kon mag-ampo siya ngadto sa Dios, motubag ang Dios kaniya. Dawaton siya sa Dios nga malipayon, ug ibalik siya sa Dios sa matarong nga pagkinabuhi. 27Unya mosulti siya sa mga tawo, ‘Nakasala ako, ug naghimog dili maayo, apan wala ko madawat ang silot nga angay unta kanako. 28Giluwas niya ako sa kamatayon, ug padayon akong magkinabuhi.’

29“Oo, kanunay kining gihimo sa Dios ngadto sa tawo. 30Ginaluwas niya ang tawo sa kamatayon aron mabuhi siya. 31Job, pamatia ako pag-ayo. Paghilom lang, ug pasagdi ako nga mosulti. 32Kon may isulti ka pa, sulti lang, kay gusto kong mahibaloan kon tinuod ba nga wala kay sala. 33Apan kon wala kay isulti, hilom lang ug pamati sa akong kaalam.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Job 33:1-33

1»Te ruego, Job, que escuches mis palabras,

que prestes atención a todo lo que digo.

2Estoy a punto de abrir la boca,

y voy a hablar hasta por los codos.

3Mis palabras salen de un corazón honrado;

mis labios dan su opinión sincera.

4El Espíritu de Dios me ha creado;

me infunde vida el hálito del Todopoderoso.

5Contéstame si puedes;

prepárate y hazme frente.

6Ante Dios, tú y yo somos iguales;

también yo fui tomado de la tierra.

7No debieras alarmarte ni temerme,

ni debiera pesar mi mano sobre ti.

8»Pero me parece haber oído que decías

(al menos, eso fue lo que escuché):

9“Soy inocente. No tengo pecado.

Estoy limpio y libre de culpa.

10Sin embargo, Dios me ha encontrado faltas;

me considera su enemigo.

11Me ha sujetado los pies con cadenas

y vigila todos mis pasos”.

12»Pero déjame decirte que estás equivocado,

pues Dios es más grande que los mortales.

13¿Por qué le echas en cara

que no responda a todas tus33:13 tus. Lit. sus. preguntas?33:13 que no … preguntas. Alt. de que no responde por ninguno de sus actos.

14Dios nos habla una y otra vez,

aunque no lo percibamos.

15Algunas veces en sueños,

otras veces en visiones nocturnas,

cuando caemos en un sopor profundo,

o cuando dormitamos en el lecho,

16él nos habla al oído

y nos aterra con sus advertencias,

17para apartarnos de hacer lo malo

y alejarnos de la soberbia;

18para librarnos de caer en el sepulcro

y de cruzar el umbral de la muerte.33:18 y de … muerte. Lit. y su vida del cruce del canal.

19A veces nos castiga con el lecho del dolor,

con frecuentes dolencias en los huesos.

20Nuestro ser encuentra repugnante la comida;

el mejor manjar nos parece aborrecible.

21Nuestra carne va perdiéndose en la nada,

hasta se nos pueden contar los huesos.

22Nuestra vida va acercándose al sepulcro,

se acerca a los heraldos de la muerte.

23»Mas si un ángel, uno entre mil,

aboga por el hombre y sale en su favor,

y da constancia de su rectitud;

24si tiene compasión de él y le ruega a Dios:

“Sálvalo de caer en la tumba,

que ya tengo su rescate”,

25entonces el hombre rejuvenece;

¡vuelve a ser como cuando era niño!

26Orará a Dios, y él recibirá su favor;

verá su rostro y gritará de alegría,

y Dios lo hará volver a su estado de inocencia.

27El hombre reconocerá públicamente:33:27 El hombre reconocerá públicamente. Lit. Cantará ante los hombres y dirá.

“He pecado, he pervertido la justicia,

pero no recibí mi merecido.

28Dios me libró de caer en la tumba;

¡estoy vivo y disfruto de la luz!”

29»Todo esto Dios lo hace

una, dos y hasta tres veces,

30para salvarnos de la muerte,

para que la luz de la vida nos alumbre.

31»Préstame atención, Job, escúchame;

guarda silencio, que quiero hablar.

32Si tienes algo que decir, respóndeme;

habla, pues quisiera darte la razón.

33De lo contrario, escúchame en silencio

y yo te impartiré sabiduría».