Mika 2 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Mika 2:1-13

Onipa Ne Onyankopɔn Nhyehyɛe

1Nnome nka wɔn a wɔfa amumɔyɛ ho adwene,

wɔn a wɔbɔ pɔw bɔne wɔ wɔn mpa so!

Wɔsɔre anɔpa kodi dwuma no,

efisɛ wɔwɔ tumi sɛ wɔyɛ.

2Wɔn ani bere mfuw, na wogye.

Na afi nso wɔfa.

Wɔde nyansakorɔn gye nkurɔfo afi,

na wɔn agyapade nso wogye.

3Enti, sɛnea Awurade se ni,

“Meredwene amanehunu a etia saa nkurɔfo yi ho

na worentumi nyi wo ho mfi mu.

Worentumi nnantew ahantan so bio,

efisɛ ɛbɛyɛ bere bɔne.

4Saa da no, nnipa bɛserew mo.

Wɔde saa awerɛhow dwom yi

bedi mo ho fɛw se:

‘wɔasɛe yɛn koraa;

wɔakyekyɛ me nkurɔfo ahode mu.

Ogye fi me nsam!

Na ɔde yɛn mfuw ma akɔnkɔnsafo.’ ”

5Enti morennya obi wɔ

Awurade asafo mu

a ɔde ntontobɔ bɛkyɛ asase no.

Atoro Adiyifo

6“Monnhyɛ nkɔm,” saa na wɔn nkɔmhyɛfo no ka.

“Monnhyɛ saa nneɛma yi ho nkɔm;

animguase rento yɛn.”

7Mo Yakobfi, so wɔnka se,

Awurade Honhom nni boasetɔ ana?

Ɔyɛ nneɛma a ɛte sɛɛ ana?

“Ne nsɛm nyɛ nea nʼakwan teɛ

no yiye ana?

8Akyiri no me nkurɔfo asɔre

te sɛ ɔtamfo.

Moworɔw ntade pa fi

wɔn a wɔretwa mu a ɛmfa mo ho,

ma wɔyɛ te sɛ asraafo a wofi akono.

9Mopam mmea a wɔwɔ me nkurɔfo mu

fi wɔn afi afɛɛfɛ mu.

Mugye me nhyira

fi wɔn mma nsam afebɔɔ.

10Sɔre, fi ha kɔ!

Ha nyɛ faako a wɔhome,

efisɛ ho agu fi,

Wɔasɛe no, na ɛrenyɛ yiye bio.

11Sɛ ɔtorofo ne ɔdaadaafo ba bɛka se,

‘Mɛhyɛ nkɔm ama moanya nsa bebree a’

ɔbɛyɛ odiyifo a saa nkurɔfo yi pɛ.”

Ogye Ho Bɔhyɛ

12“Mɛboaboa mo nyinaa ano Yakob;

nokware mɛka Israel nkae no nyinaa abɔ mu.

Mɛka wɔn abɔ mu te sɛ nguan a wogu nguannan mu,

te sɛ nguankuw a wɔwɔ adidibea;

nnipa bɛhyɛ beae hɔ manyamanya.

13Nea obue ɔkwan no bedi wɔn anim;

wobebu apon no na wɔafi akɔ.

Wɔn Hene no bɛsen adi wɔn anim,

Awurade bɛyɛ wɔn ti.”

O Livro

Miqueias 2:1-13

Os planos de Deus e do homem

1Ai de ti que tens prazer em te levantares de noite, para tecer conspirações de maldade! Sais de madrugada para dar cumprimento aos esquemas que ardilaste; tens a oportunidade de o fazer e fazes mesmo. 2Pretendes um determinado pedaço de terra ou a casa de uma pessoa qualquer, ainda que seja tudo o que ela possui, e consegues obter o que queres, à força de falsidade e violência.

3Mas o Senhor diz-te: “Receberás maldade em recompensa da tua maldade; nada me poderá deter. Nunca mais tornarás a ser orgulhoso e altivo, pensando que eu estou do teu lado. 4Os teus adversários rir-se-ão de ti e zombarão do teu desespero. Vocês dirão: ‘Estamos perdidos, arruinados! Deus confiscou-nos a terra e mandou-nos para o fim do mundo, o que era nosso, deu-o a outros!’ ”

5Sim, com efeito serão outros que delimitarão as vossas fronteiras. O povo do Senhor passará a viver onde os outros quiserem.

Profetas falsos

6“Não digas essas coisas!”, clama o povo. “Não insistas com coisas semelhantes! É desagradável, uma conversa dessas! Nunca semelhantes males nos poderiam acontecer!”

7Será essa a resposta que se espera de vocês, ó descendência de Jacob? Terá o Espírito do Senhor perdido a paciência? É assim que ele procede?

“Não! Eis que as minhas palavras fazem bem àquele que anda corretamente! 8Mesmo agora o meu povo levanta-se contra mim, porque roubam descaradamente daqueles que confiam em vocês, que caminham em paz. 9Expulsaram as mulheres do meu povo das suas casas; roubaram aos seus meninos os direitos que eu lhes dava.

10Levantem-se! Vão-se embora! Aqui já não é mais o vosso lar! Encheram isto tudo de corrupção!

11‘Eu vos pregarei as alegrias do vinho, as alegrias da bebida!’ É essa a espécie de profecias que gostariam de ouvir dos vossos profetas beberrões e mentirosos!

A libertação é prometida

12Mas há de vir o tempo, ó Israel, em que juntarei aqueles que restam, vos juntarei como cordeiros num rebanho, como um rebanho nas pastagens; será uma multidão barulhenta e feliz. 13Alguém irá adiante, abrindo o caminho, e seguirá atrás dele todo o rebanho, saindo pela porta da cidade. E o seu Rei, o Senhor, os conduzirá.”