ความรอดนิรันดร์สำหรับศิโยน
1“จงฟังเราเถิด บรรดาผู้ขวนขวายหาความชอบธรรม
และผู้แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
จงมองดูศิลาที่เจ้าถูกสกัดออกมา
ดูเหมืองหินที่เจ้าถูกขุดออกมา
2จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของเจ้า
และซาราห์ผู้ให้กำเนิดเจ้า
เมื่อครั้งเราเรียกเขา เขามีเพียงตัวคนเดียว
และเราก็อวยพรเขา ทำให้เขามีจำนวนมาก
3องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงปลอบโยนศิโยนอย่างแน่นอน
และจะทอดพระเนตรซากปรักหักพังทั้งปวงของศิโยนด้วยความเอ็นดูสงสาร
พระองค์จะทรงทำให้ทะเลทรายของศิโยนเป็นเหมือนสวนเอเดน
ที่ทิ้งร้างของเธอเหมือนอุทยานขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ที่นั่นจะมีความปลาบปลื้มยินดี
มีการขอบพระคุณพระเจ้าและเสียงเพลงไพเราะ
4“จงฟังเราเถิด ประชากรของเราเอ๋ย
ฟังเราเถิด ชนชาติของเราเอ๋ย
บทบัญญัติจะออกมาจากเรา
ความยุติธรรมของเราจะเป็นแสงสว่างแก่มวลประชาชาติ
5ความชอบธรรมของเรารีบรุดเข้ามาใกล้
ความรอดของเรากำลังมาถึงแล้ว
แขนของเราจะนำความยุติธรรมมาให้ชนชาติต่างๆ
เกาะแก่งต่างๆ จะมองดูเรา
และรอคอยด้วยหวังว่าเราจะสำแดงฤทธิ์อำนาจ
6จงเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสวรรค์
และมองดูโลกเบื้องล่าง
ฟ้าสวรรค์จะลับหายไปเหมือนควัน
โลกจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
และชาวโลกจะตายไปเหมือนแมลงวัน
แต่ความรอดของเราจะดำรงอยู่เป็นนิตย์
ความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุดเลย
7“จงฟังเราเถิด เจ้าทั้งหลายผู้รู้ว่าอะไรคือความถูกต้อง
ชนชาติผู้ถนอมบทบัญญัติของเราไว้ในใจ
อย่ากลัวการตำหนิติเตียนของมนุษย์
อย่าหวาดหวั่นไปกับคำสบประมาทของพวกเขา
8เพราะแมลงจะแทะกินเขาเหมือนเสื้อผ้า
หนอนจะกัดกินเขาเหมือนผ้าขนสัตว์
แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงอยู่ตลอดกาล
ความรอดของเราจะยั่งยืนสืบไปทุกชั่วอายุ”
9จงตื่นเถิด! พระกรขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ตื่นเถิด! จงสวมพละกำลัง
จงตื่นขึ้น เหมือนในอดีตที่ผ่านมา
เหมือนในชั่วอายุเก่าก่อน
ไม่ใช่พระองค์หรือที่ฟันราหับออกเป็นชิ้นๆ
และแทงสัตว์ร้ายตัวนั้นทะลุ?
10ไม่ใช่พระองค์หรือที่ทำให้ทะเลแห้งเหือด?
คือทำให้ห้วงสมุทรอันลึกแห้งไป
ผู้ทรงทำทางไว้ในทะเลลึก
เพื่อผู้ที่พระองค์ทรงไถ่ไว้จะข้ามฟากไปได้
11ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้จะกลับมา
พวกเขาจะเดินร้องเพลงเข้าศิโยน
มีความชื่นชมยินดีนิรันดร์เป็นมงกุฎประดับศีรษะ
พวกเขาจะได้รับความยินดีและความเปรมปรีดิ์
ความทุกข์โศกและการทอดถอนใจจะสูญสิ้นไป
12“เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้า
เจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย?
กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า
13เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้า
ผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมา
และวางฐานรากของโลก?
เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวัน
เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง
ผู้มุ่งสู่หายนะ?
ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง?
14ในไม่ช้านักโทษผู้หวาดกลัวจนตัวสั่นจะได้รับการปลดปล่อย
เขาจะไม่ตายในคุก
และจะไม่ขาดอาหาร
15เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้กวนทะเลทำให้คลื่นคำราม
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระนามของพระองค์
16เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้า
และบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเรา
เราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมัน
เป็นผู้วางฐานรากของโลก
และเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”
จอกแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
17ตื่นเถิด ตื่นเถิด!
จงลุกขึ้นเถิดเยรูซาเล็มเอ๋ย
เจ้าผู้ได้ดื่มจากจอกแห่งพระพิโรธของพระเจ้า
ซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เจ้าดื่มจนถึงตะกอนก้นถ้วย
ซึ่งทำให้ถึงกับซวนเซ
18ลูกชายทั้งหมดที่นางคลอดออกมา
ไม่มีสักคนเดียวที่จะนำทางนาง
ลูกชายทั้งหมดที่นางเลี้ยงดูมา
ไม่มีสักคนเดียวที่จะจูงนางไป
19ภัยพิบัติอันกระหน่ำซ้ำเติมนี้เกิดขึ้นแก่เจ้า
ใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?
หายนะและความย่อยยับ การกันดารอาหารและการรบราฆ่าฟัน
ใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?51:19 ฉบับ MT. ว่าเราจะปลอบโยนเจ้าได้อย่างไร?
20ลูกๆ ของเจ้าเป็นลมไปแล้ว
พวกเขานอนอยู่ที่หัวถนนทุกสาย
ประหนึ่งละมั่งติดอยู่ในตาข่าย
พระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และการกำราบจากพระเจ้าของเจ้าท่วมท้นพวกเขา
21ฉะนั้นจงฟังสิ่งนี้เถิด เจ้าผู้ทุกข์ทรมาน
ผู้มึนเมาแต่ไม่ใช่ด้วยฤทธิ์เหล้าองุ่น
22พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพระเจ้าของเจ้า
ผู้ปกป้องประชากรของพระองค์ ตรัสว่า
“ดูเถิด เราได้นำถ้วยซึ่งทำให้เจ้าซวนเซ
ออกไปจากมือของเจ้า
เจ้าจะไม่ต้องดื่มจากถ้วยนั้น
คือถ้วยแห่งพระพิโรธของเราอีกต่อไป
23เราจะเอาถ้วยนั้นใส่ในมือของบรรดาผู้ทรมานเจ้า
ผู้กล่าวกับเจ้าว่า
‘นอนหมอบราบสิ เราจะได้เดินย่ำเจ้า’
เจ้าได้ทำให้หลังของเจ้าเหมือนพื้นดิน
เหมือนพื้นถนนให้เหยียบย่ำ”
Sion Daapem Nkwagyeɛ
1“Montie me, mo a mopɛ tenenee akyiri kwan;
na mohwehwɛ Awurade;
Monhwɛ ɔbotan a wɔtwaa mo firii mu no
ne abopaebea a wɔtuu mo firii hɔ no;
2Monhwɛ Abraham mo agya,
ne Sara a ɔwoo mo no.
Ɛberɛ a mefrɛɛ no no, na ɔyɛ ɔbaakofoɔ,
na mehyiraa no maa nʼase trɛeɛ.
3Awurade bɛkyekye Sion werɛ ampa ara
na ne yam bɛhyehye no wɔ ne mmubuiɛ no ho;
ɔbɛyɛ nʼanweatam ahodoɔ sɛ Eden,
nʼasase a ada mpan bɛyɛ sɛ Awurade turo.
Wɔbɛhunu anigyeɛ ne ahosɛpɛ,
aseda ne nnwontoɔ wɔ ne mu.
4“Montie me, me nkurɔfoɔ;
monyɛ aso mma me, me ɔman:
Mmara no bɛfiri me nkyɛn akɔ;
na mʼatɛntenenee bɛyɛ hann ama aman no.
5Me tenenee reba ntɛm so,
me nkwagyeɛ nam ɛkwan so,
na mʼabasa de atɛntenenee bɛbrɛ aman no.
Nsupɔ no bɛhwehwɛ me
na wɔde anidasoɔ bɛtwɛn mʼabasa.
6Mompagya mo ani nhwɛ ɔsorosoro,
monhwɛ asase wɔ fam;
ɔsorosoro bɛtu ayera sɛ wisie
na asase bɛtete sɛ atadeɛ
na wɔn a wɔte so bɛwuwu sɛ nwansena.
Nanso me nkwagyeɛ bɛtena hɔ daa,
me tenenee to rentwa da.
7“Montie me, mo a monim deɛ ɛteneɛ,
mo a me mmara wɔ mo akoma mu:
Monnsuro nnipa animka
anaa momma wɔn ahohora ntu mo bo.
8Na nweweboa bɛwe wɔn te sɛ deɛ wɔwe atadeɛ;
ɔsonsono bɛsɛe wɔn te sɛ deɛ wɔsɛe kuntu.
Nanso me tenenee bɛtena hɔ daa
me nkwagyeɛ bɛfiri awoɔ ntoatoasoɔ akɔsi awoɔ ntoatoasoɔ so.”
9Nyane, nyane! Ao Awurade basa
hyɛ ahoɔden aduradeɛ;
nyane te sɛ nna a atwam no,
te sɛ tete awoɔ ntoatoasoɔ mu no.
Ɛnyɛ wo na wotwitwaa Rahab mu asinasini no,
na wohwiree asuboa kɛseɛ no mu no?
10Ɛnyɛ wo na womaa ɛpo weeɛ,
nsubunu mu nsuo no,
deɛ ɔpaee ɛkwan wɔ ɛpo bunu mu no
sɛdeɛ wɔn a wɔagye wɔn no bɛtumi atwa?
11Wɔn a Awurade apata ama wɔn bɛsane aba.
Wɔde nnwontoɔ bɛhyɛne Sion;
anigyeɛ a ɛnsa da bɛyɛ wɔn abotire,
anigyeɛ ne ahosɛpɛ bɛboro wɔn so,
awerɛhoɔ ne apinisie bɛtu ayera.
12“Me, me ara, mene wo werɛ kyekyefoɔ.
Hwan ne wo a wosuro ɔdasani,
nnipa mma a wɔyɛ ɛserɛ yi.
13Na wo werɛ afiri Awurade, wo yɛfoɔ,
deɛ ɔtrɛɛ ɔsorosoro mu
na ɔhyɛɛ asase ase no?
Wobɛkɔ so ara asuro ɔhyɛsoni no abufuo?
Wobɛkɔ so ara asuro deɛ ɔde ɔsɛeɛ asi nʼani so no anaa?
Na ɔhyɛsoni no abufuo wɔ he?
14Ɛrenkyɛre, wɔbɛgyaa nneduafoɔ ahufoɔ no;
wɔrenwuwu wɔ afiase amena mu,
na aduane remmɔ wɔn.
15Na mene Awurade, wo Onyankopɔn
deɛ ɔhwanyane ɛpo, ma nʼasorɔkye woro so.
Asafo Awurade, ne ne din.
16Mede me nsɛm ahyɛ wʼanomu,
na mede me nsa ase nwunu akata wo so.
Me a mede ɔsorosoro sii hɔ
na mehyɛɛ asase ase
na meka kyerɛ Sion sɛ, ‘Moyɛ me nkurɔfoɔ.’ ”
Awurade Abufuhyeɛ Kuruwa
17Nyane, nyane!
Sɔre, Ao, Yerusalem!
Wo a wanom afiri Awurade nsam
nʼabufuo kuruwa no,
wo a wanom apɔɔdɔ mu nsã atu puo
deɛ ɛma nnipa tɔ ntintan no.
18Wo mma a wowoo wɔn nyinaa mu
obiara nni hɔ a ɔkyerɛ wo ɛkwan;
mmammarima a wotetee wɔn nyinaa mu
obiara nni hɔ a ɔsɔ wo nsa mu.
19Saa ɔhaw prenu yi aba wo so,
hwan na ɔbɛkyekye wo werɛ?
Mmubuiɛ ne ɔsɛeɛ, ɛkɔm ne akofena,
hwan na ɔbɛhyɛ wo den?
20Wo mma atotɔ baha;
wɔdeda mmɔntene so baabiara,
te sɛ ɔtwe a afidie ayi no.
Awurade abufuo aba wɔn so
wo Onyankopɔn animka no.
21Enti tie yei, wo a worehunu amaneɛ
waboro, na nso ɛnyɛ nsã na aboro woɔ.
22Yei ne deɛ Otumfoɔ Awurade,
wo Onyankopɔn a ɔbɔ ne nkurɔfoɔ ho ban seɛ:
“Hwɛ, magye afiri wo nsa mu
kuruwa a ɛma wotɔɔ ntintan no
kuruwa a ɛyɛ mʼabufuo pɔɔdɔ no,
worennom bio.
23Mede bɛhyɛ wɔn a wɔha mo no nsa mu,
wɔn a wɔka kyerɛɛ mo sɛ,
‘Butu fam na yɛnnante wo so.’
Na wode wʼakyi yɛɛ fam
te sɛ abɔntene a wɔnante so.”
