1เกียรติยศไม่คู่ควรกับคนโง่
ก็เหมือนหิมะในฤดูร้อนหรือฝนในฤดูเก็บเกี่ยว
2คำแช่งด่าที่ไร้เหตุก็ไม่ส่งผล
ก็เหมือนนกกระจอกหรือนกนางแอ่นบินร่อนไปมาไร้จุดหมาย
3แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา
และไม้เรียวสำหรับหลังของคนโง่!
4อย่าตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา
มิฉะนั้นเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขา
5จงตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา
มิฉะนั้นเขาจะคิดว่าตนเองฉลาด
6วางใจคนโง่ให้เป็นทูตส่งสาร
ก็เหมือนตัดเท้าออกหรือดื่มยาพิษ
7ภาษิตในปากของคนโง่
ก็เหมือนขาพิการที่ใช้การไม่ได้
8การให้เกียรติคนโง่
ก็เหมือนผูกหินติดกับสลิง
9ภาษิตในปากของคนโง่
ก็เหมือนพุ่มหนามในมือของคนขี้เมา
10ผู้ที่จ้างคนโง่หรือใครก็ได้ที่ผ่านไปมา
ก็เหมือนนักธนูที่ยิงกราดไปมา
11สุนัขหวนกลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมาฉันใด
คนโง่ก็กลับไปทำสิ่งโง่เขลาซ้ำซากฉันนั้น
12เจ้าเห็นพวกคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดไหม
ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าพวกเขาเสียอีก
13คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ที่ถนน
มีสิงห์ร้ายเดินไปมาตามท้องถนน!”
14ประตูเปิดปิดไปมาที่บานพับฉันใด
คนเกียจคร้านก็พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงฉันนั้น
15คนเกียจคร้านแช่มือคาอยู่ในชาม
ขี้เกียจเกินกว่าจะหยิบอาหารใส่ปากตนเอง
16คนเกียจคร้านคิดว่าตัวเองฉลาด
กว่าคนเจ็ดคนที่ตอบอย่างมีเหตุมีผล
17การแส่เข้าไปกลางวงวิวาทที่ไม่ใช่ธุระของตน
เปรียบเหมือนคนที่กระชากหูสุนัขจรจัด
18เหมือนคนบ้าที่กราดยิงลูกศรเพลิง
หรือลูกศรอาบยาพิษ
19คนที่โกหกหลอกลวงเพื่อนบ้าน
แล้วแก้ตัวว่า “ฉันล้อเล่นน่ะ!” ก็เป็นเช่นนั้น
20เมื่อไม่มีฟืน ไฟก็ดับฉันใด
เมื่อไม่มีการซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็สงบลงฉันนั้น
21คนชอบทะเลาะก่อเรื่องวิวาทได้ง่ายดาย
เหมือนถ่านแดงพร้อมลุกเป็นเพลิง และฟืนพร้อมลุกเป็นไฟ
22ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ
เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา
23ริมฝีปากที่พูดจารื่นหูจากจิตใจชั่วร้าย
ก็เหมือนขี้แร่เงินเคลือบเครื่องปั้นดินเผา
24ศัตรูผู้เกลียดชังอำพรางตนเองด้วยริมฝีปากของเขา
แต่ใจของเขาเต็มไปด้วยความหลอกลวง
25ถึงจะพูดจาน่าฟัง ก็อย่าไปไว้ใจเขา
เพราะในใจของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายที่น่าชิงชัง26:25 ภาษาฮีบรูว่าสิ่งที่น่าชิงชังเจ็ดอย่าง
26เขาเสแสร้งปกปิดความเกลียดชังของตน
แต่ในที่สุดความชั่วของเขาจะถูกเปิดโปงในที่ประชุม
27ผู้ใดขุดหลุมพราง ผู้นั้นจะตกลงไปเอง
ผู้ใดกลิ้งหินออกมา มันจะกลิ้งกลับไปทับผู้นั้นเอง
28ลิ้นที่มุสาก็เกลียดชังผู้ที่มันทำร้าย
และปากที่พูดจารื่นหูก็สร้างความพินาศ
1Vinh dự đến với người khờ dại,
cũng hiếm như mưa ngày mùa, như tuyết tháng hạ.
2Lời nguyền rủa vô cớ chẳng tới đâu,
như chim sẻ bay đi, chim én liệng lại.
3Roi dành cho ngựa, cương cho lừa,
đòn vọt cho lưng đứa ngu si.
4Đừng đối đáp người khờ dại như sự khờ dại của nó,
kẻo con cũng giống như nó.
5Phải dùng lý luận ngớ ngẩn đáp người khờ dại,
để nó đừng thấy như là nó khôn.
6Dùng một đần truyền tin tức,
chẳng khác gì tự đầu độc, tự chặt chân.
7Châm ngôn trong miệng người khờ dại,
khác nào chân bại trong thân thể người què.
8Ca tụng người khờ dại
như cột đá vào ná.
9Châm ngôn trong miệng người ngu dại,
như cành gai trong tay người say.
10Mướn người dại, người lang thang làm lụng,
họ sẽ như người cầm cung bắn phá tứ tung.
11Người ngu lặp lại điều khờ dại nó đã trót làm,
như chó mửa ra rồi liếm lại.
12Một người tự phụ cho mình là khôn,
còn tệ hại hơn một người đần độn.
13Người lười biếng nói rằng: “Có con sư tử ngoài đường!
Một con sư tử gầm thét ngoài phố!”
14Cửa xoay trên bản lề thể nào,
người lười biếng cũng xoay trở trên giường thể ấy.
15Người biếng nhác đặt tay mình vào đĩa,
nhưng rồi thôi, không đưa lên miệng mình.
16Tuy nhiên, hắn tự cho rằng mình khôn ngoan
hơn bảy người thông sáng khác.
17Người đi ngoài đường thấy đám cãi nhau,
vô cớ mà can thiệp, khác nào kéo tai con chó vậy.
18Người nào lừa gạt bạn mình
rồi nói rằng: “Tôi chỉ đùa thôi.”
19Cũng như người điên ném than lửa,
bắn tên gây chết chóc.
20Không có lửa nếu không củi, không dầu,
không bất bình nếu không nói hành, nói xấu.
21Người nhanh giận nhạy chuyện rầy rà,
như than, như củi, mau cháy bùng ra.
22Lời rỉ tai như của ngon vật lạ,
nuốt vào, thỏa lòng mát dạ.
23Lời hoa mỹ che đậy lòng độc ác,
như lớp men bóng bẩy bao ngoài bình đất rẻ tiền.
24Người quỷ quyệt dùng lời xảo trá,
nhưng trong lòng chất chứa gian manh.
25Khi nó nói lời dịu ngọt đừng tin,
vì lòng nó chứa bảy điều gớm ghiếc.
26Chúng nói nhân nói nghĩa đủ điều,
nhưng bộ mặt thật sẽ phô bày nơi công chúng.
27Ai gài bẫy sẽ rơi vào bẫy,
lăn đá hại người, lại bị đá đè nát thân.
28Nói dối, nói nịnh người nó chẳng thương,
gây nên tai hại khôn lường?
