บรรพ 4
สดุดี 90—106
สดุดี 90
(คำอธิษฐานของโมเสส คนของพระเจ้า)
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของข้าพระองค์ทั้งหลาย
ตลอดทุกชั่วอายุ
2ก่อนภูเขาถือกำเนิด
ก่อนที่พระองค์จะทรงให้แผ่นดินและโลกเกิดขึ้น
พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าตั้งแต่นิรันดร์กาล ตลอดชั่วนิรันดร์กาล
3พระองค์ทรงทำให้มนุษย์กลับคืนสู่ธุลีดิน
โดยตรัสว่า “บรรดาบุตรของมนุษย์เอ๋ย จงคืนสู่ธุลีดินเถิด”
4เพราะพันปีในสายพระเนตรของพระองค์เป็นเหมือนวันเดียวที่เพิ่งผ่านไป
หรือเหมือนชั่วยามเดียวในเวลากลางคืน
5พระองค์ทรงกวาดมนุษย์ไปในความตาย
พวกเขาเป็นเหมือนหญ้าเขียวสดในยามเช้า
6แม้รุ่งเช้ามันงอกขึ้นมาใหม่
แต่เมื่อตกเย็นก็เหี่ยวเฉาโรยราไป
7ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกเผาผลาญโดยพระพิโรธของพระองค์
และอกสั่นขวัญแขวนโดยความกริ้วของพระองค์
8พระองค์ทรงตีแผ่ความชั่วช้าต่างๆ ของข้าพระองค์ทั้งหลายต่อหน้าพระองค์
บาปต่างๆ ที่ซ่อนเร้นประจักษ์แจ้งในความสว่างต่อหน้าพระองค์
9วันคืนทั้งสิ้นของข้าพระองค์ทั้งหลายหมดไปภายใต้พระพิโรธของพระองค์
ปีเดือนของข้าพระองค์ทั้งหลายจบลงด้วยการครวญคราง
10ช่วงชีวิตของข้าพระองค์ทั้งหลายคือเจ็ดสิบปี
หรือแปดสิบปีแล้วแต่กำลัง
กระนั้นชั่วชีวิต90:10 หรือแม้แต่เวลาที่ดีที่สุดของเขาก็มีแต่ความเดือดร้อนโศกเศร้า
เพราะไม่ช้าก็ผ่านพ้นและเราก็จากไป
11ผู้ใดเล่าที่ทราบถึงอานุภาพแห่งพระพิโรธของพระองค์?
เพราะพระพิโรธของพระองค์นั้นใหญ่หลวงพอๆ กับความน่ายำเกรงของพระองค์
12ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันคืนของตน
เพื่อจะได้มีจิตใจที่กอปรด้วยสติปัญญา
13ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า! ขอทรงกรุณาเถิด จะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานสักเท่าใด?
ขอทรงเอ็นดูสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
14ขอให้ข้าพระองค์ทั้งหลายอิ่มเอมด้วยความรักมั่นคงของพระองค์ในยามเช้า
เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะร้องเพลงด้วยความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติตลอดชั่วชีวิต
15โปรดประทานวันเวลาอันผาสุกยืนยาว
ชดเชยกับปีเดือนที่พระองค์ได้ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์โศก
16ขอทรงสำแดงพระราชกิจของพระองค์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์
สำแดงพระบารมีของพระองค์แก่บรรดาลูกหลานของพวกเขา
17ขอให้ความโปรดปราน90:17 หรือความงามขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่เหนือข้าพระองค์ทั้งหลาย
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำเถิดพระเจ้าข้า
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำ
चतुर्थ पुस्तक
स्तोत्र 90–106
स्तोत्र 90
परमेश्वर के प्रिय पात्र मोशेह की एक प्रार्थना
1प्रभु, समस्त पीढ़ियों में
आप हमारे आश्रय-स्थल बने रहे हैं.
2इसके पूर्व कि पर्वत अस्तित्व में आते
अथवा पृथ्वी तथा संसार की रचना की जाती,
अनादि से अनंत तक परमेश्वर आप ही हैं.
3आप मनुष्य को यह कहकर पुनः धूल में लौटा देते हैं,
“मानव-पुत्र, लौट जा.”
4आपके लिए एक हजार वर्ष वैसे ही होते हैं,
जैसे गत कल का दिन;
अथवा रात्रि का एक प्रहर.
5आप मनुष्यों को ऐसे समेट ले जाते हैं, जैसे बाढ़; वे स्वप्न मात्र होते हैं—
प्रातःकाल में बढ़ने वाली कोमल घास के समान:
6जो प्रातःकाल फूलती है, उसमें बढ़ती है,
किंतु संध्या होते-होते यह मुरझाती और सूख जाती है.
7आपका कोप हमें मिटा डालता है,
आपकी अप्रसन्नता हमें घबरा देती है.
8हमारे अपराध आपके सामने खुले हैं,
आपकी उपस्थिति में हमारे गुप्त पाप प्रकट हो जाते हैं.
9हमारे जीवन के दिन आपके क्रोध की छाया में ही व्यतीत होते हैं;
हम कराहते हुए ही अपने वर्ष पूर्ण करते हैं.
10हमारी जीवन अवधि सत्तर वर्ष है—संभवतः
अस्सी वर्ष, यदि हम बलिष्ठ हैं;
हमारी आयु का अधिकांश हम दुःख और कष्ट में व्यतीत करते हैं,
हां, ये तीव्र गति से समाप्त हो जाते हैं और हम कूच कर जाते हैं.
11आपके कोप की शक्ति की जानकारी कौन ले सका है!
आपका कोप उतना ही व्यापक है जितना कि लोगों के द्वारा आपका भय मानना.
12हमें जीवन की न्यूनता की धर्ममय विवेचना करने की अंतर्दृष्टि प्रदान कीजिए,
कि हमारा हृदय बुद्धिमान हो जाए.
13याहवेह! मृदु हो जाइए, और कितना विलंब?
कृपा कीजिए-अपने सेवकों पर.
14प्रातःकाल में ही हमें अपने करुणा-प्रेम90:14 करुणा-प्रेम मूल में ख़ेसेद इस हिब्री शब्द के अर्थ में अनुग्रह, दया, प्रेम, करुणा ये सब शामिल हैं से संतुष्ट कर दीजिए,
कि हम आजीवन उल्लसित एवं हर्षित रहें.
15हमारे उतने ही दिनों को आनंद से तृप्त कर दीजिए, जितने दिन आपने हमें ताड़ना दी थी,
उतने ही दिन, जितने वर्ष हमने दुर्दशा में व्यतीत किए हैं.
16आपके सेवकों के सामने आपके महाकार्य स्पष्ट हो जाएं
और उनकी संतान पर आपका वैभव.
17हम पर प्रभु, हमारे परमेश्वर की मनोहरता स्थिर रहे;
तथा हमारे लिए हमारे हाथों के परिश्रम को स्थायी कीजिए—
हां, हमारे हाथों का परिश्रम स्थायी रहे.
