Ang Salot sa mga Hayop
1Sinabi ng Panginoon kay Moises, “Puntahan mo ang Faraon at sabihin sa kanya, ‘Ito ang sinasabi ng Panginoon, ang Dios ng mga Hebreo: Paalisin mo ang mga mamamayan ko para makasamba sila sa akin. 2Kung hindi mo sila paaalisin, 3padadalhan ko ng nakamamatay na sakit ang mga hayop mo na nasa bukid – kabayo, asno, kamelyo, baka, tupa at kambing. 4Hindi magiging pareho ang trato ko sa mga hayop ng mga Israelita at sa mga hayop ng mga Egipcio, at walang mamamatay sa mga hayop ng mga Israelita.’ ”
5-6Ipinaalam ng Panginoon na gagawin niya ito kinabukasan, at nangyari nga. Namatay ang lahat ng hayop ng mga Egipcio, pero walang namatay ni isa man lang sa mga hayop ng mga Israelita. 7Nagpadala ang Faraon ng mga tao at nalaman niya na walang namatay kahit isa sa mga hayop ng mga Israelita. Pero matigas pa rin ang puso niya at hindi pinaalis ang mga Israelita.
Ang Salot na mga Bukol
8Sinabi ng Panginoon kina Moises at Aaron, “Kumuha kayo ng ilang dakot ng abo sa pugon at isasaboy ito ni Moises sa hangin sa harap ng Faraon. 9Kakalat ang mga abo sa buong Egipto, at dahil dito tutubuan ng mga bukol ang katawan ng mga tao at mga hayop.”
10Kaya kumuha ng abo sa pugon sila Moises at Aaron, at tumayo sa harap ng Faraon. Isinaboy ito ni Moises sa hangin, at tinubuan ng mga bukol ang mga tao at mga hayop. 11Kahit na ang mga salamangkero ay hindi makaharap kay Moises dahil tinubuan din sila ng mga bukol katulad ng lahat ng Egipcio. 12Pero pinatigas ng Panginoon ang puso ng Faraon, at hindi siya nakinig kina Moises at Aaron, gaya ng sinabi ng Panginoon kay Moises.
Ang Pag-ulan ng Yelo
13Pagkatapos, sinabi ng Panginoon kay Moises, “Bumangon ka nang maaga bukas at puntahan mo ang Faraon, at sabihin sa kanya, ‘Ito ang sinasabi ng Panginoon, ang Dios ng mga Hebreo: Paalisin mo ang mga mamamayan ko para makasamba sila sa akin. 14Dahil kung hindi, magpapadala ako ng matinding salot na magpaparusa sa iyo, sa mga opisyal at mga mamamayan mo para malaman mo na wala akong katulad sa buong mundo. 15Kahit noon pa, kaya na kitang patayin pati na ang mga mamamayan mo sa pamamagitan ng karamdaman, at wala na sana kayo ngayon. 16Pero pinayagan kitang mabuhay dahil dito: para makita mo ang kapangyarihan ko at para makilala ang pangalan ko sa buong mundo. 17Pero nagyayabang ka pa rin sa mamamayan ko, at hindi mo pa rin sila pinapayagang umalis. 18Kaya bukas, sa ganito ring oras, magpapaulan ako ng mga yelong parang bato, at ang lakas ng pagbagsak nitoʼy hindi pa nararanasan ng Egipto mula nang maging bansa ito. 19Kaya iutos mo ngayon na isilong ang lahat ng hayop mo at ang lahat ng alipin mo na nasa bukid, dahil ang sinumang nasa labas, tao man o hayop ay mamamatay kapag tinamaan ng mga yelong parang bato.’ ”
20Natakot ang ibang mga opisyal ng Faraon sa sinabi ng Panginoon, kaya nagmadali silang isilong ang mga alipin at mga hayop nila.
21Pero may ilan na binalewala ang babala ng Panginoon; pinabayaan lang nila ang mga hayop at alipin nila sa labas.
22Sinabi ng Panginoon kay Moises, “Itaas mo ang baston mo sa langit para umulan ng mga yelong parang bato sa buong Egipto – sa mga tao, mga hayop at sa lahat ng pananim.” 23Kaya itinaas niya ang kanyang baston, at nagpadala ang Panginoon ng kulog, mga yelo na parang bato, at kidlat. Ang mga yelong pinaulan ng Panginoon sa lupain ng Egipto 24ang pinakamatindi mula nang maging bansa ang Egipto. Habang umuulan, patuloy naman ang pagkidlat. 25Namatay lahat ang hayop at mga tao na naiwan sa labas, at pati na ang mga halaman at punongkahoy. 26Tanging sa Goshen lang hindi umulan ng yelo kung saan nakatira ang mga Israelita.
27Ipinatawag ng Faraon sila Moises at Aaron. Sinabi niya sa kanila, “Sa pagkakataong ito, inaamin ko na nagkasala ako. Tama ang Panginoon, at ako at ang mga mamamayan ko ang mali. 28Pakiusapan ninyo ang Panginoon na itigil na niya ang matinding kulog na ito at ang pag-ulan ng yelo. Paaalisin ko na kayo, hindi na kayo dapat pang manatili rito.”
29Sumagot si Moises, “Kapag nakalabas na ako ng lungsod, itataas ko ang aking kamay sa Panginoon para manalangin. At titigil ang kulog at hindi na uulan ng yelo, para malaman mo na pag-aari ng Panginoon ang mundo. 30Pero alam kong ikaw at ang mga opisyal mo ay hindi pa rin natatakot sa Panginoong Dios.”
31(Nasira ang mga pananim na flax9:31 flax: halaman na ginagawang telang linen. at sebada,9:31 sebada: ang butil na ito ay ginagawang tinapay at inumin. dahil aanihin na noon ang sebada at namumulaklak na ang flax. 32Pero hindi nasira ang mga trigo9:32 mga trigo: Ang salitang Hebreo nito ay tumutukoy sa dalawang klase ng trigo. dahil hindi pa aanihin ang mga ito.)
33Umalis si Moises sa harapan ng Faraon at lumabas ng lungsod. Itinaas niya ang kanyang kamay sa Panginoon para manalangin at huminto ang kulog, ang pag-ulan ng yelong parang bato at ang ulan. 34Pagkakita ng Faraon na huminto na ang ulan, ang yelo at ang kulog, muli siyang nagkasala. Nagmatigas siya at ang mga opisyal niya. 35Sa pagmamatigas niya, hindi niya pinaalis ang mga Israelita, gaya ng sinabi ng Panginoon kay Moises.
瘟疫之灾
1耶和华对摩西说：“你再进宫见法老，告诉他，‘希伯来人的上帝耶和华说，让我的子民去事奉我。 2如果你不让他们走，继续扣留他们， 3我就会使你田间所有的牲畜，包括马、驴、骆驼和牛羊，都染上严重的瘟疫。 4但我要把埃及和以色列的牲畜分开，以色列人的牲畜必丝毫无损。’” 5耶和华定了日期，说：“明天耶和华必在此地行这事。” 6第二天，耶和华就这样行了，埃及的牲畜都死了，但以色列人的牲畜一头也没死。 7法老派人去探查，发现以色列人的牲畜真的安然无恙。可是，他仍然顽固，不肯让以色列人离开。
脓疮之灾
8耶和华对摩西和亚伦说：“你们去取几把窑里的灰，摩西要在法老面前把灰抛向空中。 9这灰要变成尘土，散布在埃及每一个角落，落在人或牲畜身上，就会起疱长疮。” 10摩西和亚伦便取了一些窑里的灰，站在法老面前，摩西把灰抛向空中，埃及人和牲畜身上就开始起疱长疮。 11埃及的巫师无法与摩西对抗，因为他们及所有埃及人身上都长了脓疮。 12耶和华使法老的心刚硬，他就不听他们的话，正如耶和华对摩西说的。
冰雹之灾
13耶和华对摩西说：“明天一早你再去见法老，对他说，‘希伯来人的上帝耶和华这样说，你要让我的子民出去事奉我。 14这一次，我要降下大灾祸在你及你的臣仆和百姓身上，好叫你知道普天之下我独一无二。 15我若用瘟疫攻击你和你的百姓，你们早就灭亡了。 16我让你活到现在，是为了向你彰显我的权能，使我的名传遍天下。 17但你竟然在我的子民面前狂傲自大，不让他们离开。 18明天这个时候，我要使天上降下大冰雹，是你们埃及立国以来从没有见过的。 19现在，你要叫人赶快到田间把牲畜和属于你的一切都带到安全的地方。凡留在田间的人或牲畜都会被冰雹打死。’” 20有些法老的臣仆听了耶和华的话就很害怕，赶忙把在田间的仆人和牲畜都召回屋里。 21但那些不把耶和华的话放在心上的，仍把他们的奴仆和牲畜留在田间。 22耶和华对摩西说：“你向天伸杖，天就会降下冰雹，落在埃及的一切人畜身上，摧毁田间的一切农作物。” 23摩西向天伸出手杖，耶和华就发出雷电和冰雹，火光飞向大地。耶和华在埃及降下冰雹。 24那时冰雹夹杂着火降下来，极为严重，在埃及史无前例。 25冰雹摧毁了埃及境内田间的一切，包括人和牲畜，摧毁了田里的一切作物，打断了所有的树木， 26只有以色列人所住的歌珊没有冰雹。 27法老派人召来摩西和亚伦，对他们说：“这次我犯罪了，耶和华是对的，我和我的百姓错了。 28请你们向耶和华祷告，好止住雷电和冰雹。我准许以色列人出去，你们不必再留在这里了。” 29摩西回答说：“我一出城，就向耶和华举手祷告，雷电和冰雹必立刻停止，这样你就知道普天下都属于耶和华。 30但我知道你和你的臣仆还是不敬畏上帝耶和华。”
31这场冰雹发生在大麦吐穗和亚麻开花的时候。 32小麦和粗麦较晚成熟，没有被冰雹打坏。 33摩西离开法老，走出城外向耶和华举手祷告，雷和冰雹便停止了，豪雨也不下了。 34法老看见灾祸停止，就又犯罪，他和他的臣仆都心里顽固。 35法老硬着心，不让以色列人离开，正如耶和华借摩西所言。
