1يوسف به حضور فرعون رفت و به او خبر داد و گفت: «پدرم و برادرانم با گله‌ها و رمه‌ها و هر آنچه كه داشته‌اند از كنعان به اينجا آمده‌اند، و الان در جوشن هستند.» 2او پنج نفر از برادرانش را که با خود آورده بود، به فرعون معرفی كرد.
3فرعون از آنها پرسيد: «شغل شما چيست؟»
گفتند: «ما هم مثل اجدادمان چوپان هستيم. 4آمده‌ايم در مصر زندگی كنيم، زيرا در كنعان به علت قحطی شديد برای گله‌های ما چراگاهی نيست. التماس می‌كنيم به ما اجازه دهيد در جوشن ساكن شويم.»
5-6فرعون به يوسف گفت: «حال كه پدرت و برادرانت به اينجا آمده‌اند، هر جايی را كه می‌خواهی به آنها بده. بگذار در جوشن كه بهترين ناحيهٔ مصر است ساكن شوند. اگر افراد شايسته‌ای بين آنها هست، آنها را بر گله‌های من نيز بگمار.»
7سپس يوسف، پدرش يعقوب را نزد فرعون آورد، و يعقوب فرعون را بركت داد. 8فرعون از يعقوب پرسيد: «چند سال از عمرت می‌گذرد؟»
9يعقوب جواب داد: «صد و سی سال دارم و سالهای عمرم را در غربت گذرانده‌ام. عمرم كوتاه و پر از رنج بوده است و به سالهای عمر اجدادم كه در غربت می‌زيستند، نمی‌رسد.»
10يعقوب پيش از رفتن، بار ديگر فرعون را بركت داد.
11آنگاه يوسف چنانكه فرعون دستور داده بود بهترين ناحيهٔ مصر، يعنی ناحيهٔ رعمسيس را برای پدر و برادرانش تعيين كرد و آنها را در آنجا مستقر نمود، 12و يوسف برحسب تعدادشان خوراک كافی در اختيار آنها گذاشت.
قحطی
13قحطی روز‌به‌روز شدت می‌گرفت به طوری كه همه مردم مصر و كنعان گرسنگی می‌كشيدند. 14يوسف تمام پولهای مردم مصر و كنعان را در مقابل غله‌هايی كه خريده بودند، جمع كرد و در خزانه‌های فرعون ريخت. 15وقتی پولِ مردم تمام شد، نزد يوسف آمده، گفتند: «ديگر پولی نداريم كه به عوض غله بدهيم. به ما خوراک بده. نگذار از گرسنگی بميريم.»
16يوسف در جواب ايشان گفت: «اگر پول شما تمام شده، چارپايان خود را به من بدهيد تا در مقابل، به شما غله بدهم.» 17آنها چاره‌ای نداشتند جز اين كه چهار پايان خود را به يوسف بدهند تا به ايشان نان بدهد. به اين ترتيب در عرض يک سال، تمام اسبها و الاغها و گله‌ها و رمه‌های مصر از آنِ فرعون گرديد.
18سال بعد، آنها بار ديگر نزد يوسف آمده، گفتند: «ای سَروَر ما، پول ما تمام شده و تمامی گله‌ها و رمه‌های ما نيز از آن تو شده است. ديگر چيزی برای ما باقی نمانده جز خودمان و زمينهايمان. 19نگذار از گرسنگی بميريم؛ نگذار زمينهايمان از بين بروند. ما و زمينهايمان را بخر و ما با زمينهايمان مالِ فرعون خواهيم شد. به ما غذا بده تا زنده بمانيم و بذر بده تا زمينها باير نمانند.»
20پس يوسف تمامی زمين مصر را برای فرعون خريد. مصريان زمينهای خود را به او فروختند، زيرا قحطی بسيار شديد بود. 21به اين طريق مردمِ سراسر مصر غلامان فرعون شدند. 22تنها زمينی كه يوسف نخريد، زمين كاهنان بود، زيرا فرعون خوراک آنها را به آنها می‌داد و نيازی به فروش زمين خود نداشتند.
23آنگاه يوسف به مردم مصر گفت: «من شما و زمينهای شما را برای فرعون خريده‌ام. حالا به شما بذر می‌دهم تا رفته در زمينها بكاريد. 24موقع برداشت محصول، يک پنجم آن را به فرعون بدهيد و بقيه را برای كشت سال بعد و خوراک خود و خانواده‌هايتان نگاه داريد.»
25آنها گفتند: «تو در حق ما خوبی كرده‌ای و جان ما را نجات داده‌ای، بنابراين غلامان فرعون خواهيم بود.»
26پس يوسف در تمامی سرزمين مصر مقرر نمود كه از آن به بعد، هر ساله يک پنجم از تمامی محصول به عنوان ماليات به فرعون داده شود. محصول زمينهای كاهنان مشمول اين قانون نبود. اين قانون هنوز هم به قوت خود باقی است.
27پس بنی‌اسرائيل در سرزمين مصر در ناحيهٔ جوشن ساكن شدند و بر تعداد و ثروت آنها پيوسته افزوده می‌شد. 28يعقوب بعد از رفتن به مصر، هفده سال ديگر زندگی كرد و در سن صد و چهل و هفت سالگی درگذشت. 29او در روزهای آخر عمرش، يوسف را نزد خود خواند و به او گفت: «دستت را زير ران من بگذار و سوگند ياد كن كه مرا در مصر دفن نكنی. 30بعد از مردنم جسد مرا از سرزمين مصر برده، در كنار اجدادم دفن كن.»
يوسف به او قول داد كه اين كار را بكند.
31يعقوب گفت: «برايم قسم بخور كه اين كار را خواهی كرد.» وقتی يوسف برايش قسم خورد، يعقوب خدا را شكر كرد و با خيال راحت در بسترش دراز كشيد.
雅各全家定居埃及
1約瑟來到法老面前，對他說：「我父親和我的弟兄們已經帶著他們的羊群、牛群和所有的一切從迦南來了，現在就在歌珊。」 2約瑟從弟兄中帶了五個人去見法老。 3法老問他們：「你們做什麼工作？」他們回答說：「僕人們祖祖輩輩都是牧羊的。 4迦南的饑荒很嚴重，羊群沒有草吃，所以我們到這裡來寄居，求你准許僕人們住在歌珊。」 5法老對約瑟說：「你父親和弟兄們都來了， 6整個埃及就在你面前，儘管安排他們住在國中最好的地方。他們可以住在歌珊。如果你知道他們中間有能幹的人，可以派他們看管我的牲畜。」
7約瑟又帶父親雅各去見法老，雅各就為法老祝福。 8法老問雅各：「你多大歲數了？」 9雅各回答說：「我在世上寄居一百三十年了，我的日子又苦又短，不像我祖先那樣高壽。」 10雅各為法老祝福後，就告退了。 11約瑟遵照法老之命把埃及最好的地方——蘭塞境內的土地給他父親和弟兄們居住，作他們的產業。 12約瑟按各家人口提供糧食給父親、弟兄及其他家人。
饑荒
13饑荒很嚴重，到處都缺糧，埃及和迦南都飽受饑荒之苦。 14約瑟把埃及人和迦南人向他買糧的銀子收集起來，存放在法老的庫房裡。 15埃及人和迦南人的銀子都用光了，埃及人就來見約瑟，對他說：「我們的錢財都用光了，求你給我們糧食，免得我們餓死在你面前。」 16約瑟說：「你們的錢財如果用盡了，可以用你們的牲畜來交換糧食。」 17於是，他們把牲畜趕到約瑟那裡，用他們的牛、羊、驢和馬跟約瑟換糧食。那一年，他們就依靠換來的糧食生活。
18到了第二年，他們又來見約瑟，對他說：「不瞞我主，我們的錢都用光了，牲畜也給你了，除了我們自己和田地以外，我們一無所有。 19求你不要讓我們人死地荒。我們願意用自己和我們的田地來換糧食，我們和我們的田地都歸法老。求你給我們種子，我們好活下去，不致餓死，土地也不致荒廢。」
20埃及人為饑荒所迫，紛紛賣掉自己的田地。約瑟替法老收購了埃及全國的田地，最後，所有的田地都歸法老了。 21約瑟使埃及全境的人都成為法老的奴僕。 22約瑟唯獨沒有買祭司的田地，因為祭司吃法老的俸祿，有足夠的供給，不用賣地。 23約瑟對百姓說：「我為法老買了你們和你們的土地，這裡有種子，你們可以拿去耕種。 24但是你們要把收成的五分之一給法老，其餘的，你們可以留下來作種子和全家人的口糧。」 25他們說：「你救了我們的命，求你恩待我們，讓我們做法老的奴僕吧。」 26於是，約瑟立下一條法令，到今天還有效，就是埃及出產的五分之一歸給法老。只有祭司的田地不歸法老。
27以色列人住在埃及的歌珊，在那裡獲得了產業，人口興旺。 28雅各在埃及住了十七年，他一共活了一百四十七歲。
29他快要離世的時候，把兒子約瑟叫來，說：「你如果恩待我，請你把手放在我大腿底下起誓，你會以慈愛和信實待我，不把我葬在埃及。 30我與祖先同眠後，你要把我帶出埃及安葬在我祖先的身邊。」約瑟說：「我必照你說的做。」 31雅各要約瑟起誓，約瑟照做了。於是，以色列在床頭47·31 「在床頭」或譯「拄著拐杖」。敬拜上帝。
