يعقوب افرايم و منسی را بركت می‌دهد
1پس از چندی به يوسف خبر دادند كه پدرش سخت مريض است. پس دو پسرش منسی و افرايم را برداشته، به ديدن پدر خود رفت. 2چون يعقوب خبر آمدن يوسف را شنيد، نيروی خود را جمع كرده، در رختخواب نشست. 3او به يوسف گفت: «خدای قادر مطلق در ناحيه لوز كنعان به من ظاهر شد و مرا بركت داد. 4او به من فرمود: ”به تو فرزندان زيادی خواهم بخشيد و از نسل تو قومهای بسياری به وجود خواهم آورد و اين سرزمين را به نسل تو خواهم داد تا مِلک دائمی ايشان باشد.“ 5اكنون دو پسرت منسی و افرايم كه قبل از آمدن من، در مصر به دنيا آمده‌اند، مانند فرزندانم رئوبين و شمعون وارثان من خواهند بود. 6ولی فرزندانی كه بعد از اين برايت به دنيا بيايند متعلق به خودت بوده از سهم افرايم و منسی ارث خواهند برد. 7من اين كار را به خاطر مادرت راحيل می‌كنم. پس از بيرون آمدنم از بين‌النهرين او بين راه در نزديكی افرات مُرد و من هم او را كنار راه افرات دفن كردم.» (افرات همان بيت‌لحم است.)
8وقتی يعقوب پسران يوسف را ديد از او پرسيد: «آيا اينها پسران تو هستند؟» 9يوسف گفت: «بلی، اينها پسران من هستند كه خدا آنها را در مصر به من بخشيده است.» يعقوب گفت: «آنها را نزد من بياور تا بركتشان بدهم.»
10يعقوب بر اثر پيری چشمانش ضعيف و تار گشته، نمی‌توانست خوب ببيند. پس يوسف پسرانش را پيش او آورد. او آنها را بوسيد و در آغوش كشيد.
11يعقوب به يوسف گفت: «هرگز فكر نمی‌كردم دوباره تو را ببينم و حال آنكه خدا اين توفيق را عنايت فرمود كه فرزندانت را نيز ببينم.»
12-13يوسف پسرانش را از روی زانوان يعقوب برداشت و در مقابل پدرش سر تعظيم فرود آورد. سپس افرايم را در طرف چپ و منسی را در طرف راست يعقوب قرار داد. 14اما يعقوب دستهای خود را عمداً طوری دراز كرد و بر سر پسرها گذاشت كه دست راست او بر سر افرايم، پسر كوچكتر، و دست چپ او بر سر منسی، پسر بزرگتر قرار گرفت.
15آنگاه يوسف را چنين بركت داد: «خدايی كه پدرانم ابراهيم و اسحاق در حضورش زندگی می‌كردند، اين دو پسرت را بركت دهد. خدايی كه مرا در تمام عمرم شبانی كرده، 16آن فرشته‌ای كه مرا از هر بدی محفوظ داشته، آنها را بركت دهد. باشد كه اين دو پسر نام من و نام پدرانم ابراهيم و اسحاق را زنده نگاه دارند و از آنها قوم عظيمی به وجود آيد.»
17اما يوسف چون دست راست پدرش را روی سر افرايم ديد ناراحت شد، پس دست راست او را گرفت تا آن را روی سر منسی بگذارد. 18يوسف گفت: «پدر، تو دستهايت را به اشتباه روی سر پسرها گذاشته‌ای! پسر بزرگتر من اين يكی است. دست راست خود را روی سر او بگذار.»
19اما پدرش نپذيرفت و گفت: «پسرم، من می‌دانم چه می‌كنم. از منسی هم يک قوم بزرگ به وجود خواهد آمد، ولی برادر كوچكتر او افرايم، بزرگتر خواهد بود و از نسل او قومهای بسياری به وجود خواهند آمد.»
20آنگاه يعقوب پسران يوسف را در آن روز بركت داده، گفت: «باشد كه قوم اسرائيل با اين كلمات يكديگر را بركت داده، بگويند: خدا تو را مثل افرايم و منسی كامياب و سعادتمند گرداند.» به اين طريق يعقوب افرايم را بر منسی برتری بخشيد.
21سپس يعقوب به يوسف گفت: «من بزودی می‌ميرم، اما خدا با شما خواهد بود و شما را بار ديگر به سرزمين اجدادتان باز خواهد گردانيد. 22من زمينی را كه به كمان و شمشير خود از اموری‌ها گرفتم، به تو كه بر برادرانت برتری داری، می‌بخشم.»
雅各祝福以法蓮和瑪拿西
1後來，有人來通知約瑟，說他父親病了，約瑟就帶著兩個兒子瑪拿西和以法蓮去探望父親。 2雅各聽說約瑟來了，就強撐著從床上坐起來， 3對約瑟說：「全能的上帝曾經在迦南的路斯向我顯現，賜福給我。 4祂對我說，『我必使你生養眾多，子孫興旺，並把迦南賜給你和你的後裔永遠作產業。』
5「我來之前，你在埃及生的兩個兒子以法蓮和瑪拿西都算我的，他們可以像呂便和西緬一樣承受我的產業。 6除了他們以外，你其他子女仍然歸你，這些子女可以在他們弟兄的名下繼承產業。 7我從巴旦回來的路上，拉結死在了迦南，那地方離以法他還有一段路程，我把她葬在通往以法他的路旁。」以法他就是伯利恆。
8以色列看見約瑟的兩個兒子，就問：「這是誰？」 9約瑟說：「是上帝在這裡賜給我的兒子。」以色列說：「把他們帶過來，我要祝福他們。」 10以色列因為年老眼睛已經昏花。約瑟把兒子帶到他面前，他就親吻他們、擁抱他們。 11以色列對約瑟說：「我以為再也見不到你了，上帝竟然還讓我見到了你的兒子！」 12約瑟把兩個兒子從以色列的膝旁領開，自己向父親俯伏下拜， 13隨後左手牽著瑪拿西，右手牽著以法蓮，把他們分別領到以色列的右邊和左邊。 14但以色列卻兩手交叉，把右手放在約瑟次子以法蓮的頭上，左手放在約瑟長子瑪拿西的頭上。 15他祝福約瑟說：「願我祖先亞伯拉罕和以撒敬拜的上帝，牧養我一生直到今天的上帝， 16救我脫離一切患難的天使，賜福這兩個孩子。願我和我祖先亞伯拉罕及以撒的名字藉著他們流傳。願他們在地上子孫興旺。」
17約瑟見父親把右手放在以法蓮的頭上，感到不悅，就把父親的右手從以法蓮的頭上挪到瑪拿西頭上， 18對父親說：「父親，你弄錯了，這才是長子，你應該把右手按在他的頭上。」 19他父親卻不同意，說：「我兒啊，我知道，我知道。他必發展成一個強大的民族，但他弟弟將比他更強大，他弟弟的後裔必成為多個民族。」 20雅各那天祝福他們，說：「以色列人必引用你們的名祝福人，說，『願上帝使你們像以法蓮和瑪拿西一樣！』」他把以法蓮排在瑪拿西前面。
21以色列對約瑟說：「我快死了，但上帝必與你們同在，帶你們回到你們祖先的土地。 22我要把我用刀和弓從亞摩利人手上奪來的那塊地留給你，讓你比其他弟兄多得一份。」
