1ای نينوا، عمرت به سر آمده است2:1 اين فصل تسخير نينوا به دست سپاهيان ماد و بابل در سال ۶۱۲ ق.م. را پيشگويی میکند.! سپاهيان دشمن، تو را محاصره کردهاند. پس برج و باروهای خود را تقويت کن. جاده را دیدبانی نما و منتظر حملهٔ دشمن باش. 2(تو سرزمين اسرائيل را ويران کردی، ولی خداوند عزت و قدرتشان را به ايشان باز میگرداند.)
3سپرهای سرخ دشمن برق میزنند! لباسهای نظامی سرخ رنگ آنها را ببين! عرابههای درخشان آنها را مشاهده نما که در کنار هم بوسيلهٔ اسبها به پيش حرکت میکنند. دشمن آماده حمله است!
4عرابههای تو در خيابانها و ميدانها به سرعت از هم پيشی میگيرند؛ مانند برق جلو میروند و مثل مشعل میدرخشند! 5پادشاه بر سر افسرانش فرياد میزند و آنها دستپاچه شده، با عجله به طرف ديوارهای شهر میدوند تا سنگرهايشان را بر پا سازند. 6اما خيلی دير شده است! دريچههای رودخانه باز است. دشمن به داخل شهر رخنه کرده است. کاخ سلطنتی را وحشت فرا گرفته است! 7ملکهٔ نينوا را برهنه به کوچهها آوردهاند؛ او را اسير کردهاند و نديمههايش گريان به دنبال او میروند و مثل فاختهها مینالند و سينه میزنند. 8شهر نينوا چون مخزن آبی است که سوراخ شده باشد. اهالی آن با شتاب از آن بيرون میريزند و به فريادهايی که آنها را از فرار باز میدارد توجهی نمیکنند.
9نقرهها را غارت کنيد! طلاها را به يغما ببريد! گنجهای بیحسابش را تاراج کنيد! 10شهر نينوا خراب و متروک شده است. دلها از ترس آب شدهاند، زانوها میلرزند، رمقی در مردم نمانده و رنگ از صورتها پريده است.
11اينک، آن نينوای بزرگ، آن بيشهٔ شيران و محل دليران کجاست؟ نينوايی که در آن پير و جوان بدون ترس و دلهره زندگی میکردند.
12ای نينوا که زمانی چون شير، نيرومند بودی، و دشمنانت را پايمال میکردی تا زنان و فرزندانت را سير کنی و شهرها و خانههايت را از غنايم و اسيران جنگ پر سازی! 13بدان که اکنون خداوند قادر متعال بر ضد تو برخاسته است. او عرابههايت را میسوزاند و دليران تو را هلاک میکند. ديگر هرگز از سرزمينهای مغلوب، اسيری نخواهی آورد و روی زمين حکمرانی نخواهی کرد.
Ninewe Asehwe
1Ɔtamfo reba wo so, Ninewe
bɔ aban no ho ban,
wɛn ɔkwan no,
bɔ wo ho so
na boa wʼahoɔden nyinaa ano!
2Awurade de Yakob anuonyam bɛsan ama no
te sɛ Israel de no,
ɛwɔ mu sɛ, asɛefo no ama ada mpan
na wɔasɛe ne bobe mfuw.
3Asraafo no nkatabo yɛ kɔkɔɔ;
akofo no hyehyɛ ɔkɔben akotade.
Nnade a wɔde yɛɛ nteaseɛnam no
twa yerɛw yerɛw sɛ da a wɔyɛɛ no;
mpeaw a wɔapema wɔ nnua so no rehim.
4Nteaseɛnam no twiw fa mmɔnten so,
na wodi akɔneaba.
Wɔte sɛ ogyatɛn a ɛredɛw;
wɔbɔ yerɛdɛ te sɛ anyinam.
5Ɔfrɛfrɛɛ nʼakofo a wodi mu,
nanso wohintihintiw wɔ ɔkwan mu.
Wɔde mmirika kɔ kuropɔn no afasu ho;
na wɔyɛ wɔn nkataanim krado.
6Wobuebue asubɔnten apon no,
na ahemfi no dwiriw gu fam.
7Wɔhyɛ mmaraden sɛ
wɔmfa kuropɔn no nnommum
na wɔmfa wɔn nkɔ.
Ne mfenaa de wɔn nsa gu wɔn koko so
su te sɛ mmorɔnoma.
8Ninewe te sɛ ɔtare a
mu nsu resen kɔ.
Wɔteɛ mu se, “Munnyina hɔ! Munnyina hɔ!”
Nanso, obiara ansan nʼakyi.
9Momfom dwetɛ no!
Momfom sikakɔkɔɔ no!
Ahonyade a ɛwɔ adekoradan mu nyinaa!
Na ahonyade no dɔɔso.
10Wɔabɔ Ninewe korɔn, wɔayɛ no pasaa!
Koma botow, na nkotodwe wosowosow,
nnipa ho popo na wɔn anim hoa.
11Mprempren he na gyata buw no wɔ,
faako a wɔma wɔn mma aduan no,
faako a gyatanini ne gyatabere kɔe
na wɔn mma nso kɔ a wonsuro?
12Gyata akum nea ɛbɛmee ne mma.
Wabobɔ hanam ama gyatabere no.
Ɔde nea wakum ahyɛ ne bon ma
na ɔde hanam ahyɛ nʼatu amaama.
13“Me ne wo nka,”
sɛnea Asafo Awurade se ni,
“Mɛhyew wo nteaseɛnam na adan wusiw
na afoa bekunkum wo gyatamma.
Merennyaw wo hanam biara wɔ asase so.
Wɔrente wʼasomafo no nne bio.”