Salmo 106
1Louvem o Senhor!
Deem-lhe graças porque ele é bom,
porque o seu amor é eterno.
2Quem é capaz de fazer uma relação completa
das obras formidáveis que o Senhor faz?
Quem é realmente capaz de louvá-lo de forma perfeita?
3Felizes aqueles que cumprem o que é reto,
que praticam o que é justo em todas as circunstâncias.
4Lembra-te também de mim, Senhor,
quando abençoares e salvares o teu povo!
5Para que participe na prosperidade daqueles que escolheste,
para que me alegre com eles,
e me orgulhe dos que te pertencem.
6Sem dúvida que nós, os da minha geração,
assim como os nossos antepassados,
pecámos e praticámos muita maldade.
7Os nossos antecessores não souberam dar o devido valor
a todas as maravilhas que fizeste no Egito;
bem depressa se esqueceram de toda a misericórdia
que tiveste para com eles;
foram rebeldes contra ti, ali à beira do mar Vermelho.
8Contudo, mesmo assim os salvaste,
para que se mantivesse a honra do teu nome
e o teu poder fosse conhecido em todo o mundo.
9Ordenaste ao mar Vermelho que se dividisse,
formando um caminho enxuto e seco,
como o próprio deserto!
10Dessa maneira, salvaste-os daqueles que os odiavam.
11E quando as águas do mar cobriram os seus adversários,
nem um só, entre eles, sobreviveu!
12Aí, sim, creram na palavra de Deus!
Cantaram-lhe louvores!
13Mas cedo se esqueceram do que ele havia feito;
não foram capazes de esperar pelo seu conselho.
14Antes deixaram-se levar pela gula, ali no deserto,
querendo pô-lo à prova.
15Deus atendeu às suas exigências,
mas permitiu que as suas vidas fossem castigadas
com uma grande epidemia.
16Depois tiveram inveja de Moisés, e até de Aarão,
o homem que o Senhor tinha eleito como seu sacerdote.
17Por causa disso, também a terra se abriu
e engoliu Datã, Abirão e os seus amigos.
18Veio um fogo que consumiu toda aquela gente perversa.
19Fizeram ainda a estátua dum bezerro
e puseram-se a adorá-la em Horebe.
20Trocaram a presença gloriosa do próprio Deus
por um simples animal que se alimenta de erva!
21Desprezaram assim Deus, o seu Salvador
que no Egito tinha feito grandes prodígios.
22Que tinha feito coisas tão maravilhosas
na terra de Cam106.22 Referência ao Egito. e no mar Vermelho.
23Por isso, o Senhor decidiu que os destruiria;
porém, Moisés, o homem da sua confiança,
pôs-se entre o povo e o seu Deus,
implorando-lhe que não os destruísse.
24Não contentes com isto,
na altura de tomarem posse da terra prometida,
recusaram lá entrar e não acreditaram nas promessas.
25Pelo contrário, resmungaram,
recusando-se a dar ouvidos à voz do Senhor.
26Por isso, Deus jurou-lhes que
os deixaria morrer no deserto.
27Que faria dispersar os seus descendentes
por todas as nações da Terra.
28A certa altura, uniram-se aos adoradores de Baal-Peor,
e comeram sacrifícios consagrados aos mortos.
29Isto levou o Senhor a irar-se grandemente
e uma peste rebentou no meio deles.
30Até que Fineias se levantou e executou o juízo,
e a praga cessou.
31Assim foi declarado justo,
de geração em geração, para sempre.
32Também junto às nascentes de Meribá, Israel irritou o seu Deus,
e por causa deles, Moisés foi castigado.
33Porque foram rebeldes contra o Espírito de Deus,
e Moisés falou impensadamente.
34Além disso, os israelitas não destruíram,
como o Senhor lhes tinha ordenado que fizessem,
os povos maus que moravam na terra prometida.
35Antes se misturaram com eles
e aprenderam os seus costumes.
36Ofereceram sacrifícios aos seus ídolos,
o que veio a ser para eles uma armadilha fatal.
37Chegaram mesmo a sacrificar os seus próprios filhos
aos demónios de Canaã.
38Fizeram derramar aquele sangue inocente,
o sangue dos seus meninos, em honra de ídolos,
poluindo a terra com essas coisas horríveis.
39As suas maldades os corromperam;
toda aquela idolatria foi perversa aos olhos de Deus.
40Foi por essa razão que o Senhor se irou
contra aquele povo que era seu e os detestou.
41Entregou-os às mãos de outras nações pagãs
que os oprimiram e se tornaram senhores deles.
42Foram governados por gente que lhes queria mal,
por gente que os humilhou.
43Muitas vezes os livrou dessa escravidão,
mas continuaram a ser rebeldes contra o seu Deus;
foram abatidos pelos seus próprios pecados.
44Mesmo assim, ouviu os seus gritos de aflição;
prestou atenção ao seu desespero.
45Lembrou-se das promessas que lhes tinha feito;
o grande amor que lhes tinha levou-o a ter pena deles.
46Por isso, fez com que os seus próprios inimigos,
aqueles que os tinham derrotado e aprisionado,
tivessem compaixão.
47Senhor, nosso Deus, salva-nos!
Torna a tirar-nos do meio das nações,
para que possamos louvar, em liberdade, a força do teu nome
e alegrarmo-nos com esse mesmo louvor!
48Que o Senhor, o Deus de Israel,
seja louvado por toda a eternidade!
Que todos os povos da Terra digam:
“Amém! Louvem o Senhor!”
Salmo 106
Ang Kabutihan ng Dios sa Kanyang mga Mamamayan
1Purihin nʼyo ang Panginoon!
Magpasalamat kayo sa kanya dahil siyaʼy mabuti;
ang kanyang pag-ibig ay walang hanggan.
2Walang makapagsasabi at makapagpupuri nang lubos sa makapangyarihang gawa ng Panginoon.
3Mapalad ang taong gumagawa nang tama at matuwid sa lahat ng panahon.
4Panginoon, alalahanin nʼyo ako kapag tinulungan nʼyo na ang inyong mga mamamayan;
iligtas nʼyo rin ako kapag iniligtas nʼyo na sila,
5upang akoʼy maging bahagi rin ng kaunlaran ng inyong bansang hinirang,
at makadama rin ng kanilang kagalakan,
at maging kasama nila sa pagpupuri sa inyo.
6Kami ay nagkasala sa inyo katulad ng aming mga ninuno;
masama ang aming ginawa.
7Nang silaʼy nasa Egipto, hindi nila pinansin ang kahanga-hangang mga ginawa ninyo.
Nilimot nila ang mga kabutihang ipinakita nʼyo sa kanila,
at silaʼy naghimagsik sa inyo doon sa Dagat na Pula.
8Ngunit iniligtas nʼyo pa rin sila,
upang kayo ay maparangalan
at maipakita ang inyong kapangyarihan.
9Inutusan ng Panginoon ang Dagat na Pula na matuyo, at itoʼy natuyo;
pinangunahan niya ang kanyang mga mamamayan na makatawid na parang lumalakad lamang sa disyerto.
10Iniligtas niya sila sa kanilang mga kaaway.
11Tinabunan niya ng tubig ang kanilang mga kaaway,
at walang sinumang nakaligtas sa kanila.
12Kaya naniwala sila sa kanyang mga pangako,
at umawit sila ng mga papuri sa kanya.
13Ngunit muli nilang kinalimutan ang kanyang mga ginawa,
at hindi na nila hinintay ang kanyang mga payo.
14Doon sa ilang, sinubok nila ang Dios dahil sa labis nilang pananabik sa pagkain.
15Kaya ibinigay niya sa kanila ang kanilang hinihiling,
ngunit binigyan din sila ng karamdaman na nagpahina sa kanila.
16Sa kanilang kampo, nainggit sila kay Moises at kay Aaron na itinalagang maglingkod sa Panginoon.
17Kaya bumuka ang lupa sa kinaroroonan ni Datan at ni Abiram at ng kanilang sambahayan at silaʼy nilamon.
18At may apoy pang naging kasunod na tumupok sa kanilang masasamang tagasunod.
19Doon sa Horeb ay gumawa ang mga taga-Israel ng gintong baka
at sinamba nila ang dios-diosang ito.
Itoʼy ginawa nilang dios at kanilang sinamba.
20Ang kanilang dakilang Dios ay pinalitan nila ng imahen ng toro na kumakain ng damo.
21-22Kinalimutan nila ang Dios na nagligtas sa kanila at gumawa ng mga kamangha-manghang bagay at himala roon sa Egipto na lupain ng mga lahi ni Ham, at doon sa Dagat na Pula.
23Nilipol na sana ng Dios ang kanyang mga mamamayan kung hindi namagitan si Moises na kanyang lingkod.
Pinakiusapan ni Moises ang Panginoon na pigilan niya ang kanyang galit upang hindi sila malipol.
24Tinanggihan nila ang magandang lupain dahil hindi sila naniwala sa pangako ng Dios sa kanila.
25Nagsipagreklamo sila sa loob ng kanilang mga tolda at hindi sumunod sa Panginoon.
26Kaya sumumpa ang Panginoon na papatayin niya sila doon sa ilang,
27at ikakalat ang kanilang mga angkan sa ibang mga bansa at nang doon na sila mamatay.
28Inihandog nila ang kanilang mga sarili sa dios-diosang si Baal doon sa bundok ng Peor,
at kumain sila ng mga handog na inialay sa mga patay.
29Ginalit nila ang Panginoon dahil sa kanilang masasamang gawa,
kaya dumating sa kanila ang salot.
30Ngunit namagitan si Finehas,
kaya tumigil ang salot.
31Ang ginawang iyon ni Finehas ay ibinilang na matuwid,
at itoʼy hindi makakalimutan ng mga tao magpakailanman.
32Doon sa Bukal sa Meriba, ginalit ng mga taga-Israel ang Panginoon,
kaya sumama ang loob ni Moises sa kanilang ginawa.
33Dahil nasaktan ang damdamin ni Moises, nakapagsalita siya ng mga salitang hindi na niya napag-isipan.
34Hindi pinatay ng mga taga-Israel ang mga taga-Canaan taliwas sa utos ng Panginoon.
35Sa halip, nakisama pa sila sa kanila at sumunod sa kanilang mga kaugalian.
36Sinamba rin nila ang kanilang mga dios-diosan, at ito ang nagtulak sa kanila sa kapahamakan.
37Inihandog nila ang kanilang mga anak sa mga demonyo
38na mga dios-diosan ng Canaan.
Dahil sa pagpatay nila sa walang malay nilang mga anak, dinungisan nila ang lupain ng Canaan
39pati ang kanilang mga sarili.
Dahil sa kanilang ginawang iyon, nagtaksil sila sa Dios katulad ng babaeng nakikiapid.
40Kaya nagalit ang Panginoon sa kanyang mga mamamayan,
at silaʼy kanyang kinasuklaman.
41Ipinaubaya niya sila sa mga bansang kanilang kaaway,
at sinakop sila ng mga bansang iyon.
42Inapi sila at inalipin ng kanilang mga kaaway.
43Maraming beses silang iniligtas ng Dios,
ngunit sinasadya nilang maghimagsik sa kanya,
kaya ibinagsak sila dahil sa kanilang kasalanan.
44Ngunit kapag silaʼy tumatawag sa Dios, tinutulungan pa rin niya sila sa kanilang mga kahirapan.
45Inaalaala ng Dios ang kanyang kasunduan sa kanila,
at dahil sa kanyang malaking pag-ibig sa kanila,
napawi ang kanyang galit.
46Niloob niya na silaʼy kaawaan ng mga bumihag sa kanila.
47Panginoon naming Dios iligtas nʼyo kami,
at muling tipunin sa aming lupain mula sa mga bansa,
upang makapagpasalamat kami at makapagbigay-puri sa inyong kabanalan.
48Purihin ang Panginoon, ang Dios ng Israel, magpakailanman.
At ang lahat ay magsabing,
“Amen!”
Purihin ang Panginoon!
