Salmo 105
1Deem graças ao Senhor e invoquem o seu nome!
Contem aos povos os seus feitos!
2Cantem-lhe, cantem-lhe louvores
e contem todas as suas maravilhas!
3Deem glória ao seu santo nome!
Que rejubilem todos aqueles que buscam o Senhor!
4Procurem o Senhor! Procurem a sua força
e a sua face continuamente!
5Lembrem-se dos seus poderosos milagres,
dos seus maravilhosos feitos, dos juízos da sua palavra,
6vocês os seus servos, descendentes de Abraão,
os descendentes de Jacob, seus eleitos.
7Ele é o Senhor, nosso Deus;
a sua autoridade é reconhecida em toda a Terra.
8Ele lembra-se para sempre da sua aliança,
das palavras dos seus mandamentos,
dirigidos a milhares de gerações,
9do seu acordo feito com Abraão,
do seu juramento feito a Isaque.
10Foi confirmado a Jacob
e prometido a Israel, como aliança eterna:
11“Dar-te-ei a terra de Canaã por posse.”
12Ainda eram muito poucos
e simples estrangeiros na terra prometida.
13Andavam de nação em nação,
de um reino para outro.
14Deus nem por isso permitiu que alguém lhes fizesse mal;
os reis eram repreendidos por amor deles.
15“Não façam mal algum ao meu povo escolhido!”,
ordenou-lhes Deus.
“Estes são meus profetas, não lhes toquem!”
16Fez vir um período de fome à terra de Canaã,
privando-a de pão.
17Deixou que José fosse vendido
como escravo para o Egito.
18Os egípcios amarraram-lhe os pés com correntes,
puseram-no a ferros.
19Isto durou até ao momento em que
a palavra do Senhor provou que ele tinha razão.
20Então o rei mesmo o mandou chamar e soltou-o.
21Fê-lo responsável por toda a sua casa
e pô-lo como ministro da nação.
22Podia, como entendesse, exercer a sua autoridade
sobre os grandes senhores do reino,
e até instruir os seus próprios anciãos.
23Entrou então Israel no Egito,
e Jacob foi viver como estrangeiro na terra de Cam105.23 Refere-se habitualmente ao Egito, como muitas vezes aparece na Bíblia..
24Depois disso, o povo multiplicou-se espantosamente,
a ponto de tornar-se uma nação maior do que aquela
no meio da qual vivia e que o ia oprimindo.
25Deus deixou que os egípcios aborrecessem os israelitas,
profundamente, e os enganassem.
26Então apareceu Moisés, acompanhado de Aarão,
que Deus escolheu como seu representante.
27Por seu intermédio fizeram-se prodígios,
fenomenais, na terra de Cam.
28Deus enviou densas trevas;
mas Moisés e Aarão não foram desobedientes à palavra de Deus.
29As águas tornaram-se, por toda a parte, em sangue,
e não ficou um só peixe vivo!
30E houve uma praga de rãs como nunca se viu;
até no palácio e nos aposentos privados do rei!
31Depois foram enxames de moscas e piolhos,
que encheram o Egito de uma ponta à outra.
32Até a chuva se tornou, noutra ocasião,
numa saraiva destruidora e raios queimaram a terra.
33As vinhas e as figueiras foram destruídas;
por todo o lado, as árvores secaram e caíram.
34À chamada de Deus acorreram bandos imensos
de gafanhotos e nuvens de pulgões.
35Comeram tudo o que encontraram;
não escapou sequer uma planta, um fruto de árvore!
36Depois tirou a vida a todo o filho mais velho de cada família egípcia,
aquele que era o orgulho e a alegria de todo o lar dessa terra.
37Quanto ao seu povo, tirou-os dali com toda a segurança,
carregados de ouro e prata,
sem que houvesse entre eles um só doente.
38Todo o povo egípcio se alegrou de alívio,
quando os israelitas se foram,
porque se tinham enchido de terror por causa deles.
39Deus estendeu sobre eles uma nuvem para os proteger,
e de noite era como a luz dum fogo que os alumiava.
40A certa altura, pediram carne para comer
e o Senhor mandou-lhes codornizes;
alimentou-os com o maná, o pão do céu.
41Fez com que uma rocha se abrisse
e dela jorasse água em grande abundância,
até formar como que um rio,
através de toda aquela terra desértica e estéril.
42Porque se lembrou das sagradas promessas
que tinha feito a Abraão, seu fiel servidor.
43Fez esses que tinha escolhido como povo
entrar cheios de ânimo e alegria na terra prometida.
44Deu-lhes um território, até ali ocupado por gentes estranhas,
onde comeram, de início, o que outros tinham plantado.
45Tudo isso foi feito para que viessem a ser fiéis
e obedientes às suas leis e mandamentos.
Louvem o Senhor!
Salmo 105
Ang Dios at ang Kanyang mga Mamamayan
(1 Cro. 16:8-22)
1Pasalamatan nʼyo ang Panginoon.
Sambahin nʼyo siya!
Ihayag sa mga tao ang kanyang mga ginawa.
2Awitan nʼyo siya ng mga papuri;
ihayag ang lahat ng kamangha-mangha niyang mga gawa.
3Purihin nʼyo ang kanyang banal na pangalan.
Magalak kayo, kayong mga lumalapit sa Panginoon.
4Magtiwala kayo sa Panginoon,
at sa kanyang kalakasan.
Palagi kayong dumulog sa kanya.
5-6Kayong mga lahi ni Abraham na lingkod ng Dios,
at mga lahi rin ni Jacob na kanyang hinirang,
alalahanin ninyo ang kahanga-hanga niyang mga gawa, mga himala, at ang kanyang paghatol.
7Siya ang Panginoon na ating Dios,
siya ang humahatol sa buong mundo.
8Hindi siya makakalimot sa kanyang pangako kailanman – ang kanyang pangako para sa maraming salinlahi
9– ang pangako niya kay Abraham, gayon din kay Isaac.
10Ipinagpatuloy niya ang kasunduang ito kay Jacob,
at magpapatuloy ito magpakailanman.
11Sinabi niya sa bawat isa sa kanila,
“Ibibigay ko sa iyo ang lupain ng Canaan bilang pamana ko sa iyo at sa iyong mga angkan.”
12Noon ay iilan pa lang ang mga mamamayan ng Dios,
at mga dayuhan pa lang sila sa lupain ng Canaan.
13Nagpalipat-lipat sila sa mga bansa at mga kaharian.
14Ngunit hindi pinahintulutan ng Dios na apihin sila.
Para maproteksyunan sila, sinaway niya ang mga hari na kumakalaban sa kanila.
15Sinabi niya,
“Huwag ninyong galawin ang hinirang kong mga lingkod,
huwag ninyong saktan ang aking mga propeta.”
16Nagpadala ang Dios ng taggutom sa lupain ng Canaan.
Kinuha niyang lahat ang kanilang pagkain.
17Ngunit pinauna na niya si Jose sa Egipto upang silaʼy tulungan.
Ipinagbili siya roon upang maging alipin.
18Kinadenahan ang kanyang mga paa at nilagyan ng bakal ang kanyang leeg,
19hanggang sa nangyari ang kanyang propesiya.
Ang mga sinabi ng Panginoon na naganap sa kanya ay nagpatunay na siyaʼy matuwid.
20Pinalaya siya ng hari ng Egipto na namamahala sa maraming tao,
21at ginawa siyang tagapamahala ng kanyang palasyo at mga ari-arian.
22Bilang tagapamahala, may kapangyarihan siyang turuan ang mga pinuno sa nasasakupan ng hari pati ang kanyang mga tagapayo.
23Pagkatapos, pumunta si Jacob at ang kanyang pamilya sa Egipto, na lupain ng mga lahi ni Ham,
at doon sila nanirahan bilang dayuhan.
24Pinarami ng Panginoon ang kanyang mga mamamayan,
at naging makapangyarihan kaysa sa mga Egipcio na kanilang kaaway.
25Pinahintulutan ng Panginoon na galitin at lokohin ng mga Egipcio ang mga mamamayan na kanyang lingkod.
26Sinugo niya si Moises na kanyang lingkod at si Aaron na kanyang hinirang.
27Ipinakita nila sa lupain ng mga lahi ni Ham ang mga himala na ginawa ng Dios.
28Pinadilim ng Dios ang lupain ng Egipto,
ngunit sumuway pa rin sila sa kanyang mga utos.
29Ginawa niyang dugo ang kanilang mga tubig,
kaya namatay ang kanilang mga isda.
30Napuno ng palaka ang kanilang lupain, at pinasok pati ang mga silid ng kanilang mga pinuno.
31Nag-utos ang Dios, at dumating sa kanilang lupain ang napakaraming niknik at langaw.
32Sa halip na ulan ang ibinigay sa kanilang lupain, yelo ang bumagsak na may kasamang mga kidlat.
33Sinira niya ang tanim nilang mga ubas, mga puno ng igos,
at iba pang mga punongkahoy.
34Sa kanyang utos, dumating ang mga balang na hindi mabilang.
35At kinaing lahat ang kanilang mga tanim, pati ang mga bunga nito.
36Pinatay ng Dios ang lahat nilang panganay na lalaki.
37Pagkatapos nito, pinalabas niya ang mga taga-Israel sa lupain ng Egipto na wala ni isa mang napahamak,
at may dala pa silang mga pilak at ginto.
At sa kanilaʼy wala ni isa mang napahamak.
38Natuwa ang mga Egipcio nang umalis ang mga taga-Israel, dahil takot sila sa kanila.
39Sa kanilang paglalakbay, naglagay ang Dios ng ulap na lililim sa kanila sa init ng araw at kung gabiʼy apoy naman upang magbigay sa kanila ng liwanag.
40Ang mga taoʼy humingi ng makakain,
at pinadalhan sila ng Dios ng mga pugo,
at binusog niya sila ng pagkaing mula sa langit.
41Pinabitak niya ang bato at bumukal ang tubig.
Umagos ito na parang ilog sa tuyong lupa.
42Ang lahat ng ito ay ginawa ng Dios dahil hindi niya kinalimutan ang kanyang pangako kay Abraham na kanyang lingkod.
43Pinalabas niya sa Egipto ang kanyang mga mamamayan na masayang-masaya at sumisigaw sa kagalakan.
44Ibinigay niya sa kanila ang mga lupain ng ibang bansa;
ipinamana sa kanila ang pinaghirapan ng iba.
45Ginawa ito ng Dios
upang sundin nila ang kanyang mga tuntunin at kautusan.
Purihin ang Panginoon!
