Normas para coisas consagradas
1O Senhor disse a Moisés: 2“Diz ao povo de Israel que quando uma pessoa fizer um voto especial de se dedicar ela própria ao Senhor, deverá fazer o seguinte pagamento no lugar da pessoa: 3Um homem entre os 20 e os 60 anos de idade pagará 575 gramas de prata, segundo os pesos do santuário. 4Uma mulher entre os 20 e os 60 anos pagará 345 gramas de prata. 5Um rapaz dos 5 aos 20 anos pagará 230 gramas; e uma rapariga 115 gramas. 6Um menino de um mês até aos cinco anos será avaliado em 58 gramas e uma menina em 35 gramas. 7Um homem acima dos 60 anos deverá pagar 175 gramas e uma mulher 115 gramas. 8Mas se a pessoa for tão pobre que não possa pagar esse montante, deverá ser levada perante o sacerdote que avaliará em função dos meios de que dispõe.
9Se se tratar de um animal de uma espécie que é permitida oferecer como sacrifício que se faz voto de oferecer ao Senhor, será coisa santa. 10O voto não pode ser alterado. Aquele que o fez não poderá nem alterar a sua intenção de o dar a Deus, nem substituí-lo, seja o bom pelo mau, seja o mau pelo bom. Se vier a fazê-lo, tanto um como o outro pertencerão a Deus. 11-12Mas se o animal for impuro, de uma espécie que não é permitida oferecer como sacrifício, o dono deve trazê-lo ao sacerdote para que o avalie. 13Se o homem pretender resgatá-lo, deverá pagar mais vinte por cento do que o valor estabelecido pelo sacerdote.
14-15Se alguém dá a sua casa ao Senhor e depois deseja resgatá-la, o sacerdote decidirá o valor e a pessoa pagará essa quantia mais um quinto; e a casa voltará a ser novamente sua.
16Se uma pessoa dedicar uma parte do seu campo ao Senhor, avaliá-la-á em função do que pode ser semeado ali. Uma área que requeira 220 litros de semente de cevada, será avaliada em 575 gramas de prata. 17Se o campo for consagrado no ano de jubileu, o seu valor é aquele que foi indicado. 18Mas se for depois desse ano, a avaliação será em proporção ao número de anos que restam até ao próximo jubileu. 19Se a pessoa decidir resgatar o campo, pagará um quinto mais além da avaliação do sacerdote, e poderá reaver o campo. 20Mas se decidir não resgatá-lo, ou se o tiver vendido a outra pessoa, não deverá voltar à sua posse. 21Quando chegar o jubileu ficará pertença do Senhor, como um campo que lhe é consagrado, e será dado aos sacerdotes.
22Se um homem dedicar ao Senhor um campo que comprou, mas que não faz parte da propriedade familiar, 23o sacerdote fará a estimativa do seu valor até ao ano do jubileu, e dará logo esse montante ao Senhor; 24no ano do jubileu o campo voltará à posse do primeiro proprietário a quem tinha sido comprado. 25Todas as avaliações serão efetuadas de acordo com os pesos do templo, cujo peso-base, o siclo, equivale a 11,5 gramas.
26Não poderão consagrar ao Senhor o primeiro nascido de um boi ou de um cordeiro, porque esse já lhe pertence. 27Mas se for o primeiro a nascer de um animal impuro, que não pode ser usado nos sacrifícios, porque não está na lista daqueles que o Senhor aceita, então o seu dono pagará a estimativa do sacerdote, acrescido de um quinto; 28se o dono não o resgatar, o sacerdote poderá vendê-lo. Contudo, nada que tenha sido consagrado ao Senhor, pessoas, animais ou campos herdados, deverá ser vendido ou resgatado, porque são santíssimos para o Senhor.
29Ninguém que tenha sido sentenciado à morte pelos tribunais poderá pagar uma multa no lugar da condenação. Terá certamente de morrer.
30Os dízimos e produtos da terra, sejam cereais seja fruta, pertencem ao Senhor; é coisa sagrada. 31Se alguém desejar reaver esses produtos, terá de juntar mais um quinto ao seu valor. 32Também ao Senhor pertence a décima parte dos animais do vosso gado e dos vossos rebanhos; quer dizer, o décimo dos animais que passam sob a vara, ao serem contados. 33O que é dado como dízimo ao Senhor não pode ser escolhido na base de ser bom ou ser mau; além disso não haverá substituições; porque se alguma substituição tiver sido feita, ambos, o original e o substituto, pertencerão ao Senhor, e não poderão ser resgatados.”
34Estes são os mandamentos que o Senhor deu a Moisés junto ao monte Sinai, para serem comunicados ao povo de Israel.
Заветовани дарови
1Господ рече Мојсију: 2„Говори Израиљцима и реци им: ’Ако неко заветује Господу особу, али хоће да се откупи, овако ћеш вршити процену: 3мушкарца између двадесет и шездесет година старости процени на педесет сребрних шекела27,3 Око 580 gr. према храмском шекелу27,3 Око 12 gr.. 4Ако се ради о жени процени је на тридесет шекела27,4 Око 345 gr.. 5Мушко између пет и двадесет година старости процени на двадесет сребрних шекела27,5 Око 230 gr., а женско на десет шекела27,5 Око 115 gr.. 6Мушко између месец дана и пет година старости процени на пет сребрних шекела27,6 Око 58 gr., а женско на три сребрна шекела27,6 Око 35 gr.. 7Мушко од шездесет година и старије процени на петнаест шекела27,7 Око 175 gr., а женско на десет шекела. 8Уколико особа не може да плати процењену вредност, нека дође к свештенику, који ће га проценити; свештеник ће проценити онога који чини завет према његовим могућностима.
9Ако неко доноси живинче као принос Господу, што год се даје Господу, свето је. 10Добро живинче се не сме надоместити, нити заменити за лоше, или лоше живинче за добро. Ако се једно живинче замени другим, тада ће и заветовано и замењено бити свето. 11Ако је живинче нечисто, те није од оних које се могу принети Господу, нека га донесе пред свештеника. 12Нека га свештеник процени према томе да ли је добро или лоше. Какву му вредност свештеник одреди, тако ће бити. 13Ако власник хоће да га откупи, нека дода једну петину на процењену вредност.
14Ако неко заветује своју кућу Господу, нека свештеник процени кућу према томе да ли је добра или лоша. Какву му вредност свештеник одреди, тако ће бити. 15Уколико онај који заветује своју кућу хоће да је откупи, нека дода једну петину на процењени износ, и биће његова.
16Ако неко заветује Господу једну њиву од свог породичног имања, процени је према количини семена које иде у сетву: за један хомер27,16 Један хомер захвата око 220 l. јечменог семена педесет сребрних шекела27,16 Око 580 gr.. 17Ако заветује своју њиву у опросној години, процењена вредност остаје иста. 18Ако своју њиву заветује након опросне године, свештеник ће прорачунати цену према броју година које преостају до наредне опросне године, па ће се њена процењена вредност сразмерно умањити. 19Ако онај који заветује њиву пожели да је откупи, нека дода једну петину на процењену вредност, и биће његова. 20У случају да не откупи њиву, него је прода другоме, више је не може откупити. 21Кад њива буде ослобођена у опросној години, нека буде посвећена као њива заветована Господу и постане свештеникова имовина.
22Ако неко заветује Господу њиву коју је купио, али није део његовог породичног имања, 23нека свештеник прорачуна њену вредност према процени до опросне године, и нека истога дана исплати процењени износ као ствар посвећену Господу. 24У опросној години њива ће се вратити ономе од кога ју је купио; ономе који држи њиву у поседу. 25Свака процена ће се вршити према храмском шекелу: у једном шекелу има двадесет гера27,25 Око 12 gr..
26Првина стоке, пошто је првина, припада Господу, и зато се не може заветовати. Било во или овца, оно припада Господу. 27Ако је то једна од нечистих животиња, она се може откупити по процењеној вредности додавши петину цене. Ако се не откупи, нека се прода по процењеној вредности.
28Шта год неко има, па заветом посвети Господу, било то особа, живинче, или њива на породичном имању, не сме се продати, нити откупити. Све што је заветом посвећено, најсветије је Господу.
29Ниједна особа, која је одређена за клето уништење, не сме се откупити: мора свакако да се погуби.
30Десетак од сваког земаљског семена и од плодова са стабала припада Господу: то је свето Господу. 31Ако неко хоће да откупи део свог десетка, нека дода на то петину цене. 32Десетак од све крупне и ситне стоке, свако десето од оног што пролази испод пастирског штапа, нека буде свето Господу. 33Нека нико не испитује је ли добро или лоше, и нека се не замењује. А ако се замени, тада ће и прво и замењено бити свето; не сме се откупити.’“
34Ово су заповести које је Господ дао Мојсију за Израиљце на Синајској гори.
