1Disse ainda mais Eliú:
2“Deixa-me continuar, provar-te-ei aquilo que afirmo;
ainda não acabei de defender Deus!
3Dar-te-ei ilustrações sobre a justiça do meu Criador.
4Vou dizer-te a verdade, com toda a honestidade,
pois sou pessoa com largos conhecimentos.
5Deus é poderoso e, apesar disso,
não põe de parte ninguém!
6Não poupa a vida do ímpio,
mas faz justiça aos aflitos.
7Não desvia o olhar dos que são justos,
antes os honra, colocando-os sobre tronos reais, eternos.
8Se estão presos a grilhões,
e a aflição os atormenta,
9então dar-se-á ao trabalho de lhes indicar
as razões de tal situação, aquilo que fizeram de mal,
ou como se terão conduzido com altivez.
10Ajudá-los-á a ouvirem a sua instrução,
a fim de se desviarem dos seus pecados.
11Se o ouvirem e obedecerem,
então serão abençoados com prosperidade,
todo o tempo das suas vidas.
12Se, pelo contrário, lhe fecharem os ouvidos,
perecerão no meio das lutas,
morrerão em consequência da sua falta de bom senso.
13A verdade é que os ímpios colherão a ira de Deus;
mesmo agrilhoados, recusam-se a clamar por socorro.
14Acabarão por morrer novos,
como jovens entregues à prostituição36.14 O termo aqui refere-se a jovens e homens que praticavam a prostituição em templos pagãos..
15Mas ele livra o aflito da sua aflição
e isto faz com que o escutem!
16Também ele quer conduzir-te do meio da opressão,
para um lugar amplo, tranquilo e livre,
para a fartura da tua mesa cheia de gordura.
17Porém, acumulaste sobre ti mesmo o juízo dos ímpios;
por isso, a justiça e o castigo estão sobre a tua cabeça.
18Que a raiva não te leve a excessos,
nem te deixes seduzir pelas riquezas!
19Pensas, realmente, que se gritasses com força,
ou se te esforçasses muito, isso poria um fim ao teu aperto?
20Não desejes a noite
em que os povos se revoltam.
21Desvia-te do mal,
pois escolheste isso em vez do sofrimento.
22Repara, Deus é todo-poderoso!
Quem, melhor do que ele, sabe ensinar?
23Quem ousaria dizer-lhe o que deve fazer,
ou dizer-lhe: ‘Cometeste uma injustiça!’
24Portanto, engrandece-o pela sua obra,
que tem sido contada pelos homens.
25São coisas que toda a gente vê;
de longe os homens as contemplam.
26Deus é tão grande que ninguém pode pretender conhecê-lo.
Ninguém pode calcular os anos da sua existência.
27Ele concentra o vapor de água
e depois transforma-o em correntes de água,
28que as nuvens despejam em aguaceiros sobre os seres humanos.
29Poderá alguém entender perfeitamente o caminho das nuvens
e os trovões dentro delas?
30Vê como dispara os relâmpagos à sua volta
e como cobre os cimos das montanhas!
31Com a chuva alimenta os povos,
dando-lhes recursos em abundância.
32Enche as mãos com raios faiscantes;
lança cada um deles sobre um alvo certo.
33O trovão anuncia a sua chegada
e o rebanho pressente a chegada da tempestade!
1Nagpadayon pa gayod si Elihu sa pagsulti, 2“Pasensyahi ako sa makadiyot, kay aduna pa akoy isulti sa pagdepensa sa Dios. 3Daghan akog nahibaloan ug mapamatud-an ko kanimo nga ang Dios nga nagbuhat kanako husto. 4Ipaniguro ko kanimo nga dili bakak ang akong isulti, kay ako nga imong gikaatubang labihan kamaalamon.
5“Gamhanan gayod ang Dios, apan wala siyay gitamay. Nakahibalo siya sa tanang butang. 6Dili niya tugotan nga mabuhi ang daotan, ug gihatagan niya ug hustisya ang mga dinaog-daog. 7Dili niya pasagdan ang mga matarong. Pasidunggan niya sila uban sa mga hari hangtod sa kahangtoran. 8Apan kon ginapaantos sila nga daw ginakadenahan, 9ginapakita sa Dios kanila nga nakahimo sila ug daotan nga maoy ilang gipasigarbo. 10Papaminawon niya sila sa iyang pagbadlong, ug mandoan niya sila nga mobiya sa ilang daotang binuhatan. 11Kon motuman sila ug moalagad kaniya, magakinabuhi sila nga mauswagon ug malipayon sa tibuok nilang kinabuhi. 12Apan kon dili sila motuman, mamatay sila sa gira tungod sa kakulang sa panabot. 13Ang mga dili diosnon magtago ug kasuko sa ilang kasingkasing, ug bisan silotan sila sa Dios, dili sila mangayo ug tabang kaniya. 14Mangamatay sila sa kaulaw36:14 sa kaulaw: sa literal, uban sa mga lalaki nga nagabaligya sa ila lawas diha sa mga templo. nga batan-on pa. 15Pinaagi sa mga pag-antos, ginatudloan sa Dios ang mga tawo. Nakatuon sila sa pagpaminaw sa iya pinaagi sa mga kasakit.
16“Job, ginalikay ka sa Dios gikan sa katalagman ug ginahatagan ug kagawasan ug kaabundansya, ug mapuno pag-usab ug lamiang mga pagkaon ang imong lamisa. 17Apan karon nahiagom ka sa silot nga angay sa mga daotan. Dili ka gayod makalikay sa hustisya. 18Pagbantay nga dili ka madani sa bahandi ug madala sa dagkong mga suborno. 19Makatabang ba ang imong bahandi o ang imong abilidad sa imong kalisod? 20Ayaw handoma ang kagabhion,36:20 kagabhion: Tingali ang buot ipasabot, ang panahon sa pagsilot sa Dios. ang higayon nga mangalaglag ang mga nasod. 21Pagbantay nga dili ka makahimo ug daotan. Gipaantos ka aron makalikay ka sa paghimo niini.
22“Hunahunaa kon unsa kagamhanan ang Dios. Walay magtutudlo nga sama kaniya. 23Walay makatudlo kaniya kon unsay iyang angayng buhaton, ug walay makasulti kaniya nga nakasala siya. 24Ayaw kalimti ang pagdayeg sa iyang binuhatan sama sa ginahimo sa uban sa ilang pag-awit. 25Nakita sa tanang mga tawo ang iyang binuhatan, apan sa layo lang.36:25 sa layo lang: Tingali ang buot ipasabot nga dili kaayo nila matugkad o masabtan. 26Gamhanan kaayo ang Dios. Dili gayod nato matugkad ang iyang pagkagamhanan, ug dili nato maihap ang iyang edad. 27Gitigom sa Dios diha sa panganod ang inalisngaw sa tubig gikan sa yuta ug gihimo niya kini nga ulan. 28Nagabunok ang ulan gikan sa panganod alang sa mga tawo. 29Walay nahibalo kon unsaon pagkatag sa panganod, ug kon sa unsang paagi magdalogdog ang langit diin nagpuyo ang Dios. 30Tan-awa kon unsaon niya pagpakilat sa iyang palibot, ug kon sa unsang paagi kini mokilab hangtod sa tumoy sa dagat. 31Pinaagi niini nga gahom sa Dios, gidumalahan niya ang mga nasod ug gihatagan ug abunda nga pagkaon ang mga tawo. 32Kuptan niya ang kilat ug mandoan kini sa pag-igo sa iyang gipuntirya. 33Ang dalogdog magpadayag sa umaabot nga bagyo, ug bisan ang mga baka nahibalo nga may bagyo nga umaabot.
