1Eliú continuou:
2“Escutem-me, vocês, os sábios,
ouçam vocês que são entendidos.
3Porque o ouvido testa as palavras,
tal como a língua faz com aquilo que se come.
4Da mesma forma, deveríamos saber escolher aquilo que é reto;
antes de mais, deveríamos definir, entre nós, o que é bom.
5Porque Job disse: ‘Estou inocente e Deus diz-me que não.
6Sou chamado de mentiroso e, no entanto, estou inocente.
Sou tremendamente castigado pelas suas flechas, mesmo sem ter pecado!’
7Haverá alguém semelhante a Job
que bebe zombarias como água?
8Isto é mesmo de pessoas
que passam muito tempo no meio de gente má.
9Pois diz: ‘Para que serve
perder tempo a agradar a Deus?’
10Deem-me atenção, gente de entendimento;
o Deus Todo-Poderoso não pratica o mal,
nem comete qualquer injustiça!
11Mas ele retribui às pessoas conforme o que fazem,
compensa-as segundo merece a sua conduta.
12É coisa que não se discute;
o Deus Todo-Poderoso nunca é mau nem injusto.
13Quem é que lhe entregou o governo da Terra?
Quem pôs o mundo inteiro ao seu cuidado?
14Se Deus viesse a retirar o seu Espírito
e o seu sopro dos homens,
15toda a vida desapareceria
e a humanidade tornar-se-ia novamente em pó.
16Ouçam-me, pois, e tentem compreender.
17Poderia Deus governar, se odiasse a justiça?
Queres tu condenar aquele que é justo e poderoso?
18Quem ousaria condenar este Deus que diz a reis e nobres:
‘Vocês são maus e injustos!’?
19Porque não olha a posição social das pessoas,
nem dá mais atenção ao rico do que ao pobre,
pois de todos foi o Criador.
20Todos podem passar desta vida, dum momento para o outro;
em plena noite, grandes ou pequenos podem partir,
sem qualquer intervenção humana.
21Deus vigia cuidadosamente os caminhos de cada um;
vê todos os seus passos.
22Não há escuridão suficientemente espessa
para ocultar os ímpios aos seus olhos.
23É por isso que Deus não necessita de mais tempo
para analisar os seres humanos
e conduzi-los à sua presença para julgamento.
24Sem questionar, Deus simplesmente destrói,
até o maior dos seres humanos, e o substitui por outro.
25Sabe tudo o que fazem
e, numa só noite, pode deitá-los abaixo.
26À vista de toda a gente,
pode castigá-los como ímpios que são,
27visto que se desviaram de Deus
e não procuraram seguir os seus caminhos.
28Assim, o grito do pobre chegou a Deus.
Sim, ele ouve os gritos dos oprimidos!
29E mesmo que Deus prefira não falar,
quem iria criticá-lo por isso?
Se encobrir a sua face, quem conseguirá contemplá-lo,
seja uma nação inteira ou um indivíduo?
30Pode, igualmente, evitar que um homem ruim governe
e que não haja quem iluda toda uma nação.
31Pois quem jamais disse a Deus:
‘Sofri, apesar de não ter pecado!
32Ensina-me a compreender o que não posso ver!
Se agi mal, não voltarei a fazê-lo!’?
33Deveria Deus recompensar-te, se não confessas a tua culpa?
És tu que tens de fazer a melhor escolha e não eu!
Agora, pois, diz lá o que pensas!
34As pessoas com discernimento e com inteligência estão,
com toda a certeza, comigo.
35Ao afirmarem que Job falou sem conhecimento
não há sabedoria nas suas palavras!
36Job deveria ser provado até ao fim,
pela forma condenável como falou de Deus.
37É que dessa forma acrescenta rebelião, arrogância e blasfémia
aos seus outros pecados contra Deus.”
1Елијуј је наставио своје казивање:
2„Ви мудри, послушајте речи моје;
ви учени, обратите пажњу!
3Јер, беседе се ухом пропитују,
ко што непцем пробају се јела.
4Шта је право, сами разлучимо,
међу собом препознајмо добро.
5Ето, Јов је рекао: ’Праведан сам,
а Бог ми је ускратио моју правду!
6Зар бих о својој правди лагао?
На смрт сам прободен,
а згрешио нисам.’
7Попут Јова има ли човека,
што поругу пије као да је вода;
8који иде за друштвом злотвора,
пријатељује с покварењацима?
9Јер је казао: ’Никаква је корист за човека
да Богу угађа!’
10Зато ме чујте, људи разумног срца:
далеко била од Бога поквареност
и неправедност од Свемоћног!
11Јер по делу он човеку враћа,
човеку узвраћа по путу његовом.
12Бог заиста не ради злобно
и Свемоћни не изврће правду.
13Ко је њему поверио земљу?
Ко ли га је поставио над читавим светом?
14Када би се срцем томе посветио,
па свој дух и дах свој себи задржао,
15свако би тело нестало,
човечанство цело у прах би се вратило.
16Саслушај ме ако разум имаш,
почуј добро речи моје.
17Хоће ли да влада онај који правду мрзи?
Зар ћеш кривим да прогласиш свемогућег Праведника?
18Па он цару каже: ’Ништаријо’,
и племићу: ’Зликовче!’
19Он пристрасан није према главарима
и не повлађује богатом пред сиротим,
јер његових руку сви су они дело.
20Усред ноћи у трену умиру,
скончавају људи потрешени,
моћник нестаје без ичије руке.
21Јер очи његове пут човеков прате,
сваки корак његов он посматра.
22Нема мрака, нема помрчине
злотвора да скрије.
23Јер Бог не одлаже време
кад му човек на суд дође.
24Без истраге моћнике обара,
на њихово место он друге поставља.
25Јер дела њихова њему су знана,
преко ноћи он их одбацује,
сатрвени буду.
26Потире их због њихове злобе,
тамо где и други виде,
27јер су се од њега окренули,
јер нису марили за све његове путеве;
28јер је због њих до њега дошао вапај сиромаха
и плач убогих он је чуо.
29А када он умири, ко да узнемири?
Кад лице сакрије, ко ће да га нађе?
А тако бива и за народ и за човека,
30да безбожник не завлада
и народу не постави замке.
31Зар сме неко Богу да каже:
’Трпео сам, ал’ грешити више нећу.
32Поучи ме оном што не видим;
ако ли сам чинио неправду, више нећу.’
33Хоће ли ти по твоме узвратити
јер ти ово одбијаш?
Али ти бираш, а не ја,
па сада говори оно што знаш.
34Разумни људи ће ми рећи,
а и човек мудар што ме слуша:
35’Немудро збори Јов!
Без поуке су његове речи!’
36О, да би довека Јов кушан био
кад већ одговара као један од покварењака!
37Јер је греху своме и преступ додао,
међу нама он пљеска рукама
и речима многим обасипа Бога.“
