Elifaz
1Então Elifaz o temanita respondeu:
2“Pode uma pessoa fazer alguma coisa para ajudar Deus?
Pode mesmo um sábio ser-lhe útil?
3Tem o Todo-Poderoso algum benefício, se fores justo?
Teria ele algum lucro, se fosses perfeito?
4Chamar-te-á a julgamento ou repreender-te-á,
porque és honesto?
5De forma alguma! Se te castiga é porque és mau!
Os teus pecados são incontáveis!
6Com certeza, recusaste emprestar dinheiro,
a amigos necessitados,
se não fosse em troca de algum penhor de valia;
sim, despojaste-os e deixaste-os sós.
7Deves ter recusado água a gente sedenta
e pão a pessoas famintas.
8Sendo dono de muitas terras e vivendo do fruto delas,
eras honrado diante de todos.
9Mandaste embora viúvas, sem o auxílio de que precisavam,
e houve órfãos que ficaram destroçados.
10Por isso, estás agora rodeado de laços
e de pavores repentinos.
11A escuridão não te deixa ver nada;
é como uma inundação que te afoga.
12Deus está lá no céu,
para lá do firmamento, mais além das estrelas.
13No entanto, atreves-te a pensar assim:
‘Por isso mesmo, não pode ver o que faço!
Como poderá Deus exercer o seu julgamento,
através da espessa escuridão do infinito?
14Porque espessas nuvens o rodeiam e não pode ver;
anda lá por cima, passeando sobre a abóbada celeste!’
15Não te dás conta, tu, de que aqueles
que trilham os velhos caminhos do pecado
16são apanhados, mesmo já na sua mocidade,
e os fundamentos arrastados por uma enchente repentina?
17Eles dizem a Deus:
‘Vai-te embora, Todo-Poderoso! Nada podes fazer por nós!’
18Que Deus me guarde de vir, alguma vez, a dizer tais coisas!
Esquecem-se que foi Deus
quem encheu os seus lares de boas coisas.
19Mas agora os retos verão a sua destruição;
os inocentes rir-se-ão deles.
20‘Vejam bem!’, dirão estes,
‘o último dos nossos inimigos acaba de ser destruído pelo fogo!’
21Para de discutir com Deus!
Tem paz com ele e terás, enfim, descanso!
22Ouve as suas instruções
e armazena-as no teu coração.
23Se te voltares para o Todo-Poderoso
e puseres em ordem tudo o que está mal na tua casa,
então a tua vida será refeita.
24Se abandonares o amor ao dinheiro
e deitares fora o ouro de Ofir,
25então o Todo-Poderoso será para ti como ouro;
será como prata valiosa!
26Então terás prazer no Todo-Poderoso
e olharás para Deus.
27Orarás a ele e te ouvirá;
cumprirás todas as promessas que lhe fizeste.
28Seja o que for que desejares, ser-te-á concedido!
A luz do céu iluminará o caminho à tua frente.
29Quando alguém for humilhado e tu disseres: ‘Coragem!’,
então o humilde será salvo.
30Ele libertará até alguém que não é inocente,
por meio da pureza das tuas mãos.”
Елифас
1Тада је Елифас из Темана узвратио овако:
2„Зар је човек од користи Богу?
Да ли му је мудрац од користи?
3Зар се Свемоћни радује што си праведан?
Је ли му на корист кад путеве своје учиниш без мане?
4Прекорева ли те за богобојазност твоју
и да ли се суди с тобом?
5Није ли голема злоба твоја?
Зар нема краја кривицама твојим?
6А ти си браћи својој безразложно залог узимао,
и са њих си скидао хаљине.
7Изнемоглог водом напојио ниси,
а ни гладном хлеба ниси дао.
8Јесте, ти си човек силан, земљопоседник си,
угледник што у њој живи.
9Тек, удовице си терао празних руку,
кршио си руке сирочади.
10И зато су око тебе замке,
ненадана страхота спопада те;
11или мрак, па не видиш ништа,
силна те је вода потопила.
12Није ли Бог високо на небесима?
Погледај поврх звезда, како су високо!
13А ти питаш: ’Зна ли шта Бог?
Да ли суди кроз таму најгушћу?
14Облаци су скровиште његово, па не види,
он корача по небеском своду.’
15Пута древног зар ћеш се држати,
оног што га утабаше људи покварени;
16они што су однешени кад им време није било,
када им је темеље потопила река?
17Богу су они говорили: ’Прођи нас се!’
И: ’Шта ће Свемоћни да нам ради?’
18А он им је добрима куће препунио.
Зато је од мене подалеко савет зликоваца!
19Видеће то праведници и радоваће се,
ругаће им се недужни:
20’Душмани ће наши баш збрисани бити,
обиље њихово прогутаће пламен!’
21Измири се с Богом, молим те,
и у миру буди, да на тебе добро дође.
22Прихвати, молим те, поуку његових уста
и његове речи у срце своје стави.
23Вратиш ли се Свемоћноме, обновљен ћеш бити;
уклониш ли безакоње из шатора свога,
24одбациш ли злато у прашину
и офирско злато по поточном камењу;
25Свемоћни биће злато твоје,
најчистије сребро твоје.
26Тада ћеш се радовати Свемоћноме,
лице своје подигнућеш Богу.
27Молићеш се њему и он ће те чути,
извршићеш своје завете.
28Остварићеш шта год да одлучиш,
светло ће ти стазе обасјати.
29Кад понизе људе, ти ћеш рећи:
’Узвисите их!’, и Бог ће тада да спасе скрушене.
30Он ће да избави и онога што недужан није,
због чистоће руку твојих избавиће њега.“
