Job
1Resposta de Job:
2“Até quando continuarão a entristecer-me
e a quebrantar-me a alma com tais palavras?
3Já por dez vezes declararam que sou pecador;
não têm vergonha de me tratar assim tão rudemente?
4Se, com efeito, fiz alguma coisa errada,
isso diz respeito somente a mim mesmo.
5Se se têm assim em tão grande valor, vocês mesmos,
então provem a minha baixeza, a minha culpa!
6O que se passa, na realidade, é que Deus me derrubou
e me apanhou na sua rede.
7Grito por ajuda e ninguém me quer ouvir.
Clamo: ‘Violência!’ Mas ninguém me faz justiça.
8Deus entrincheirou-me no meu caminho
e cercou-me de obscuridade.
9Despojou-me da honra,
tirou da minha cabeça a coroa dos meus merecimentos.
10Desfez-me a vida, em todos os aspetos, e deu cabo de mim;
tirou-me a esperança, como quem arranca uma árvore.
11A sua fúria acendeu-se contra mim;
tem-me por seu inimigo.
12Convoca contra mim os seus combatentes,
que avançam e acampam ao redor da minha habitação.
13Pôs longe de mim os meus irmãos;
os que me conhecem comportam-se como estranhos.
14Os meus parentes deixaram-me;
todos os meus conhecidos se esqueceram de mim.
15Os que viviam comigo, em casa,
inclusive aqueles que trabalhavam para mim,
olham-me como se fosse um estranho.
16Chamo um criado e não vem;
nem mesmo que lhe peça por favor!
17O meu hálito tornou-se intolerável para a minha mulher
e os meus irmãos recusam reconhecer-me.
18Até as crianças me desprezam;
mal me levanto, voltam-me as costas e não me ligam.
19Os amigos mais íntimos aborrecem-me;
aqueles por quem tinha mais afeição estão contra mim.
20Só tenho a pele e os ossos;
escapei, por um triz, da morte.
21Ó, meus amigos, tenham piedade de mim!
Porque fui atingido pela ira da mão de Deus.
22Porque hão de pôr-se a perseguir-me como Deus faz?
Não se sentem já satisfeitos por consumirem a minha carne?
23Quem me dera que as minhas palavras fossem escritas!
Sim, que fossem todas gravadas num livro!
24Quem me dera que fossem gravadas a ferro e chumbo,
ficando para sempre esculpidas na rocha!
25Porque eu sei que o meu Redentor vive
e que, por fim, ele se levantará para me defender,
ainda que eu esteja no pó do meu túmulo.
26Depois do meu corpo se consumir,
ainda neste corpo, verei a Deus!
27Nessa altura, ele estará do meu lado;
sim, eu próprio o verei e não outros por mim!
Olharei para ele como amigo e não como estrangeiro;
esta gloriosa esperança enche o meu íntimo de alegria!
28Como é que ousam continuar a perseguir-me,
como se tivessem provas garantidas da minha culpabilidade?
29Ouçam, antes, o meu aviso:
são vocês que se arriscam a um castigo pela vossa atitude!”
Ang Tubag ni Job
1Unya mitubag si Job, 2“Hangtod kanus-a pa ninyo ako paantuson ug sakiton sa inyong mga gipanulti? 3Pila na ka higayon19:3 Pila na ka higayon: sa literal, Napulo ka higayon. nga ginainsulto ninyo ako. Wala na kamo maulaw sa inyong pagdaot kanako. 4Kon nakasala man gayod ako, ako na kanang problema. 5Naghunahuna kamo nga matarong kamo kay kanako, ug giisip ninyo nga ang akong pag-antos nagpamatuod nga nakasala ako. 6Apan ang Dios ang naghimo niini kanako. Siyay nagbutang sa lit-ag sa akong palibot.
7“Nanawag ako sa pagpangayo ug tabang, apan walay mitubag kanako. Nangayo akog hustisya, apan walay mihatag niini kanako. 8Gibabagan sa Dios ang akong agianan aron dili ako makaagi. Gitabonan niyag kangitngit ang akong agianan. 9Gikuha niya ang akong kadungganan ug maayong reputasyon. 10Gipaantos niya ako bisan asa ako molingi hangtod nga daw ikamatay ko na kini. Sama sa kahoyng giibot, gikuhaan niya akog paglaom. 11Labihan gayod ang iyang kasuko kanako, ug giisip niya akong usa sa iyang mga kaaway. 12Daw sama nga nagpadala siyag mga sundalo sa pagsulong kanako. Gipalibotan nila ang akong tolda.
13“Gipalayo niya gikan kanako ang akong mga paryente.19:13 mga paryente: o, mga igsoon. Ang akong mga higala halayo na kanako. 14Wala na ang mga tawo nga duol kanako. Gikalimtan na ako sa akong mga higala. 15Giisip ako sa akong mga bisita ug katabang nga mga babaye nga estranghero. Ang pagtan-aw nila kanako taga-laing lugar. 16Inigtawag ko sa akong sulugoon, dili siya manumbaling, bisan pag magpakilooy ako kaniya. 17Gibahoan sa akong gininhawa ang akong asawa, ug gingilngigan kanako ang akong mga igsoong lalaki. 18Bisan ang gagmayng mga bata nagatamay kanako. Kon makita nila ako,19:18 Kon makita nila ako: o, Kon mobarog ako aron sa pagsulti. kataw-an nila ako. 19Ang tanan kong suod nga mga higala gingil-aran kanako. Gitalikdan ako sa akong mga hinigugma. 20Bukog na lang ako ug panit, ug daw sa kamatyonon na ako.
21“Kaloy-i ninyo ako, mga higala ko. Kaloy-i ninyo ako, kay gipaantos ako sa Dios. 22Nganong ginapaantos pa ninyo ako sama sa gihimo sa Dios kanako? Dili pa ba igo ang inyong pagpaantos kanako? 23Maayo unta kon ang akong mga gipanulti gisulat sa usa ka libro, 24o giayo pagkulit sa bato aron dili mapanas hangtod sa kahangtoran.
25“Apan nasayod ako nga buhi ang akong manlalaban, ug sa kaulahian moabot siya dinhi sa yuta sa paglaban kanako. 26Human madunot ang akong panit ug mobiya na ako sa akong lawas, makita ko ang Dios.19:26 o, Samtang anaa pa ako sa akong lawas, makita ko ang Dios bisan pag nangadunot ang akong panit tungod sa balatian. 27Makita ko siya mismo sa akong mga mata, ug dili na siya mahimong estranghero kanako. Labihan gayod ang akong paghandom nga makita siya.
28“Kon magsige gihapon kamog akusar kanako nga nagaantos ako tungod sa akong sala, 29modangat gayod kaninyo ang makahahadlok nga silot19:29 silot: sa literal, espada. sa Dios. Oo, silotan gayod niya kamo tungod sa iyang kasuko. Unya mahibaloan ninyo nga ginahukman kamo sa Dios.”
