Imitando a humildade de Cristo
1Portanto, se é realmente precioso o consolo que podemos obter em Cristo, se me transmite coragem a sincera afeição que vos tenho, se significa alguma coisa a comunhão espiritual que existe entre nós, através do Espírito de Deus, assim como aquele afeto que se estabelece entre crentes com a mesma fé, 2então que tudo isto, que já me faz tão feliz, seja como que completado pela existência de uma relação perfeita, amando-vos uns aos outros, num sentimento igualmente sincero, concordando nos mesmos propósitos.
3Não façam nada motivados por despique, nem por interesses pessoais, mas sejam humildes: que cada um considere os outros superiores a si mesmo. 4Não pensem unicamente nos vossos interesses, mas procurem também aquilo que interessa aos outros.
5Que haja em vocês a mesma atitude que houve em Cristo Jesus. 6Sendo por natureza Deus, no entanto, não reivindicou para si o ser igual a Deus, 7mas desfez-se das suas regalias próprias, assumindo a forma de um escravo e a semelhança humana. E, encontrando-se nessa condição, 8humilhou-se a ponto de se sujeitar voluntariamente à morte; não a uma morte vulgar, mas à morte da cruz. 9Por isso mesmo, Deus o elevou às posições mais altas e lhe deu um nome que é superior a todos os nomes, 10de tal forma que, em honra desse nome, virão a ajoelhar-se todas as criaturas tanto no céu, como na Terra, como ainda debaixo da Terra. 11E todos, igualmente, reconhecerão que Jesus Cristo é Senhor, o que será mais uma glória para Deus, o Pai!
Resplandecer como astros
12Queridos irmãos, sempre seguiram cuidadosamente as minhas instruções, quando me encontrava no vosso meio. E agora, que estou ausente, devem ainda com maior cuidado desenvolver nas vossas vidas a salvação de Deus, obedecendo-lhe com profunda reverência e temor. 13Porque é Deus quem trabalha em vocês, dando-vos o desejo de lhe obedecer e o poder de fazer o que lhe agrada.
14Em tudo o que fizerem, evitem as queixas constantes, assim como os conflitos, 15para que ninguém tenha nada a censurar-vos. Vivam vidas puras e sinceras como filhos de Deus, embora vivam no meio de uma humanidade corrompida e perversa, mas na qual resplandecem como os astros no firmamento. 16Atenham-se à palavra da vida. Então, quando Cristo voltar, grande será a minha satisfação, verificando que não foi em vão o meu esforço, o meu trabalho no vosso meio. 17E ainda que o meu sangue deva ser derramado, como fazendo parte do mesmo sacrifício a Deus que constitui o serviço da vossa fé, sinto-me feliz e quero compartilhar convosco a minha alegria. 18Alegrem-se também comigo e participem da minha felicidade!
Timóteo e Epafrodito
19Espero, se for da vontade do Senhor Jesus, em breve poder enviar-vos Timóteo, para que, dando-me notícias vossas, isso me encoraje. 20Porque não tenho aqui mais ninguém que tenha, como ele, um real interesse por vocês. 21Pois em geral todos buscam os seus próprios interesses e não os de Cristo. 22Quanto a Timóteo, conhecem-no bem e como tem colaborado comigo ao serviço do evangelho, com a dedicação de um filho para com o seu pai. 23Espero poder enviá-lo logo que saiba melhor o que me vai acontecer aqui. 24E confio no Senhor que também eu mesmo em breve irei ter convosco.
25Para já, julguei necessário mandar-vos de volta o irmão Epafrodito, cooperador e companheiro nas lutas, comissionado por vós para suprir as minhas necessidades. 26Ele sentia muitas saudades vossas. Também estava muito preocupado que tivessem ouvido que ele adoecera. 27E de facto esteve mal, quase à morte, mas Deus teve misericórdia dele. E não só dele, mas também de mim, para que não fosse sobrecarregado com desgostos. 28Por isso, apresso-me a enviá-lo, para que ao vê-lo de novo se sintam felizes, o que certamente irá diminuir as minhas preocupações. 29Recebam-no, pois, com regozijo cristão. Tenham em grande estima pessoas como ele, 30pois pela obra de Cristo chegou a estar bem próximo da morte. E se arriscou assim a vida, foi para fazer por mim aquilo que vos era impossível, por estarem longe.
اتحاد از طريق فروتنی
1ای مسيحيان، آيا يكديگر را تشويق و دلگرم می‌كنيد؟ آيا آنقدر يكديگر را دوست داريد كه به هم كمک كنيد؟ آيا احساس می‌كنيد كه ما همه با هم برادريم و از يک روح برخورداريم؟ آيا دلسوز و همدرد هستيد؟ 2اگر چنين است، يكديگر را محبت نموده، قلباً با هم توافق داشته و همدل و همفكر باشيد، تا مرا واقعاً شاد سازيد.
3خودخواه نباشيد و برای خودنمايی زندگی نكنيد. فروتن باشيد و ديگران را از خود بهتر بدانيد. 4فقط به فكر خودتان نباشيد، بلكه به كار و مسايل ديگران هم توجه نماييد.
فروتنی و سرافرازی مسيح
5شما بايد همان طرز فكری را در پيش گيريد كه مسيح داشت. 6او با اينكه ماهيت خدايی داشت، اما نخواست از اختيار و حق خدايی خود استفاده كند؛ 7بلكه قدرت و جلال خود را كنار گذاشت و به شكل يک بنده درآمد، و شبيه انسانها شد؛ 8و حتی بيش از اين نيز خود را فروتن ساخت، تا جايی كه حاضر شد مانند يک تبهكار، بر روی صليب اعدام شود.
9به همين جهت، خدا او را بی‌نهايت سرافراز كرد و نامی به او بخشيد كه از هر نام ديگری والاتر است، 10تا به نام «عيسی»، هر آنچه در آسمان و بر زمين و زير زمين است، به زانو درآيد، 11و برای جلال خدای پدر، همه به زبان خود اعتراف كنند كه عيسی مسيح، خداوند است.
درخشش زندگی مسيحی
12عزيزان من، زمانی كه نزد شما بودم، سعی می‌كرديد دستورهای مرا اطاعت كنيد. اكنون كه از شما دورم، همين روش را ادامه دهيد و بكوشيد تا با اعمالتان نشان دهيد كه نجات يافته‌ايد، يعنی با اطاعت و احترام عميق به خدا، و دوری از هر آنچه كه موجب ناخشنودی اوست. 13زيرا خدا خودش در وجود شما كار می‌كند تا بتوانيد با ميل و رغبت او را اطاعت نماييد و اعمالی را بجا آوريد كه مورد پسند اوست.
14كارهايتان را بدون غرغر و شكايت انجام دهيد، 15تا كسی نتواند از شما ايراد بگيرد. شما بايد در اين دنيای فاسد كه پر از افراد نادرست و ناخلف است، همچون فرزندان خدا، پاک و بی‌لكه باشيد و در ميان ايشان مانند نور بدرخشيد، 16و كلام حيات‌بخش خدا را به ايشان برسانيد.
آنگاه، به هنگام بازگشت مسيح، من غرق شادی خواهم شد، زيرا نتيجه زحماتی را كه برای شما كشيده‌ام، خواهم ديد. 17حتی اگر لازم باشد، حاضرم آخرين قطرهٔ خونِ خود را برای حفظ ايمانتان بريزم و جانم را مثل قربانی به خدا تقديم كنم و در راه شما فدا شوم. من از اين كار، شادی خواهم نمود و شما را در شادی خود شريک خواهم ساخت. 18شما نيز بايد از اين كار خوشحال باشيد و با من شادی كنيد كه اين افتخار را دارم تا در راه شما جان خود را فدا نمايم.
پولس از تيموتائوس تقدير می‌کند
19اگر خدا بخواهد، بزودی تيموتائوس را نزد شما خواهم فرستاد، تا وقتی نزد من باز می‌گردد، مرا از احوال شما آگاه كند و روحم را شاد سازد. 20هيچكس مانند تيموتائوس، چنين علاقهٔ خالصی نسبت به شما ندارد؛ 21گويا هر کس فقط به مسائل خود می‌انديشد، و به فكر خدمت به مسيح نيست. 22اما شما تيموتائوس را می‌شناسيد؛ او مثل يک فرزند به من كمک كرده تا پيغام انجيل را اعلام نمايم. 23بنابراين، اميدوارم به محض اينكه از انجام كار خود مطلع شدم، تيموتائوس را فوری نزد شما بفرستم؛ 24و اميدوارم به لطف خداوند، خودم هم بزودی نزد شما بيايم.
پولس از اپافروديتوس تقدير می‌کند
25در ضمن، فكر كردم لازم است «اپافروديتوس» را نيز پيش شما بفرستم. او را نزد من فرستاده بوديد تا در وقت احتياج به من كمک كند. من و او با هم مانند برادران واقعی بوده‌ايم و دوش به دوش هم كار كرده‌ايم و جنگيده‌ايم. 26اكنون او را نزد شما می‌فرستم، چون دلش برای همهٔ شما تنگ شده است. خصوصاً غمگين شد از اينكه شنيد شما از بيماری او آگاهی يافته‌ايد. 27در واقع، بيماری او بسيار سخت بود و چيزی نمانده بود كه از پای درآيد. اما خدا، هم به او و هم به من رحم كرد و نگذاشت كه اين غم نيز بر غمهای ديگر من اضافه شود.
28دلم می‌خواهد هر چه زودتر او را نزد شما بفرستم، چون می‌دانم كه از ديدنش واقعاً شاد خواهيد شد؛ همين موضوع باعث خوشحالی من خواهد شد و از بار غمم خواهد كاست. 29پس او را همچون برادری در خداوند به گرمی بپذيريد و از زحمات او قدردانی نماييد، 30زيرا جانش را در راه خدمت به مسيح، به خطر انداخت تا به جای شما كه از من دور هستيد، به من خدمت كند.
