Profecía contra Damasco
1Profecía contra Damasco:
«¡Miren a Damasco!
¡Ya no será una ciudad!
¡Será convertida en un montón de escombros!
2Abandonadas quedarán las ciudades de Aroer;
serán pastizales donde los rebaños
comerán sin que nadie los asuste.
3Efraín perderá la ciudad fortificada;
Damasco se quedará sin realeza.
El remanente de Aram
será como la gloria de los israelitas»,
afirma el Señor de los Ejércitos.
4«En aquel día se debilitará la gloria de Jacob
y se consumirá la gordura de su cuerpo.
5Será como el segador que recoge la mies
y cosecha el grano con su brazo;
será como cuando se recoge el grano
en el valle de Refayin.
6Pero quedarán algunas uvas,
como cuando se golpea el olivo
y dos o tres aceitunas se quedan en las ramas más altas,
y tal vez cuatro o cinco en todas las ramas del árbol»,
afirma el Señor, el Dios de Israel.
7En aquel día buscará el pueblo a su Hacedor;
fijará la mirada en el Santo de Israel.
8Ya no se fijará en los altares,
que son obra de sus manos.
Tampoco volverá la mirada a las imágenes de Aserá
ni a los altares de incienso que sus dedos fabricaron.
9En aquel día las ciudades fortificadas, que fueron abandonadas por causa de los israelitas, serán como lugares abandonados que se convierten en bosques y matorrales. Todo será devastado.
10Porque te olvidaste del Dios de tu salvación;
no te acordaste de la Roca de tu fortaleza.
Por eso, aunque siembres las plantas más selectas
y plantes vides importadas;
11aunque las hagas crecer el día que las plantes
y las hagas florecer al día siguiente,
en el día del dolor y de la enfermedad incurable
la cosecha se malogrará.
12¡Ay del rugido de muchas naciones!
¡Braman como brama el mar!
¡Ay del clamor de los pueblos!
¡Su estruendo es como el de aguas caudalosas!
13Aunque esos pueblos braman como aguas encrespadas;
huyen lejos cuando él los reprende,
arrastrados por el viento como la paja de los cerros,
como el polvo con el vendaval.
14Al atardecer vendrá el terror repentino
y antes del amanecer dejarán de existir.
Tal es el destino de quienes nos despojan;
eso les espera a quienes nos saquean.
نبوت دربارهٔ سوريه و اسرائيل
1اين است پيغام خدا دربارهٔ دمشق:
«دمشق از بين خواهد رفت و تبديل به ويرانه خواهد شد. 2شهرهای ”عروعير“ متروک خواهند شد و گوسفندان در آنجا خواهند خوابيد و كسی نخواهد بود كه آنها را بترساند. 3اسرائيل قدرتش را از دست خواهد داد و دمشق سقوط خواهد كرد. بازماندگان سوريه مانند قوم اسرائيل خوار و ضعيف خواهند شد.» اين را خداوند قادر متعال فرموده است.
4خداوند می‌فرمايد: «عظمت اسرائيل محو خواهد شد و ثروتش از بين خواهد رفت. 5در آن روز، اسرائيل مانند كشتزارهای درهٔ رفائيم خواهد بود كه پس از درو، چيزی در آن باقی نمی‌ماند. 6عدهٔ بسيار كمی از قوم اسرائيل باقی خواهند ماند، همانگونه كه پس از چيدن زيتون دو سه دانه روی شاخه‌های بلند، و چهار پنج دانه نوک شاخه‌های كوچک باقی می‌ماند.» اين را خداوند، خدای اسرائيل فرموده است.
7در آن روز، مردم به سوی آفرينندهٔ خود كه خدای مقدس اسرائيل است روی خواهند آورد، 8و ديگر به بتهايی كه به دست خود ساخته‌اند، يعنی اشيريم و بتهای آفتاب، رو نخواهند نمود. 9در آن روز، شهرهای مستحكم ويران خواهند شد همچون شهرهای حوی‌ها و اموری‌ها كه ساكنانشان آنها را در حين فرار برای اسرائيلی‌ها واگذاشتند.
10ای اسرائيل، تو خدای نجات دهندهٔ خود و «صخرهٔ» مستحكم خويش را فراموش كرده‌ای و درختان می‌كاری تا در زير آنها بتها را بپرستی.17:10 بت‌پرستها باغهای مخصوصی غرس می‌کردند تا در آنجا بتها را بپرستند و ميوهٔ درختان آن را به بتها وقف کنند. نگاه کنيد به 1:29. 11ولی بدان كه حتی اگر در همان روزی كه درختان را می‌كاری آنها نمو كرده، شكوفه آورند، با وجود اين محصولی نخواهند داد. در آن روز، آنچه نصيب شما می‌شود بلای كشنده و درد علاج‌ناپذير خواهد بود.
12قومهای جهان مثل دريا می‌خروشند و همچون طوفان غرش می‌كنند 13و مانند سيل يورش می‌آورند. اما خدا آنها را خاموش می‌كند و به عقب می‌راند. ايشان مانند كاه در برابر باد، و خاک در برابر گردباد هستند. 14در شب رعب و وحشت ايجاد می‌كنند، ولی پيش از فرا رسيدن صبح نابود می‌شوند. اين سزای كسانی است كه سرزمين ما را تاراج می‌كنند و به يغما می‌برند.
