Isaías 30 – NVI-PT & YCB

Nova Versão Internacional

Isaías 30:1-33

Ai da Nação Obstinada!

1“Ai dos filhos obstinados”,

declara o Senhor,

“que executam planos que não são meus,

fazem acordo sem minha aprovação,

para ajuntar pecado sobre pecado,

2que descem ao Egito sem me consultar,

para buscar proteção no poder do faraó,

e refúgio na sombra do Egito.

3Mas a proteção do faraó lhes trará vergonha,

e a sombra do Egito lhes causará humilhação.

4Embora seus líderes tenham ido a Zoã

e seus enviados tenham chegado a Hanes,

5todos se envergonharão

por causa de um povo que lhes é inútil,

que não traz ajuda nem vantagem,

mas apenas vergonha e zombaria.”

6Advertência contra os animais do Neguebe:

Atravessando uma terra hostil e severa,

de leões e leoas, de víboras e serpentes velozes,

os enviados transportam suas riquezas

no lombo de jumentos;

seus tesouros, nas corcovas de camelos,

para aquela nação inútil,

7o Egito, cujo socorro é totalmente inútil.

Por isso eu o chamo Monstro30.7 Hebraico: Raabe. inofensivo.

8Agora vá, escreva isso numa tábua para eles,

registre-o num livro,

para que nos dias vindouros seja um testemunho eterno.

9Esse povo é rebelde; são filhos mentirosos,

filhos que não querem saber da instrução do Senhor.

10Eles dizem aos videntes:

“Não tenham mais visões!”

e aos profetas:

“Não nos revelem o que é certo!

Falem-nos coisas agradáveis,

profetizem ilusões.

11Deixem esse caminho,

abandonem essa vereda

e parem de confrontar-nos

com o Santo de Israel!”

12Por isso diz o Santo de Israel:

“Como vocês rejeitaram esta mensagem,

apelaram para a opressão

e confiaram nos perversos,

13este pecado será para vocês como um muro alto,

rachado e torto,

que de repente desaba, inesperadamente.

14Ele o fará em pedaços

como um vaso de barro,

tão esmigalhado que entre os seus pedaços

não se achará um caco

que sirva para pegar brasas de uma lareira

ou para tirar água da cisterna”.

15Diz o Soberano, o Senhor, o Santo de Israel:

“No arrependimento e no descanso está a salvação de vocês,

na quietude e na confiança está o seu vigor,

mas vocês não quiseram.

16Vocês disseram:

‘Não, nós vamos fugir a cavalo’.

E fugirão!

Vocês disseram:

‘Cavalgaremos cavalos velozes’.

Velozes serão os seus perseguidores!

17Mil fugirão diante da ameaça de um;

diante da ameaça de cinco todos vocês fugirão,

até que vocês sejam deixados

como um mastro no alto de um monte,

como uma bandeira numa colina”.

18Contudo, o Senhor espera o momento de ser bondoso com vocês;

ele ainda se levantará para mostrar-lhes compaixão.

Pois o Senhor é Deus de justiça.

Como são felizes todos os que nele esperam!

19Ó povo de Sião, que mora em Jerusalém, você não vai chorar mais. Como ele será bondoso quando você clamar por socorro! Assim que ele ouvir, responderá a você. 20Embora o Senhor dê o pão da adversidade e a água da aflição a você, o seu mestre não se esconderá mais; com seus próprios olhos você o verá. 21Quer você se volte para a direita quer para a esquerda, uma voz nas suas costas dirá a você: “Este é o caminho; siga-o”. 22Então você tratará como impuras as suas imagens revestidas de prata e os seus ídolos recobertos de ouro; você os jogará fora como um trapo imundo e lhes dirá: “Fora!”

23Ele também mandará a você chuva para a semente que você semear, e a terra dará alimento rico e farto. Naquele dia, o seu gado pastará em grandes prados. 24Os bois e os jumentos que lavram o solo comerão forragem e sal espalhados com forcado e pá. 25No dia do grande massacre, quando caírem as torres, regatos de água fluirão sobre todo monte elevado e sobre toda colina altaneira. 26A luz da lua brilhará como o sol, e a luz do sol será sete vezes mais brilhante, como a luz de sete dias completos, quando o Senhor cuidar das contusões do seu povo e curar as feridas que lhe causou.

27Vejam! De longe vem o Nome do Senhor,

com sua ira em chamas e densas nuvens de fumaça;

seus lábios estão cheios de ira,

e sua língua é fogo consumidor.

28Seu sopro é como uma torrente impetuosa

que sobe até o pescoço.

Ele faz sacudir as nações

na peneira da destruição;

ele coloca na boca dos povos

um freio que os desencaminha.

29E vocês cantarão

como em noite de festa sagrada;

seus corações se regozijarão

como quando se vai, ao som da flauta,

ao monte do Senhor, à Rocha de Israel.

30O Senhor fará que os homens ouçam sua voz majestosa

e os levará a ver seu braço descendo

com ira impetuosa e fogo consumidor,

com aguaceiro, tempestades de raios e saraiva.

31A voz do Senhor despedaçará a Assíria;

com seu cetro a ferirá.

32Cada pancada que com a vara

o Senhor desferir para a castigar

será dada ao som de tamborins e harpas,

enquanto a estiver combatendo com os golpes do seu braço.

33Tofete está pronta já faz tempo;

foi preparada para o rei.

Sua fogueira é funda e larga,

com muita lenha e muito fogo;

o sopro do Senhor,

como uma torrente de enxofre ardente, a incendeia.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Isaiah 30:1-33

1“Ègbé ni àwọn ọmọ fún orílẹ̀-èdè alágídí,”

ni Olúwa wí,

“Fún àwọn tí ó gbé ètò jáde tí kì í ṣe tèmi,

tí wọ́n ń gbìmọ̀ pọ̀, ṣùgbọ́n kì í ṣe nípa Ẹ̀mí mi,

tí wọ́n ń dá ẹ̀ṣẹ̀ lórí ẹ̀ṣẹ̀;

2tí wọ́n lọ sí Ejibiti

láìṣe fún mi,

tí ó ń wá ìrànlọ́wọ́ lọ́dọ̀ Farao fún ààbò,

sí òjìji Ejibiti fún ibi ìsádi.

3Ṣùgbọ́n ààbò Farao yóò jásí ìtìjú fún un yín,

òjìji Ejibiti yóò mú àbùkù bá a yín.

4Bí àwọn olórí rẹ tilẹ̀ wà ní Ṣoani,

tí àwọn ikọ̀ wọn sì ti dé sí Hanisi,

5gbogbo wọn ni a ó dójútì,

nítorí àwọn ènìyàn kan tí kò wúlò fún wọn,

tí kò mú ìrànlọ́wọ́ tàbí àǹfààní wá,

bí kò ṣe àbùkù àti ìdójúti ni.”

6Ọ̀rọ̀-ìmọ̀ sí àwọn ẹranko tí ó wà ní gúúsù:

Láàrín ilẹ̀ ìnira àti ìpọ́njú,

ti kìnnìún àti abo kìnnìún

ti paramọ́lẹ̀ àti ejò olóró,

àwọn ikọ̀ náà kó ẹrù àti ọrọ̀

wọn lẹ́yìn àwọn kẹ́tẹ́kẹ́tẹ́,

àwọn ohun ìní wọn ní orí àwọn ìbákasẹ,

sí orílẹ̀-èdè aláìlérè,

7sí Ejibiti tí ìrànlọ́wọ́ rẹ̀

kò wúlò rárá.

Nítorí náà mo pè é ní

Rahabu aláìlẹ́ṣẹ̀ nǹkan kan.

8Lọ nísinsin yìí, kí o sì kọ ọ́ sí ara wàláà fún wọn,

tẹ̀ ẹ́ sí ara ìwé kíká,

pé fún àwọn ọjọ́ tí ó ń bọ̀

kí ó sì lè jẹ́ ẹ̀rí ayérayé.

9Àwọn wọ̀nyí jẹ́ ọlọ̀tẹ̀ ènìyàn

àti ẹlẹ́tanu ọmọ,

àwọn ọmọ tí wọn kò ṣetán láti tẹ́tí sí

ìtọ́ni Olúwa.

10Wọ́n sọ fún àwọn aríran pé,

“Ẹ má ṣe rí ìran mọ́!”

Àti fún àwọn wòlíì,

“Ẹ má ṣe fi ìran ohun tí ó tọ́ hàn wá mọ́!

Ẹ sọ ohun tí ó tura fún wa,

ẹ sàsọtẹ́lẹ̀ ẹ̀tàn.

11Ẹ fi ọ̀nà yìí sílẹ̀,

ẹ kúrò ní ọ̀nà yìí

ẹ dẹ́kun à ń dojú ìjà kọ wá

pẹ̀lú Ẹni Mímọ́ Israẹli!”

12Nítorí náà, èyí ni ohun tí Ẹni Mímọ́ Israẹli wí:

“Nítorí pé ẹ ti kọ ọ̀rọ̀ yìí sílẹ̀,

ẹ gbára lé ìnilára

kí ẹ sì gbẹ́kẹ̀lé ẹ̀tàn,

13ẹ̀ṣẹ̀ yìí yóò rí fún ọ

gẹ́gẹ́ bí ògiri gíga, tí ó sán tí ó sì fì

tí ó sì wó lójijì, àti ní ìṣẹ́jú kan.

14Yóò sì fọ́ ọ sí wẹ́wẹ́ bí àpáàdì

tí a fọ́ pátápátá

àti pé a kò ní rí ẹ̀rún kan nínú àfọ́kù rẹ̀,

fún mímú èédú kúrò nínú ààrò

tàbí gbígbọ́n omi jáde kúrò nínú àmù.”

15Èyí ni ohun tí Olúwa Olódùmarè, Ẹni Mímọ́ ti Israẹli wí:

“Nínú ìrònúpìwàdà àti ìsinmi ni ìgbàlà rẹ wà,

ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́ àti ìgbẹ́kẹ̀lé ni agbára rẹ wà,

ṣùgbọ́n ìwọ kì yóò ní ọ̀kankan nínú wọn.

16Ẹ̀yin wí pé, ‘bẹ́ẹ̀ kọ́, àwa yóò sálọ lórí ẹṣin.’

Nítorí náà ẹ̀yin yóò sá!

Ẹ̀yin wí pé, ‘Àwa yóò gun àwọn ẹṣin tí ó yára lọ.’

Nítorí náà àwọn tí ń lé e yín yóò yára!

17Ẹgbẹ̀rún yóò sá

nípa ìdẹ́rùbà ẹnìkan;

nípa ìdẹ́rùbà ẹni márùn-ún

gbogbo yín lẹ ó sálọ,

títí a ó fi yín sílẹ̀

àti gẹ́gẹ́ bí igi àsíá ní orí òkè,

gẹ́gẹ́ bí àsíá lórí òkè.”

18Síbẹ̀síbẹ̀ Olúwa sì fẹ́ ṣíjú àánú wò ọ́;

ó dìde láti ṣàánú fún ọ.

Nítorí Olúwa jẹ́ Ọlọ́run ìdájọ́.

Ìbùkún ni fún gbogbo àwọn tí ó dúró dè é!

19Ẹ̀yin ènìyàn Sioni, tí ń gbé ní Jerusalẹmu, ìwọ kì yóò sọkún mọ́. Báwo ni àánú rẹ̀ yóò ti pọ̀ tó nígbà tí ìwọ bá kígbe fún ìrànlọ́wọ́! Bí ó bá ti gbọ́, òun yóò dá ọ lóhùn. 20Bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé Olúwa fún ọ ní àkàrà ìyà àti omi ìpọ́njú, àwọn olùkọ́ rẹ kì yóò fi ara sin mọ́; pẹ̀lú ojú rẹ ni ìwọ ó rí wọn. 21Bí o bá yí sápá ọ̀tún tàbí apá òsì, etí rẹ yóò máa gbọ́ ohùn kan lẹ́yìn rẹ, wí pé, “Ọ̀nà nìyìí, máa rìn nínú rẹ̀.” 22Lẹ́yìn náà ni ẹ ó ba àwọn ère yín jẹ́ àwọn tí ẹ fi fàdákà bò àti àwọn ère tí ẹ fi wúrà bò pẹ̀lú, ẹ ó sọ wọ́n nù bí aṣọ tí obìnrin fi ṣe nǹkan oṣù ẹ ó sì wí fún wọn pé, “Ẹ kúrò níbí!”

23Òun yóò sì rọ òjò fún un yín sí àwọn irúgbìn tí ẹ gbìn sórí ilẹ̀, oúnjẹ tí yóò ti ilẹ̀ náà wá yóò ní ọ̀rá yóò sì pọ̀. Ní ọjọ́ náà ni àwọn ẹran ọ̀sìn yín yóò máa jẹ koríko ní pápá oko tútù tí ó tẹ́jú. 24Àwọn màlúù àti àwọn kẹ́tẹ́kẹ́tẹ́ tí ó ń tú ilẹ̀ yóò jẹ oúnjẹ àdídùn tí a fi àmúga àti ṣọ́bìrì fọ́nkálẹ̀. 25Ní ọjọ́ tí ọ̀pọ̀lọpọ̀ yóò sọ ẹ̀mí wọn nù nígbà tí ilé ìṣọ́ yóò wó lulẹ̀, odò omi yóò sàn lórí òkè gíga àti lórí àwọn òkè kékeré. 26Òṣùpá yóò sì tàn bí oòrùn, àti ìtànṣán oòrùn yóò mọ́lẹ̀ ní ìlọ́po méje, gẹ́gẹ́ bí ìmọ́lẹ̀ odidi ọjọ́ méje, nígbà tí Olúwa yóò di ojú ọgbẹ́ àwọn ènìyàn rẹ̀ tí yóò sì wo ọgbẹ́ tí ó ti dá sí wọn lára sàn.

27Kíyèsi i, orúkọ Olúwa ti òkèèrè wá

pẹ̀lú ìbínú gbígbóná àti kurukuru

èéfín tí ó nípọn;

ètè rẹ̀ kún fún ìbínú

ahọ́n rẹ̀ sì jẹ́ iná ajónirun.

28Èémí rẹ̀ sì dàbí òjò alágbára,

tí ó rú sókè dé ọ̀run.

Ó jọ àwọn orílẹ̀-èdè nínú kọ̀ǹkọ̀sọ̀;

ó sì fi sí ìjánu ní àgbọ̀n àwọn ènìyàn

láti ṣì wọ́n lọ́nà.

29Ẹ̀yin ó sì kọrin

gẹ́gẹ́ bí i ti alẹ́ tí ẹ̀ ń ṣe àjọyọ̀ àpéjọ mímọ́,

ọkàn yín yóò yọ̀

gẹ́gẹ́ bí ìgbà tí àwọn ènìyàn gòkè lọ pẹ̀lú fèrè

sí orí òkè Olúwa,

àní sí àpáta Israẹli.

30Olúwa yóò jẹ́ kí wọn ó gbọ́ ohùn ògo rẹ̀

yóò sì jẹ́ kí wọ́n rí apá rẹ̀ tí ó ń bọ̀ wálẹ̀

pẹ̀lú ìbínú gbígbóná àti iná ajónirun,

pẹ̀lú mọ̀nàmọ́ná, àrá àti yìnyín.

31Ohùn Olúwa yóò fọ́ Asiria túútúú,

pẹ̀lú ọ̀pá aládé rẹ̀ ni yóò lù wọ́n bolẹ̀.

32Ẹgba kọ̀ọ̀kan tí Olúwa bá gbé lé wọn

pẹ̀lú ọ̀pá ìjẹníyà rẹ̀

yóò jẹ́ ti ṣaworo àti ti dùùrù,

gẹ́gẹ́ bí ó ti ń bá wọn jà lójú ogun

pẹ̀lú ìkùùkuu láti apá rẹ̀.

33A ti tọ́jú Tofeti sílẹ̀ tipẹ́tipẹ́,

a ti tọ́jú rẹ̀ sílẹ̀ fún ọba.

Ojú ààrò rẹ̀ ni a ti gbẹ́ jì tí ó sì fẹ̀,

pẹ̀lú ọ̀pọ̀lọpọ̀ iná àti igi ìdáná;

èémí Olúwa,

gẹ́gẹ́ bí ìṣàn sulfuru ń jó ṣe mú un gbiná.