A Oração de Habacuque
1Oração do profeta Habacuque. Uma confissão.
2Senhor, ouvi falar da tua fama;
tremo diante dos teus atos, Senhor.
Realiza de novo, em nossa época, as mesmas obras,
faze-as conhecidas em nosso tempo;
em tua ira, lembra-te da misericórdia.
3Deus veio de Temã,
o Santo veio do monte Parã.
Pausa3.3 Hebraico: Selá; também nos versículos 9 e 13.
Sua glória cobriu os céus,
e seu louvor encheu a terra.
4Seu esplendor era como a luz do sol;
raios lampejavam de sua mão,
onde se escondia o seu poder.
5Pragas iam adiante dele;
doenças terríveis seguiam os seus passos.
6Ele parou, e a terra tremeu;
olhou, e fez estremecer as nações.
Montes antigos se desmancharam;
colinas antiquíssimas se desfizeram.
Os caminhos dele são eternos.
7Vi a aflição das tendas de Cuchã;
tremiam as cortinas das tendas de Midiã.
8Era com os rios que estavas irado, Senhor?
Era contra os riachos o teu furor?
Foi contra o mar que a tua fúria transbordou
quando cavalgaste com os teus cavalos
e com os teus carros vitoriosos?
9Preparaste o teu arco;
pediste muitas flechas.
Pausa
Fendeste a terra com rios;
10os montes te viram e se contorceram.
Torrentes de água desceram com violência;
o abismo estrondou,
erguendo as suas ondas.
11O sol e a lua pararam em suas moradas,
diante do reflexo de tuas flechas voadoras,
diante do lampejo de tua lança reluzente.
12Com ira andaste a passos largos por toda a terra
e com indignação pisoteaste as nações.
13Saíste para salvar o teu povo,
para libertar o teu ungido.
Esmagaste o líder da nação ímpia,
tu o desnudaste da cabeça aos pés.
Pausa
14Com as suas próprias flechas lhe atravessaste a cabeça,
quando os seus guerreiros saíram
como um furacão para nos espalhar
com maldoso prazer,
como se estivessem prestes a devorar
o necessitado em seu esconderijo.
15Pisaste o mar com teus cavalos,
agitando as grandes águas.
16Ouvi isso, e o meu íntimo estremeceu,
meus lábios tremeram;
os meus ossos desfaleceram;
minhas pernas vacilavam.
Tranquilo, esperarei o dia da desgraça,
que virá sobre o povo que nos ataca.
17Mesmo não florescendo a figueira
e não havendo uvas nas videiras,
mesmo falhando a safra de azeitonas
e não havendo produção de alimento nas lavouras,
nem ovelhas no curral,
nem bois nos estábulos,
18ainda assim eu exultarei no Senhor
e me alegrarei no Deus da minha salvação.
19O Senhor, o Soberano, é a minha força;
ele faz os meus pés como os do cervo;
faz-me andar em lugares altos.
Para o mestre de música. Para os meus instrumentos de cordas.
Ang Pag-ampo ni Habakuk
1Pag-ampo ni Habakuk ang Propeta.3:1 Sa Hebreo may sumpay pa nga “sumala sa shigionoth.” Posible nga nagasugilon kini kon unsaon pag-awit ang mao nga pag-ampo o unsa nga instrumento ang tukaron kon awiton kini.
2“Ginoo nadungog nako ang imong kabantugan. Mobarog ako sa pagyukbo sa imong nahimo, Ginoo. Ibalik kini sa among panahon, sa among takna ipaila kini; sa kapungot hinumdumi ang kaluoy.”
3“Ang Dios miabot gikan sa Teman, Ang Labing Balaan gikan sa bukid sa Paran. Ang iyang himaya mitakob sa kalangitanug ang mga pagdayig mipuno sa kalibotan.” 4Ang iyang kabantugan sama sa pagsaka sa adlaw bidlisiw mikidlat sa iyang mga kamot; diin ang iyang gahum gitagoan. 5Ang katalagman niadto sa iyang atubangan; mga peste misunod sa iyang mga lakang. 6Siya mibarug, ug nauyog ang kalibotan; siya mitan-aw, ug mipakurog sa kanasuran sa kalibutan. Ang karaang kabukiran nagupok, ug ang tigulang na kaayo nga mga bungtod nangatumpag-apan siya nagapadayon sa kahangturan. 7Nakita ko ang mga tolda sa Kushan sa kalisod. Ang puloy-anan sa Median naghig-waos.
8-9“Nasuko ka ba sa kasapaan, Ginoo? Ang imo bang kapungot sa agos sa tubig? Napungot ka ba sa kadagatan sa dihang misakay ka sa imong mga kabayo ug ang imong mga karwahi sa kadaogan.” Imong gipadayag ang imong pana, gitawag mo ang gapasan sa pana, gipikas mo ang kalibotan pinaagi sa sapa. 10Ang bukid nakakita kanimo ug daw lawas nga nalubag. Ang sulog sa tubig mibanlas kanimo; ang kinahiladman midaguok ug miisa sa iyang balud paitaas. 11“Ang adlaw ug ang buwan nagpakahilum didto sa kalangitan sa pagkidlap sa imong nagalupad mong mga pana, sa pagkidlat sa nagasidlak mong mga bangkaw.” 3:11 Ang buot ipasabot, natabonan ug panganod ang adlaw ug ang bulan, busa ang ilang kahayag wala makadaog sa kahayag sa kilat.
12“Sa imong kapungot milatas ikaw sa kalibotan ug sa imong kasuko gilain nimo ang kanasuran. 13Mitungha ikaw aron ipalingkawas nimo ang imong katawhan, aron luwason mo ang imong dinihogan. Gidugmok nimo ang pangulo sa yuta sa kadautan, gihuboan mo siya gikan sa ulo ngadto sa tiil. 14Uban sa kaugalingong niyang bangkaw gitusok mo ang iyang ulo. Sa dihang ang iyang mangugubat misulong aron pagsalibwag kanamo. Nagpanglaway ingon sa mulamoy sa makaluluoy nga anaa sa ilang gitagoan. 15Uban sa kaugalingong niyang bangkaw gitusok mo ang iyang ulo. Sa dihang ang iyang mangugubat misulong aron pagsalibwag kanamo. Nagpanglaway ingon sa mulamoy sa makaluluoy nga anaa sa ilang gitagoan.”
Ang Reaksyon ni Habakuk sa Gipadayag sa Ginoo Kaniya
16Nakadungog ako ug ang kasing-kasing ko daw gidukdok, ang akong mga ngabil mikurog sa tingog niini. Kadaut miabot sa akong mga bukog, ug ang akong mga tuhod miuyog, Apan ako magpaabut sa adlaw sa katalagman sa nasud nga misakop kanamo. 17Bisan kong ang kahoyng igera dili na mamuak, ug wala nay ubas sa kaparasan, bisan kon ang abut sa olibo mapakyas ug ang kayutaan dili na mohatag sa iyang pagkaon, bisan kon wala nay karnero diha sa toril, ug wala nay baka sa iyang butanganan, 18Apan ako magakalipay diha sa Ginoo, magmalipayon ako diha sa Dios nga akong Manluluwas. 19Ang Makagagahun nga Dios mao ang akong kusog; gihimo niya ang akong mga tiil sama sa tiil sa lagsaw, gisangkapan niya ako aron makayatak sa mga habog.
