O Amado
1Como você é linda, minha querida!
Ah, como é linda!
Seus olhos, por trás do véu, são pombas.
Seu cabelo é como um rebanho de cabras
que vêm descendo do monte Gileade.
2Seus dentes são como um rebanho de ovelhas
recém-tosquiadas que vão subindo do lavadouro.
Cada uma tem o seu par;
não há nenhuma sem crias.
3Seus lábios são como um fio vermelho;
sua boca é belíssima.
Suas faces, por trás do véu,
são como as metades de uma romã.
4Seu pescoço é como a torre de Davi,
construída como arsenal.
Nela estão pendurados mil escudos,
todos eles escudos de heroicos guerreiros.
5Seus dois seios são como filhotes de cervo,
como filhotes gêmeos de uma gazela
que repousam entre os lírios.
6Enquanto não raia o dia
e as sombras não fogem,
irei à montanha da mirra
e à colina do incenso.
7Você é toda linda, minha querida;
em você não há defeito algum.
8Venha do Líbano comigo, minha noiva,
venha do Líbano comigo.
Desça do alto do Amana,
do topo do Senir, do alto do Hermom,
das covas dos leões
e das tocas dos leopardos nas montanhas.
9Você fez disparar o meu coração,
minha irmã, minha noiva;
fez disparar o meu coração
com um simples olhar,
com uma simples joia dos seus colares.
10Quão deliciosas são as suas carícias,
minha irmã, minha noiva!
Suas carícias são mais agradáveis que o vinho,
e a fragrância do seu perfume
supera o de qualquer especiaria!
11Os seus lábios gotejam a doçura
dos favos de mel, minha noiva;
leite e mel estão debaixo da sua língua.
A fragrância das suas vestes
é como a fragrância do Líbano.
12Você é um jardim fechado,
minha irmã, minha noiva;
você é uma nascente fechada,
uma fonte selada.
13De você brota um pomar de romãs
com frutos seletos,
com flores de hena e nardo,
14nardo e açafrão, cálamo e canela,
com todas as madeiras aromáticas,
mirra e aloés e as mais finas especiarias.
15Você é4.15 Ou Eu sou (na voz da Amada) uma fonte de jardim,
um poço de águas vivas,
que descem do Líbano.
A Amada
16Acorde, vento norte!
Venha, vento sul!
Soprem em meu jardim,
para que a sua fragrância
se espalhe ao seu redor.
Que o meu amado entre em seu jardim
e saboreie os seus deliciosos frutos.
Он
1Лепа си, вољена моја, лепа си!
Очи су твоје голубице иза вела твога,
коса ти је попут стада коза
што се спушта низ гору Галад.
2Зуби су ти као стадо остриганих оваца што долази са купања.
Свака од њих близанце носи и јалове међу њима нема.
3Усне су ти попут нити скерлета,
а уста су ти љупка.
Као кришка нара
чело је твоје иза вела твога.
4Твој је врат као кула Давидова,
начињена од поређаног камења.
Хиљаду штитова висе на њој,
све штитови од ратника.
5Груди су твоје као ланад,
близанци срнини
који пасу међу љиљанима.
6Док дан не мине
и сенке не ишчиле
отићи ћу на брдо смирнино
и на гору од тамјана.
7Сва си лепа, вољена моја,
и на теби мане нема.
8Хајде са мном са Ливана, невесто,
хајде са мном са Ливана!
Сиђи са врха Амана,
са врха Сенира и Ермона;
из брлога лавова
и с гора рисових.
9Срце си ми украла, сестро моја, невесто!
Срце си ми украла
једним погледом очију својих,
једним украсом огрлице своје.
10Како је лепа љубав твоја,
сестро моја, невесто!
Љубав је твоја од вина боља
и мирис уља твојих од свих зачина.
11Са усана твојих мед капље, о, невесто!
Мед и млеко под твојим су језиком,
а мирис хаљина твојих
је мирис Ливана.
12Врт закључан ти си, сестро моја, невесто;
врело затворено, запечаћен извор.
13Твоји су изданци царски врт нарова
с најбољим плодовима,
са каном и нардом;
14са нардом и шафраном,
са мирисном трском и циметом,
са свим стаблима тамјана,
смирне и алоје,
са свим пробраним зачинима.
15Ти си врело вртовима,
извор воде што жубори
и с Ливана тече.
Она
16Пробуди се, северни ветре!
Дођи, јужни ветре!
Дуни, вртом мојим,
нек полете његови зачини.
Нека дође мој вољени у свој врт,
нека једе од пробраног воћа.
