Psalmii 90 – NTLR & HLGN

Nouă Traducere În Limba Română

Psalmii 90:1-17

Cartea IV

(Psalmii 90–106)

Psalmul 90

O rugăciune a lui Moise, omul lui Dumnezeu.

1Stăpâne, Tu ai fost un adăpost pentru noi

din generație în generație.

2Înainte ca să se fi născut munții,

înainte ca Tu să fi plăsmuit pământul și lumea,

din veșnicie în vecie, Tu ești Dumnezeu.

3Tu întorci pe oameni în țărână,

spunându‑le: „Întoarceți‑vă, fii ai omului!“

4Căci o mie de ani, în ochii Tăi,

sunt ca ziua de ieri care a trecut,

ca o strajă a nopții4 Vezi nota de la 63:6..

5Tu îi mături pe oameni ca prin somn;

ei sunt ca iarba care răsare dimineața.

6Deși răsare dimineața, ea trece repede,

așa încât seara este veștejită și se usucă.

7Suntem mistuiți de mânia Ta

și îngroziți de furia Ta.

8Ai pus nelegiuirile noastre înaintea Ta

și ai adus păcatele noastre ascunse la lumina feței Tale.

9Toate zilele noastre trec sub apăsarea mâniei Tale;

anii noștri se sfârșesc repede, ca un oftat.

10Zilele anilor noștri ajung la șaptezeci,

iar dacă avem putere – chiar până la optzeci,

cei mai mulți dintre ei sunt10 Sau: slava [mândria] lor este. numai necaz și trudă,

căci trec repede, iar noi zburăm.

11Cine cunoaște tăria mâniei Tale

și furia Ta, care este precum teama de Tine?

12Învață‑ne să ne numărăm bine zilele,

ca să avem parte de o inimă înțeleaptă!

13Întoarce‑Te, Doamne! Până când?

Ai milă de robii Tăi!

14Satură‑ne dimineața cu îndurarea Ta,

iar noi vom striga de bucurie și ne vom veseli în toate zilele noastre.

15Înveselește‑ne pentru tot atâtea zile în care ne‑ai asuprit

și pentru tot atâția ani în care am văzut nenorocirea!

16Să se arate robilor Tăi lucrarea Ta

și măreția Ta – fiilor lor!

17Fie peste noi bunăvoința17 Sau: splendoarea. Stăpânului, Dumnezeul nostru.

Statornicește pentru noi lucrarea mâinilor noastre!

Da, statornicește lucrarea mâinilor noastre!

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 90:1-17

Salmo 90Salmo 90 Ang titulo sa Hebreo: Ang pangamuyo ni Moises nga alagad sang Dios.

Ang Dios kag ang Tawo

1Ginoo, ikaw ang amon puluy-an halin pa sang una.

2Sa wala mo pa matuga ang mga bukid kag ang kalibutan, ikaw na ang Dios,

kag ikaw gihapon ang Dios sa wala sing katapusan.

3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sang tawo;

ginabalik mo siya sa duta nga amo ang iya ginhalinan.

4Ang isa ka libo ka tuig sa amon daw isa lang ka adlaw sa imo nga nagligad na,

ukon daw malip-ot lang nga oras sa kagab-ihon.

5Ginabutangan mo sang katapusan ang amon kabuhi pareho sa damgo

6ukon pareho sa hilamon nga nagaulhot kag nagatubo kon aga, pero pagkahapon nagakalaya kag nagakapatay.

7Ang imo kaakig sa amon nagapahadlok kag nagalaglag sa amon.

8Nakita mo ang amon mga sala.

Bisan ang mga sala nga nahimo namon sa tago hayag sa imo presensya.

9Matuod nga sa imo kaakig mapatay kami;

matapos ang amon kabuhi sa daw isa lang ka panghayhay.

10Ang kalawigon sang amon kabuhi 70 ka tuig, ukon 80 ka tuig kon mabakod kami.

Pero bisan pa ang pinakamaayo namon nga mga tinuig madamo sang mga kagamo kag kalisod.

Matuod gid man nga sa indi madugay matapos ang amon kabuhi kag madula kami.

11Wala sing may nakaeksperiensya sang imo bug-os nga kaakig.

Kag samtang nagadugang ang amon ihibalo sa imo kaakig nagadugang man ang amon pagtahod sa imo.

12Paintiendiha kami nga kalip-ot lang sang amon kabuhi,

agod mangin mainalamon kami sa amon pagkabuhi.

13Ginoo, hasta san-o pa bala ang imo kaakig sa amon?

Talupangda kag kaluoyi kami nga imo mga alagad.

14Kada aga ipakita ang imo gugma sa amon agod magkanta kami sa kalipay kag mangin malipayon kami sa bug-os namon nga kabuhi.

15Hatagi kami sang kalipay nga pareho kalawig sa mga tinuig nga ginsilutan mo kami kag ginpaantos.

16Ipakita sa amon nga imo mga alagad, kag sa amon mga kaliwat, ang imo makatilingala nga binuhatan kag ang imo pagkagamhanan.

17Ginoo nga amon Dios, kabay pa nga pakamaayuhon mo kami kag hatagan sang kadalag-an sa tanan namon nga mga ginahimo.