Psalmul 38
Un psalm al lui David spre aducere-aminte.
1Doamne, nu mă mai mustra în mânia Ta
și nu mă mai disciplina în furia Ta!
2Căci săgețile Tale m‑au străpuns,
mâna Ta a coborât asupra mea.
3Din cauza mâniei Tale, nu mai este nimic sănătos în trupul meu,
niciun os nu mai este întreg din cauza păcatului meu.
4Căci nelegiuirile mele mă copleșesc, ca o povară grea;
sunt prea grele pentru mine.
5Rănile mele duhnesc, putrezesc,
din cauza nebuniei mele.
6Sunt încovoiat, peste măsură de gârbovit.
Toată ziua umblu bocind.
7Coapsele‑mi sunt pline de arsuri,
nu mai este nimic sănătos în trupul meu!
8Sunt atât de slăbit și de zdrobit!
Mă tânguiesc din cauza suspinelor inimii mele.
9Stăpâne, știi toate dorințele mele,
iar suspinele mele nu‑ți sunt ascunse!
10Mi se zbate inima, puterile mă părăsesc,
nici chiar lumina ochilor mei nu o mai am!
11Cei care mă iubesc, prietenii mei, nu stau aproape de rana mea,
cei apropiați mie stau deoparte.
12Cei ce caută să‑mi ia viața își întind cursele;
cei ce‑mi doresc răul pun la cale sfârșitul meu
și toată ziua urzesc numai înșelătorii.
13Eu însă nu aud, întocmai ca un surd;
ca un mut care nu‑și deschide gura!
14Am ajuns ca omul care nu aude
și a cărui gură nu mai are răspuns.
15Totuși, nădăjduiesc în Tine, Doamne!
Tu vei răspunde, Stăpâne, Dumnezeul meu!
16Căci am zis: „Să nu se bucure din cauza mea,
atunci când îmi alunecă piciorul, să nu se laude pe seama mea!“
17Chiar acum sunt gata să mă împiedic,
iar durerea mă însoțește întotdeauna.
18Îmi mărturisesc nelegiuirea;
păcatul meu mă frământă.
19Dușmanii mei sunt mulți și plini de viață19 Sau: și fără motiv.,
și cei ce mă urăsc fără motiv sunt fără număr.
20Cei ce răsplătesc binele cu rău
mi se opun, când eu urmăresc binele.
21Nu mă părăsi, Doamne!
Dumnezeul meu, nu Te îndepărta de mine!
22Vino degrabă în ajutorul meu,
Stăpâne, Mântuirea mea!
دعای انسان رنجور
1ای خداوند، هنگامی كه غضبناک و خشمگين هستی مرا تنبيه نكن. 2تيرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام. 3در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهايم در هم كوبيده شده‌اند. 4زيرا گناهانم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگينی می‌كنند. 5به سبب حماقتم، زخمهايم متعفن و چركين شده‌اند. 6به خود می‌پيچم و به کلی خميده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به اين سو و آن سو می‌روم. 7از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است. 8تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.
9خداوندا، تمام آرزوهايم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشيده نيست. 10قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بين رفته و چشمانم كم نور شده است. 11دوستان و رفقايم به سبب اين بلايی كه بر من عارض شده، از من فاصله می‌گيرند و همسايگانم از من دوری می‌كنند. 12آنانی كه قصد جانم را دارند، برايم دام می‌گذارند و كسانی كه در صدد آزارم هستند، به مرگ تهديدم می‌كنند و تمام روز عليه من نقشه می‌كشند.
13من همچون شخص كری هستم كه نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم كه نمی‌تواند سخن بگويد. 14مثل كسی هستم كه به سبب كری قادر نيست پاسخ دهد.
15ای خداوند، اميدوارم و يقين دارم كه تو به من پاسخ خواهی داد. 16نگذار دشمنانم به ناكامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند. 17نزديک است از پای درآيم؛ اين بيماری، دائم مرا عذاب می‌دهد.
18من به گناهانم اعتراف می‌كنم و از كردار خود غمگين و پشيمانم. 19دشمنانم سالم و نيرومند هستند؛ كسانی كه از من نفرت دارند بسيارند. 20آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زيرا من كوشش می‌كنم كار نيک انجام دهم.
21خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور مباش. 22ای خداوند، تو نجات دهندهٔ من هستی، به كمكم بشتاب!
