1Vedeți ce dragoste ne‑a dăruit Tatăl: să fim numiți copii ai lui Dumnezeu. Și suntem! De aceea nu ne cunoaște lumea: pentru că nu L‑a cunoscut nici pe El. 2Preaiubiților, acum suntem copii ai lui Dumnezeu. Și ce vom fi n‑a fost arătat încă, dar știm că, atunci când Se va arăta El2 Sau: când se va arăta ce vom fi., vom fi asemenea Lui, pentru că‑L vom vedea așa cum este. 3Oricine are speranța aceasta în El se curățește, așa cum și El este curat.
4Oricine face4 Gr.: poieo. Acest verb are o arie semantică largă, incluzând sensuri precum a crea; a realiza; a înfăptui; a pregăti; a trăi. păcatul4 În v. 4-9 Ioan tratează problema păcatului ca mod de viață. Vezi și nota de la 2:1., face și fărădelegea; iar păcatul este fărădelege. 5Știți că El a fost arătat ca să îndepărteze păcatele; și în El nu este păcat. 6Oricine rămâne în El nu trăiește în păcat; oricine trăiește în păcat nu L‑a văzut, nici nu L‑a cunoscut. 7Copilașilor, nimeni să nu vă ducă în rătăcire! Cel ce face dreptatea este drept, așa cum Acela este drept. 8Cel ce face păcatul8 În această serie de versete este întâlnită o tensiune între ideea de păcat accidental, pe de‑o parte, și păcat săvârșit cu încăpățânare și împietrire, pe de altă parte. Acesta din urmă a devenit un mod de viață, persoana în cauză nefiind dispusă să se pocăiască. este de la diavolul8, 10 Gr.: diabolos, care înseamnă bârfitor, defăimător, calomniator., pentru că diavolul păcătuiește de la început. Pentru aceasta a fost arătat Fiul lui Dumnezeu: ca să distrugă lucrările diavolului. 9Oricine este născut din Dumnezeu nu trăiește în păcat, pentru că sămânța lui Dumnezeu rămâne în el. Și el nu poate continua să păcătuiască9 Este aceeași idee a stăruinței în păcatul intenționat și în împietrire. Contextul sugerează un stil de viață păcătos, fără remușcări., fiindcă a fost născut din Dumnezeu. 10Prin aceasta sunt scoși la iveală copiii lui Dumnezeu și copiii diavolului. Oricine nu face dreptatea nu este de la Dumnezeu, și nici cel ce nu‑l iubește pe fratele său.
Să ne iubim unii pe alții
11Acesta este mesajul pe care l‑ați auzit de la început: să ne iubim unii pe alții, 12nu precum Cain, care era de la cel rău și care l‑a ucis pe fratele lui. Și de ce l‑a ucis? Pentru că faptele lui Cain erau rele, iar cele ale fratelui său erau drepte. 13Nu fiți uimiți, fraților, dacă lumea vă urăște. 14Noi știm că am trecut de la moarte la viață, pentru că îi iubim pe frați; cine nu iubește rămâne în moarte. 15Oricine își urăște fratele este un ucigaș. Și știți că niciun ucigaș nu are viața veșnică rămasă15 Gr.: meno, un verb cheie în argumentul teologic ioanin. în el. 16Prin aceasta am cunoscut dragostea: prin faptul că El Și‑a dat viața pentru noi. Și noi deci suntem datori să ne dăm viața pentru frați. 17Dacă însă cineva are bunurile acestei lumi și‑l vede pe fratele său în nevoi, dar își închide inima17 Sensul principal al termenului grecesc este viscere. față de el, atunci cum rămâne în el dragostea lui Dumnezeu?! 18Copilașilor, să nu iubim cu vorba, nici cu limba, ci prin faptă și adevăr. 19Prin aceasta vom cunoaște că suntem din adevăr și ne vom liniști19 Sau: convinge. inimile în prezența Lui, 20oricând ne‑ar condamna inimile noastre. Căci Dumnezeu este mai mare decât inimile noastre și cunoaște totul. 21Preaiubiților, dacă nu ne condamnă inimile noastre, avem îndrăzneală înaintea lui Dumnezeu, 22iar dacă cerem ceva, primim de la El, pentru că păzim poruncile Lui și facem ce este plăcut înaintea Lui. 23Și porunca Lui este aceasta: să credem în Numele Fiului Său, Isus Cristos, și să ne iubim unii pe alții așa cum ne‑a poruncit. 24Cel ce păzește poruncile Lui rămâne în El, iar El în acesta. Prin aceasta știm că El rămâne în noi: prin Duhul pe Care ni L‑a dat.
زندگی «فرزندان خدا»
1ببينيد خدای پدر چقدر ما را دوست می‌دارد كه ما را «فرزندان» خود خوانده است، و همينطور نيز هستيم. اما مردم دنيا اين مطلب را درک نمی‌كنند، زيرا خدا را آن طور كه هست نمی‌شناسند. 2بلی عزيزان، ما اكنون حقيقتاً فرزندان خدا هستيم. گرچه هنوز نمی‌دانيم در آينده چگونه خواهيم بود، اما اين را به يقين می‌دانيم كه وقتی مسيح بازگردد، مانند او خواهيم شد، چون او را همانگونه كه هست خواهيم ديد. 3هر كه به اين حقيقت ايمان دارد، می‌كوشد تا پاک بماند، زيرا كه مسيح نيز پاک است.
4هر كه گناه می‌كند، احكام خدا را می‌شكند، زيرا گناه چيزی نيست جز شكستن احكام خدا و رفتار كردن برخلاف خواست او. 5اما می‌دانيد كه مسيح انسان شد تا بتواند گناهان ما را پاک سازد؛ و اين را نيز می‌دانيد كه او كاملاً پاک و بی‌گناه بود، چون هرگز كاری برخلاف خواست خدا انجام نداد. 6پس اگر همواره با مسيح رابطه‌ای نزديک داشته باشيم، در گناه زندگی نخواهيم كرد. اگر كسی در گناه زندگی می‌كند، علتش اينست كه هرگز با او رابطه‌ای نداشته و او را نشناخته است.
7فرزندان عزيزم، مراقب باشيد كسی شما را در اين مورد فريب ندهد: هر كه اعمال نيک و راست انجام می‌دهد، به اين علت است كه درستكار و نيک است، همانگونه كه مسيح نيک و درستكار بود. 8اما كسی كه در گناه به سر می‌برد، نشان می‌دهد كه فرزند شيطان است، زيرا شيطان از همان ابتدا كه خود را به گناه آلوده ساخت، تا به حال گناه می‌كند. اما فرزند خدا آمد تا اعمال شيطان را باطل سازد. 9هر كه به خانوادهٔ خدا ملحق می‌شود و فرزند خدا می‌گردد، به راه گناه نمی‌رود، زيرا او از طبيعت و حيات الهی برخوردار می‌شود. بنابراين، ديگر نمی‌تواند گناه كند، زيرا در او زندگی تازه‌ای شكل گرفته است كه از خدا جريان می‌يابد.
10پس به اين ترتيب می‌توان گفت كه چه كسی فرزند خداست و چه كسی فرزند شيطان است. هر كه زندگی گناه‌آلودی داشته باشد و همنوع خود را نيز دوست نداشته باشد، فرزند خدا نيست.
يکديگر را محبت کنيم
11زيرا پيغامی كه از همان ابتدا به ما داده شد، اينست كه يكديگر را محبت نماييم؛ 12اما نه مانند «قائن» كه از شيطان بود و برادرش را كشت. می‌دانيد چرا چنين كرد؟ زيرا كارهای خودش نادرست بود، ولی می‌دانست كه اعمال برادرش از اعمال خودش بهتر است. 13از این رو، برادران من، تعجب نكنيد از اين كه مردم دنيا از شما نفرت داشته باشند.
14اگر ما برادران خود را محبت كنيم، معلوم می‌شود كه از مرگ رهايی يافته، به زندگی جاويد رسيده‌ايم. اما هر كه محبت نداشته باشد، در مرگ به سر می‌برد. 15هر كه از برادر خود نفرت داشته باشد، در واقع قاتل است؛ و می‌دانيد كه هر کس قصد قتل كسی را داشته باشد، هرگز به زندگی ابدی دست نخواهد يافت. 16ما محبت واقعی را از مسيح آموخته‌ايم، زيرا او جان خود را در راه ما فدا كرد، تا ما نيز حاضر باشيم جان خود را در راه برادران خود فدا كنيم.
17اما كسی كه ادعای مسيحيت می‌كند و از نظر مالی در وضعيت خوبی به سر می‌برد، اگر همنوع خود را در احتياج ببيند و به او كمک نكند، چگونه ممكن است محبت خدا در قلب او حكمفرما باشد؟ 18ای فرزندان من، محبت ما نبايد فقط زبانی باشد، بلكه می‌بايد در عمل نيز آن را نشان دهيم. 19آنگاه خواهيم دانست كه مسيحيانی واقعی هستيم، و وجدانمان نيز آسوده خواهد بود. 20حتی اگر وجدانمان احساس خطا كند، می‌توانيم به حضور خدا بياييم و اطمينان حاصل كنيم، زيرا او از وجدان ما بزرگتر است و به همه چيز واقف می‌باشد.
21اما عزيزان من، اگر وجدان ما راحت و آسوده باشد، می‌توانيم با اطمينان خاطر و اعتماد كامل به حضور خداوند بياييم؛ 22آنگاه هر چه از او درخواست نماييم، دريافت خواهيم كرد، زيرا احكام او را اطاعت می‌كنيم و كارهای پسنديدهٔ او را بجا می‌آوريم. 23آنچه خدا از ما انتظار دارد اينست كه به فرزند او عيسی مسيح ايمان داشته باشيم و به يكديگر محبت كنيم. 24هر كه احكام خدا را بجا آورد، با خدا زندگی می‌كند و خدا نيز با او. اين حقيقت را از آن روح پاک كه خدا به ما عطا فرموده است، دريافت كرده‌ايم.
