Бог позива Самуила
1А момчић Самуило је служио Господу под Илијевим надзором. У оним данима реч Господња је била ретка а виђења нису била честа.
2Једнога дана догодило се ово: Илије је лежао у својој соби. Вид је почео да му се гаси те није могао да види. 3Божији свећњак још није био угашен. Самуило је спавао у Господњем Дому где је био Ковчег Божији. 4Господ позва Самуила, а он се одазва: „Ево ме!“ 5Отрчи он к Илију и рече: „Ево ме, звао си ме.“ Илије му рече: „Нисам те звао. Врати се и спавај.“ Он се врати и легне.
6Господ поново позва: „Самуило!“ Самуило устане и оде к Илију: „Ево ме, звао си ме.“ Илије му одговори: „Нисам те звао, сине, врати се и спавај.“
7Самуило још није познавао Господа; реч Господња му још није била објављена.
8Господ позва Самуила по трећи пут. Он устане и оде к Илију. Рекао му је: „Ево ме, звао си ме.“ Тада је Илије схватио да то Господ зове дечака.
9Илије рече Самуилу. „Иди и спавај. Ако те поново позове, ти реци: ’Говори, Господе, слуга твој слуша.’“ Самуило оде и легне у своју собу.
10Господ дође, стане тамо, и позове као раније: „Самуило, Самуило!“ Самуило одговори: „Говори, јер слуга твој слуша.“
11Господ рече Самуилу: „Ево, учинићу у Израиљу нешто због чега ће свима који чују за то одзвањати у ушима. 12У тај дан испунићу против Илија све што сам рекао о његовом дому, од почетка до краја. 13Објављујем му да осуђујем његов дом до века за његову кривицу, јер је знао да су његови синови чинили светогрђе, а он их није обуздао. 14Зато се кунем дому Илијевом да никаква жртва, ни принос неће откупити кривицу дома Илијевог.“
15Самуило је лежао до јутра, а затим је отворио врата Дома Господњег. Самуило се плашио да исприча Илију виђење. 16Тада је Илије позвао Самуила: „Сине мој!“
Овај одговори: „Ево ме.“
17Илије рече: „Какву ти је поруку саопштио? Немој ништа да сакриваш од мене. Нека Бог тако учини с тобом и још више, ако од мене сакријеш једну реч од свега што ти је Он рекао.“ 18Самуило тада исприча све и ништа није сакрио од њега. Илије на то рече: „Он је Господ; нека чини што му је воља.“
19Самуило је растао а Господ је био с њим, те није допустио да и једна од његових речи остане неиспуњена. 20Сав је Израиљ, од Дана до Вир-Савеје, знао да је Самуило постављен за пророка Господњег. 21Господ је наставио да се указује у Силому; Господ се објављивао Самуилу у Силому кроз своју реч.
O Chamado de Samuel
1O menino Samuel ministrava perante o Senhor, sob a direção de Eli; naqueles dias raramente o Senhor falava, e as visões não eram frequentes.
2Certa noite, Eli, cujos olhos estavam ficando tão fracos que já não conseguia mais enxergar, estava deitado em seu lugar de costume. 3A lâmpada de Deus ainda não havia se apagado, e Samuel estava deitado no santuário do Senhor, onde se encontrava a arca de Deus. 4Então o Senhor chamou Samuel.
Samuel respondeu: “Estou aqui”. 5E correu até Eli e disse: “Estou aqui; o senhor me chamou?”
Eli, porém, disse: “Não o chamei; volte e deite-se”. Então, ele foi e se deitou.
6De novo o Senhor chamou: “Samuel!” E Samuel se levantou e foi até Eli e disse: “Estou aqui; o senhor me chamou?”
Disse Eli: “Meu filho, não o chamei; volte e deite-se”.
7Ora, Samuel ainda não conhecia o Senhor. A palavra do Senhor ainda não lhe havia sido revelada.
8O Senhor chamou Samuel pela terceira vez. Ele se levantou, foi até Eli e disse: “Estou aqui; o senhor me chamou?”
Eli percebeu que o Senhor estava chamando o menino 9e lhe disse: “Vá e deite-se; se ele chamá-lo, diga: ‘Fala, Senhor, pois o teu servo está ouvindo’ ”. Então Samuel foi deitar-se.
10O Senhor voltou a chamá-lo como nas outras vezes: “Samuel, Samuel!”
Samuel disse: “Fala, pois o teu servo está ouvindo”.
11E o Senhor disse a Samuel: “Vou realizar em Israel algo que fará tinir os ouvidos de todos os que ficarem sabendo. 12Nessa ocasião executarei contra Eli tudo o que falei contra sua família, do começo ao fim. 13Pois eu lhe disse que julgaria sua família para sempre, por causa do pecado dos seus filhos, do qual ele tinha consciência; seus filhos se fizeram desprezíveis3.13 Uma antiga tradição dos escribas hebreus e a Septuaginta dizem filhos blasfemaram contra Deus., e ele não os puniu. 14Por isso jurei à família de Eli: ‘Jamais se fará propiciação pela culpa da família de Eli mediante sacrifício ou oferta’ ”.
15Samuel ficou deitado até de manhã e então abriu as portas da casa do Senhor. Ele teve medo de contar a visão a Eli, 16mas este o chamou e disse: “Samuel, meu filho”.
“Estou aqui”, respondeu Samuel.
17Eli perguntou: “O que o Senhor disse a você? Não esconda de mim. Deus o castigue, e o faça com muita severidade, se você esconder de mim qualquer coisa que ele falou”. 18Então, Samuel lhe contou tudo e nada escondeu. Então Eli disse: “Ele é o Senhor; que faça o que lhe parecer melhor”.
19Enquanto Samuel crescia, o Senhor estava com ele e fazia com que todas as suas palavras se cumprissem. 20Todo o Israel, desde Dã até Berseba, reconhecia que Samuel estava confirmado como profeta do Senhor. 21O Senhor continuou aparecendo em Siló, onde havia se revelado a Samuel por meio de sua palavra.
