Иисус исцеляет парализованного и прощает его грехи
(Мк. 2:3-12; Лк. 5:18-26)
1Иисус вошел в лодку, переправился на другую сторону озера и вернулся в Свой город. 2Несколько человек принесли к Нему парализованного, лежащего на циновке. Иисус, увидев их веру, сказал парализованному:
– Не бойся, сын Мой, прощаются тебе твои грехи!
3Тогда некоторые из учителей Закона подумали про себя: «Он же кощунствует!».
4Зная, о чем они думают, Иисус сказал:
– Почему у вас в сердце такие злые мысли? 5Что легче, сказать: «Прощаются тебе грехи» или: «Встань и ходи»? 6Но чтобы вы знали, что Сын Человеческий имеет власть на земле прощать грехи …
И Он обратился к парализованному:
– Вставай, возьми свою циновку и иди домой.
7Человек встал и пошел домой. 8Видевшие это исполнились благоговейного ужаса и стали славить Бога, давшего людям такую власть.
Иисус обедает с грешниками в доме у Матфея
(Мк. 2:14-17; Лк. 5:27-32)
9Когда Иисус шел оттуда, Он увидел человека по имени Матфей, сидевшего на месте сбора таможенных пошлин.
– Следуй за Мной, – сказал ему Иисус.
Тот встал и пошел за Ним. 10Позже, когда Иисус возлежал за столом в доме у Матфея, там собралось много сборщиков налогов и прочих грешников. Они возлегли с Иисусом и Его учениками. 11Когда фарисеи увидели это, они спросили учеников Иисуса:
– Почему ваш Учитель ест со сборщиками налогов и грешниками?
12Когда Иисус услышал это, Он сказал:
– Не здоровым нужен врач, а больным. 13Попытайтесь вначале понять, что значат слова: «Милости хочу, а не жертвы»9:13 Ос. 6:6.. Я пришел призвать не праведников, а грешников.
Иисуса спрашивают о посте
(Мк. 2:18-22; Лк. 5:33-38)
14Затем пришли ученики Иоанна и спросили:
– Почему мы и фарисеи постимся, а Твои ученики нет?
15Иисус им ответил:
– Разве могут гости на свадьбе печалиться, когда с ними жених? Но наступит время, когда жених будет взят от них, вот тогда они и будут поститься9:15 То есть пока Иисус (жених) находился с верующими, им не нужно было печалиться и держать пост.. 16Никто не пришивает к старой одежде заплату из новой ткани: она сядет, и дыра станет еще больше. 17Никто не наливает молодое вино в старые бурдюки, иначе бурдюки прорвутся: и вино вытечет, и бурдюки пропадут. Нет, молодое вино наливают в новые бурдюки, тогда и то, и другое будет цело.
Дочь начальника и больная женщина
(Мк. 5:22-43; Лк. 8:41-56)
18Когда Иисус еще говорил, к Нему подошел один начальник. Он поклонился Иисусу и сказал:
– Моя дочь только что умерла, но если Ты придешь и возложишь на нее руку, она оживет.
19Иисус встал и пошел с ним. Ученики тоже пошли за ними. 20В это время к Иисусу сзади подошла женщина, двенадцать лет страдавшая кровотечением, и прикоснулась к кисточке на краю Его одежды9:20 К краям верхней мужской одежды иудеи пришивали кисточки, в которые обязательно вплетались голубые нити. Эти кисточки должны были напоминать иудеям о необходимости исполнять повеления Бога (см. Чис. 15:38-40; Втор. 22:12).. 21Она думала про себя: «Если я только прикоснусь к Его одежде, то исцелюсь». 22Иисус обернулся и увидел ее.
– Не бойся, дочь Моя, – сказал Он, – твоя вера исцелила тебя.
И женщина в тот же момент выздоровела.
23Когда Иисус вошел в дом начальника и увидел флейтистов, приглашенных для похорон, и смятение толпы, 24Он сказал:
– Выйдите, ведь девочка не умерла, а спит.
Но они лишь посмеялись над Ним. 25Когда людей все-таки удалили, Иисус вошел, взял девочку за руку, и она встала. 26Слух об этом распространился по всей округе.
Исцеление двух слепых
27Когда Иисус вышел оттуда, за Ним пошли двое слепых, крича:
– Сжалься над нами, Сын Давидов!9:27 Сын Давидов – один из титулов Христа. Согласно Пророкам ожидаемый Христос должен был быть потомком царя Давида (см. Ис. 11:1-5; Иер. 23:5-6).
28Когда Он вошел в дом, слепые подошли к Нему, и Он спросил их:
– Вы верите, что Я могу это сделать?
– Да, Господи, – ответили те.
29Тогда Иисус прикоснулся к их глазам и сказал:
– Пусть же с вами будет по вашей вере.
30И они тотчас прозрели. Иисус же строго наказал им:
– Смотрите, чтобы никто не узнал об этом.
31Но они пошли и рассказали о Нем по всей округе.
Исцеление немого
32Не успели еще они выйти, как к Иисусу привели немого человека, одержимого демоном. 33Когда демон был изгнан, человек, который был нем, заговорил. Люди удивлялись:
– Ничего подобного еще не бывало в Израиле.
34Фарисеи же говорили:
– Он изгоняет демонов силой повелителя демонов.
Жатвы много, а работников мало
35Иисус ходил по всем городам и селениям, учил в синагогах, проповедовал Радостную Весть о Царстве и исцелял людей от всех болезней и немощей. 36Увидев толпы народа, Он сжалился над ними, потому что эти люди были измучены и беспомощны, как овцы без пастуха. 37Он говорил Своим ученикам:
– Жатвы много, а работников мало. 38Поэтому просите Хозяина жатвы, чтобы Он выслал работников на Свою жатву.
Jezus uzdrawia sparaliżowanego
1Jezus wsiadł więc do łodzi i odpłynął do swojego miasta, Kafarnaum. 2Tam kilku mężczyzn przyniosło do Niego na noszach sparaliżowanego. Widząc ich wiarę, Jezus rzekł do chorego:
—Bądź dobrej myśli, synu. Odpuszczam ci grzechy!
3„To jawne bluźnierstwo!”—z oburzeniem pomyślało sobie kilku przywódców religijnych. 4Jezus, znając ich myśli, zapytał:
—Dlaczego was to oburza? 5Co jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczam ci grzechy” czy: „Wstań i chodź!”? 6Udowodnię wam, że Ja, Syn Człowieczy, mogę odpuszczać grzechy.
I zwrócił się do sparaliżowanego:
—Jesteś uzdrowiony! Zabierz swoje nosze i idź do domu!
7A chory wstał i odszedł do domu. 8Po zebranych przeszedł dreszcz lęku. I wielbili Boga za to, że dał taką moc człowiekowi!
Powołanie Mateusza
9Odchodząc stamtąd, Jezus zobaczył niejakiego Mateusza, poborcę podatkowego, który właśnie tam pracował.
—Chodź ze Mną—zwrócił się do niego.
A on natychmiast wstał i poszedł z Jezusem. 10Później, gdy Jezus i Jego uczniowie byli u niego w domu, zebrało się wokół stołu wielu nieuczciwych poborców podatkowych i innych ludzi, uważanych za grzeszników. 11Widząc to, faryzeusze mówili do uczniów:
—Dlaczego wasz nauczyciel zadaje się z takimi ludźmi?
12Jezus usłyszał to i odpowiedział:
—To chorzy potrzebują lekarza, a nie zdrowi! 13Idźcie i zastanówcie się nad słowami Pisma: „Pragnę waszej miłości, a nie ofiar”. Nie przyszedłem wzywać do opamiętania się tych, którzy uważają się za dobrych, ale właśnie grzeszników.
Pytanie o post
14Pewnego razu przyszli do Jezusa uczniowie Jana Chrzciciela i zapytali Go:
—My i faryzeusze, stosując się do religijnych zaleceń, często powstrzymujemy się od posiłków. Dlaczego Twoi uczniowie tego nie czynią?
15—Przecież goście na weselu, będąc z panem młodym, nie mogą się smucić!—odrzekł Jezus. —Ale nadejdzie czas, gdy zabiorą im pana młodego. Wtedy będą pościć. 16Nikt nie używa nowego materiału do łatania starego ubrania, bo nowa łata się kurczy i jeszcze bardziej rozdziera ubranie. 17Nie wlewa się też świeżego wina do starych, stwardniałych bukłaków. Mogłyby przecież popękać, a wtedy i wino by się rozlało, i bukłaki zniszczyły. Świeże wino wlewa się do nowych, miękkich bukłaków. W ten sposób i jedno, i drugie się zachowuje.
Jezus wskrzesza i uzdrawia
18Gdy jeszcze o tym mówił, podszedł do Niego przełożony miejscowej synagogi. Pokłonił się i powiedział:
—Przed chwilą zmarła moja córeczka. Ale jeśli przyjdziesz i dotkniesz jej, ożyje.
19Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za przełożonym. 20Tymczasem pewna kobieta, od dwunastu lat cierpiąca na krwotok, podeszła do Niego od tyłu i dotknęła Jego ubrania. 21Pomyślała bowiem: „Jeśli tylko dotknę Jego płaszcza, zostanę uzdrowiona”. 22Jezus odwrócił się, dostrzegł ją i rzekł:
—Bądź dobrej myśli, córko! Uwierzyłaś, więc zostałaś uzdrowiona!
I w tej samej chwili kobieta odzyskała zdrowie.
23Gdy przybył do domu przełożonego synagogi, zobaczył żałobników i lamentujący tłum.
24—Odejdźcie stąd—powiedział. —Dziewczynka nie umarła, tylko śpi.
Ale oni śmiali się z Niego. 25W końcu jednak wyproszono tłum. Jezus wszedł do środka, wziął dziewczynkę za rękę, a ona natychmiast wstała! 26Wieść o tym obiegła całą okolicę.
Jezus uzdrawia niewidomych
27Jezus właśnie stamtąd odchodził, gdy zjawili się dwaj niewidomi, którzy wołali za Nim:
—Potomku króla Dawida, zmiłuj się nad nami!
28Szli tak za Nim aż do domu, gdzie się zatrzymał. Wtedy podeszli bliżej, a On ich zapytał:
—Wierzycie, że mogę to zrobić?
—Tak, Panie!—odpowiedzieli.
29—Niech będzie tak, jak wierzycie—powiedział Jezus i dotknął ich oczu.
30I nagle przejrzeli! Wówczas On surowo im nakazał:
—Nikomu o tym nie mówcie.
31Ale oni odeszli i zaraz wszędzie o tym opowiedzieli.
Jezus uzdrawia niemowę
32W tym właśnie czasie przyprowadzono do Jezusa kolejnego człowieka—niemowę zniewolonego przez demona. 33Po wypędzeniu demona, człowiek ten zaczął mówić. A tłumy nie mogły wyjść z podziwu:
—Coś takiego nigdy się nie zdarzyło w całym Izraelu!
34—Wypędza demony, bo władca demonów Mu w tym pomaga—twierdzili natomiast faryzeusze.
Niewielu pracowników
35A Jezus odwiedzał wszystkie okoliczne miasta i wioski. Nauczał w synagogach, głosił dobrą nowinę o królestwie i uzdrawiał z każdej choroby i słabości. 36Gdy patrzył na otaczające Go tłumy, ogarniała Go litość. Ludzie byli bowiem udręczeni i zagubieni jak owce bez pasterza.
37—Żniwo jest wielkie—mówił uczniom—a tak mało pracujących! 38Proście więc gospodarza, aby posłał więcej pracowników na żniwa.
