Религиозные вожди ставят под вопрос власть Иисуса
(Мат. 21:23-27; Мк. 11:27-33)
1В один из дней, когда Иисус учил в храме, проповедуя Радостную Весть, к Нему пришли первосвященники и учители Закона со старейшинами.
2– Скажи нам, чьей властью Ты все это делаешь и кто дал Тебе эту власть? – спросили они.
3В ответ Иисус сказал:
– Я тоже задам вам вопрос. Скажите, 4откуда Иоанн получил свое право крестить, с Небес или от людей?
5Они стали совещаться между собой:
– Если мы скажем: «С Небес», то Он спросит: «Почему же вы ему не поверили?» 6Если скажем: «От людей», то весь народ побьет нас камнями, ведь они убеждены, что Иоанн был пророком.
7– Мы не знаем, от кого, – ответили они.
8– Тогда и Я вам не скажу, чьей властью Я все это делаю, – сказал им Иисус.
Притча о злых виноградарях
(Мат. 21:33-46; Мк. 12:1-12)
9Он начал рассказывать народу притчу:
– Один человек посадил виноградник20:9 См. Ис. 5:1-2.. Он отдал его внаем виноградарям, а сам уехал в чужие края на долгое время. 10Когда пришло время, он послал слугу к виноградарям, чтобы они дали причитающуюся ему часть урожая. Виноградари же избили слугу и отослали его с пустыми руками. 11Он послал другого слугу, но они и этого избили, поиздевались над ним и отослали с пустыми руками. 12Он послал третьего слугу. Они и этого изранили и выбросили из виноградника.
13Тогда хозяин виноградника подумал: «Что же мне делать? Пошлю своего любимого сына, может, хоть его они устыдятся». 14Когда же виноградари увидели сына, они решили: «Это наследник. Давайте убьем его, чтобы наследство стало нашим». 15Они выбросили его из виноградника и убили. Что теперь сделает с ними хозяин виноградника? 16Конечно же, он придет и убьет тех виноградарей, а виноградник отдаст другим.
Слышавшие это воскликнули:
– Пусть этого не случится!
17Но Иисус, взглянув на них, сказал:
– Что означают слова Писания:
«Камень, Который отвергли строители,
стал краеугольным»?20:17 Пс. 117:22.
18Каждый, кто упадет на Тот Камень, разобьется вдребезги, а на кого Он упадет, того раздавит.
19Учители Закона и первосвященники, поняв, что эту притчу Иисус рассказал о них, хотели немедленно арестовать Его, но побоялись народа.
Вопрос об уплате налогов
(Мат. 22:15-22; Мк. 12:13-17)
20Они стали внимательно следить за Иисусом и подослали к Нему людей, которые, притворясь искренними, попытались бы подловить Его на слове, чтобы можно было отдать Его во власть наместника. 21Те спросили Иисуса:
– Учитель, мы знаем, что Ты правильно говоришь и учишь. Ты беспристрастен и истинно учишь пути Божьему. 22Следует ли нам платить налог кесарю или нет?
23Иисус видел их лукавство и сказал:
24– Покажите Мне динарий. Кто на нем изображен, и чье на нем имя?
– Кесаря, – ответили они.
25– Вот и отдавайте кесарево кесарю, а Божье – Богу, – сказал Он им.
26Они не могли подловить Его перед народом ни на каком Его слове, и, удивленные Его ответом, замолчали.
Саддукеи задают Иисусу вопрос о воскресении мертвых
(Мат. 22:23-33; Мк. 12:18-27)
27К Иисусу подошли несколько саддукеев20:27 Саддукеи – аристократическая религиозная группа иудеев, члены которой отвергали идею воскресения мертвых, не верили в ангелов и в духов. Саддукеи имели огромное влияние в Высшем Совете иудеев., которые утверждали, что нет воскресения мертвых. Они спросили Его:
28– Учитель, Моисей написал, что если у кого-либо умрет брат, у которого была жена, но не было детей, то он должен жениться на вдове и восстановить род20:28 Букв.: «семя». своему брату20:28 См. Втор. 25:5-6.. 29Так вот, было семь братьев. Первый брат женился и умер бездетным. 30Затем второй 31и третий женились на ней, и так все семеро. И все они умерли, не оставив детей. 32Потом умерла и женщина. 33Итак, после воскресения, чьей женой она будет? Ведь все семеро были женаты на ней?
34Иисус ответил им:
– Люди этого века женятся и выходят замуж. 35Те же, кто удостоится жить в будущем веке и будет воскрешен из мертвых, не будут ни жениться, ни выходить замуж, 36и умереть уже не смогут, но будут подобны ангелам. Они сыновья Бога, потому что участвуют в воскресении. 37А то, что мертвые воскресают, показал Моисей в истории с терновым кустом, когда он назвал Господа «Богом Авраама, Богом Исаака и Богом Иакова». 38Он Бог не мертвых, а живых, потому что для Него все живы!
39Некоторые из учителей Закона сказали:
– Хорошо Ты ответил, Учитель!
40И больше уже никто не решался задавать Ему вопросы.
Кем является Иисус?
(Мат. 22:41-46; Мк. 12:35-37)
41Затем Иисус спросил их:
– Почему говорят, что Христос – Сын Давида? 42Ведь сам Давид сказал в книге Псалмов:
«Сказал Господь Господу моему:
Сядь по правую руку от Меня,
43пока Я не повергну врагов Твоих
к ногам Твоим»20:42-43 Пс. 109:1..
44Итак, Давид называет Его Господом. Как же в таком случае Он может быть ему Сыном?
Иисус предостерегает от лицемерия
(Мат. 23:1-7; Мк. 12:38-39)
45Весь народ слушал Иисуса, а Он сказал Своим ученикам:
46– Остерегайтесь учителей Закона. Они любят наряжаться в длинные одежды и любят, когда их приветствуют на площадях. Они сидят на самых почетных местах в синагогах и на званых обедах. 47Они разоряют дома вдов и напоказ долго молятся. Таких ждет очень суровое наказание.
Podważanie autorytetu Jezusa
1Gdy Jezus ponownie znalazł się w świątyni i nauczał lud oraz głosił dobrą nowinę, najwyżsi kapłani, przywódcy religijni i starsi 2zapytali Go:
—Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Kto dał ci taką władzę?
3—Ja też zadam wam pytanie—odparł.
4—Czy chrzest, do którego wzywał Jan Chrzciciel, pochodził od Boga, czy był tylko ludzkim wymysłem?
5Wtedy zaczęli się naradzać nad odpowiedzią:
—Jeśli powiemy, że pochodził od Boga, to zapyta nas: „Czemu go nie przyjęliście?”. 6A jeśli powiemy, że był ludzkim wymysłem, to tłumy obrzucą nas kamieniami, bo wszyscy wierzą, że Jan był prorokiem.
7—Nie potrafimy na to odpowiedzieć—rzekli w końcu.
8—Wobec tego i Ja nie odpowiem na wasze pytanie—odparł Jezus.
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
9Następnie, zwracając się do wszystkich, opowiedział przypowieść:
—Pewien człowiek założył winnicę, po czym wynajął ją rolnikom, sam zaś wyjechał na długi czas. 10Gdy nastała pora zbiorów, wysłał jednego ze swoich ludzi, aby odebrał należną mu część plonów. Lecz rolnicy pobili posłańca i odesłali go z pustymi rękami. 11Właściciel wysłał więc innego pełnomocnika, lecz z nim postąpili podobnie—pobili go, znieważyli i odesłali z niczym. 12Potem posłał jeszcze trzeciego, ale jego także zranili i wyrzucili. 13„Co robić?”—zastanawiał się właściciel. „Już wiem! Wyślę mojego ukochanego syna. Przynajmniej jemu chyba okażą szacunek”. 14Lecz rolnicy, widząc nadchodzącego syna, powiedzieli sobie: „To ten, który ma przejąć winnicę. Zabijmy go, a winnica będzie nasza!”. 15Napadli go więc, wywlekli poza winnicę i zabili.
Co zrobi właściciel gdy się o tym dowie?—kontynuował Jezus. 16—Przyjdzie i ukarze wszystkich śmiercią, a winnicę da innym!
—Oby nie!—zawołali słuchacze.
17Wówczas Jezus spojrzał na nich uważnie i rzekł:
—A co znaczą te słowa Pisma:
„Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym,
najważniejszym w całym budynku!”
18I dodał:
—Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się o niego, a jeśli on na kogoś spadnie, zetrze go na proch.
19Przywódcy religijni i najwyżsi kapłani zrozumieli, że to ich Jezus miał na myśli, opowiadając przypowieść o złych rolnikach. Dlatego chcieli Go natychmiast aresztować, ale obawiali się reakcji tłumu.
Płacenie podatków
20Postanowili więc sprowokować Go do jakiejś niefortunnej wypowiedzi. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go przed rzymskim gubernatorem i aresztowania Go. Wysłali więc szpiegów, udających pobożnych ludzi, 21którzy zadali Mu takie pytanie:
—Nauczycielu! Wiemy, że nauczasz prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych. 22Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
23Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu, powiedział:
24—Pokażcie mi najpierw monetę. Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?
—Cezara—odpowiedzieli.
25—Oddajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu—co należy do Boga!
26Nie udało im się więc na oczach ludzi sprowokować Go do jakiejś niefortunnej wypowiedzi na temat podatków. A zaskoczeni Jego odpowiedzią, zamilkli.
Po zmartwychwstaniu
27Wtedy przyszli do Jezusa saduceusze—przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania:
28—Nauczycielu!—zwrócili się do Jezusa. —Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna, nie pozostawiając potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”. 29Otóż żyło kiedyś siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. 30Wówczas z wdową ożenił się drugi, 31potem trzeci brat, potem następny i kolejny—aż do siódmego—lecz wszyscy zmarli bezdzietnie. 32W końcu umarła także ta kobieta. 33Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
34—Ludzie żenią się i wychodzą za mąż tylko tu, na ziemi. —odpowiedział Jezus. 35—Natomiast ci, którzy okażą się godnymi nieba i zmartwychwstania, nie będą zawierać małżeństw. 36Pod tym względem będą podobni do aniołów: nie umrą po raz drugi i będą synami Boga, zmartwychwstałymi do nowego życia. 37A to, że umarli zmartwychwstają, udowodnił już Mojżesz. Opisując swoje spotkanie z Bogiem przy płonącym krzaku, nazywa Go „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. 38Bóg nie jest przecież Bogiem tych, którzy już nie istnieją!
Dla Niego wszyscy żyją.
39—Nauczycielu! Dobrze odpowiedziałeś!—przyznali stojący tam przywódcy religijni.
40I już nikt nie miał odwagi zadawać Mu więcej pytań.
Mesjasz—Synem Boga
41Wtedy Jezus zapytał ich:
—Dlaczego niektórzy twierdzą, że Mesjasz ma pochodzić z rodu króla Dawida? 42Przecież sam Dawid napisał o Nim w Księdze Psalmów:
„Bóg rzekł do mojego Pana:
Zasiądź po mojej prawej stronie,
43dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
44Skoro Dawid nazwał Go Panem, to jak Mesjasz może być jego potomkiem?
45Tłum ludzi słuchał tych nauk z wielkim zainteresowaniem. Wtedy Jezus zwrócił się do uczniów:
46—Strzeżcie się przywódców religijnych! Oni lubią nosić wytworne szaty, oczekują wyrazów szacunku ze strony innych ludzi oraz najlepszych miejsc w synagogach i na przyjęciach. 47Bezwstydnie okradają biedne wdowy! Udają przy tym pobożnych i wygłaszają długie modlitwy, aby ukryć, kim są naprawdę. Tym większa spotka ich kara!
